فرهاد دوانقی کارگردان سینمای مستند که با ۲ اثر «دست‌فروش» و «شالی» را در دهمین جشنواره فیلم «عمار» دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: «دست‌فروش» روایت دست‌فروشی در سطح شهر است که به بررسی این معضل در سطح شهرها از همه ابعاد فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی می‌پردازد و اساساً به چرایی ایجاد آن اشاره می‌کند. مستند «شالی» نیز به مبحث پر رمز و راز و هزارتوی برنج از تولید، واردات، مصرف و زمین‌ها می‌پردازد. «شالی» با دغدغه اصلاح الگوی مصرف ساخته شده و به‌منظور صرفه‌جویی و کاهش واردات شکل‌گرفته اما این ظاهر قضیه است و با کشاندن ماجرا به شهرک‌های عجیب در شمال و نابود شدن زمین‌ها ادامه پیدا می کند.
این مستندساز، دغدغه شخصی خود را پرداختن به مسائل اجتماعی دانست و عنوان کرد: دوست دارم به رشد و فرهنگ اجتماعی کشورم کمک کنم تا ایرانیان گمراه نشده و در کور راه‌ها دچار سردرگمی نشوند. مستند «دست‌فروش» به دلیل معضلاتی که این پدیده در ظاهری بزه شکل اما باطنی گرگ‌صفتی برای جوامع ایجاد می‌کند و افسارگسیخته و بدون نظارت رهاشده است، برایم دغدغه بود. ما در این اثر به این موضوع پرداختیم که اساساً دست‌فروشی باید باشد یا نه و در ادامه به کنکاش نیاز دست‌فروشی که همان نیاز اقتصادی، است پرداختیم که در باطن چیز دیگری را به مخاطب القا می‌کند برای مثال فروش آسان کالاهای قاچاق و بی‌کیفیت، فروش مواد مخدر و مشروبات الکی از نمونه‌های آن است.
دوانقی عنوان کرد: دلیلم برای ساخت مستند «شالی» اصلاح الگوی مصرف بود و من را به گود مستندسازی کشاند. در وسط کار هم با رسیدن به خزر شهر، سر از شهرک‌سازی‌ها درآوردیم؛ پدیده‌ای که مثل قارچ به نام شهرک‌سازی به جان زمین‌های کشاورزی شمال افتاده و امنیت غذایی کشور را تهدید می‌کند.
درباره مستند «دست‌فروش» هم باید بگویم که حدود سه ماه از شروع پیش‌تولید تا پایان پس‌تولید زمان برده اما مستند «شالی «به دلیل پیچیدگی‌هایی که داشت حدود ۶ ماه طول کشیده و اکنون در اختیار داوران و مردم قرار داده‌شده است. «شالی» از یک‌سو مردم را درگیر می‌کند و از سوی دیگر ضعف در قانون‌گذاری، قانون‌گریزی و ضعف در نظارت دستگاه‌های مربوطه را گوش زد می‌کند.
این مستندساز در پایان درباره جشنواره «عمار» هم گفت: این جشنواره با پرچم مطالبه‌گری، کنش‌گری اجتماعی و فرهنگ‌سازی به میدان آمده است و ما نیز به‌عنوان سربازان این میدان باید نقش‌آفرینی کنیم. فضای فیلمسازی در کشور با روندی که پیش رو می‌بینید از محتوا جا مانده و در قالب و فرم فرورفته است؛ هرچند که قالب و فرم بخش اساسی و مهم یک تولید است اما اگر تهی از محتوای تأثیرگذار و جهان‌شمول شود تنها یک اثر سینمایی باقی خواهد ماند درصورتی‌که ما باید هنر را در اختیار دین قرار دهیم نه دین در سیطره هنر.
نظر شما