به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ام.اس.ان، هنگامیکه در محیط پر سر و صدا صحبت و گفتگو می کنیم به طور نا خود آگاه مرتب صدای خود را برای بهتر شنیده شدن بلندتر می کنیم و کم کم هم به این صدای بلند عادت می کنیم.
تحقیقات دانشمندان نشان داده است که در محیط های اجتماعی عادی ، افراد از فاصله 2 تا 4 متری با یکدیگر صحبت می کنند. در این شرایط صدای زمینه نباید بیشتر از 55 تا 60 دسی بل باشد.
همچنین در محیط های تفریحی و زمین بازی بچه ها ، فاصله افراد از یکدیگر غالبا بین 5 تا 10 متر است و در چنین شرایطی صدای زمینه نباید بیشتر از 45 تا55 باشد.
براساس این گزارش ، با توجه به اینکه صدای گفتگو در محاوره های رودررو و حتی تلفنی یا سخنرانی در یک جمع باید به منظور شنیده شدن بالاتر از صدای زمینه باشد بنابراین افراد در محیط های شلوغ سعی می کنند بلندتر صحبت کنند و این صدا در خیابانهای شلوغ شهری در حدود 78 دسی بل است. حالا خودتان تصور کنید که در این شرایط صدای افراد باید چقدر بلند باشد تا به خوبی شنیده شود.
از سویی دیگر این صدای بلند با اینکه به خوبی شنیده می شود پیامدهای روحی و روانی و جسمی مانند فشار بیشتر به ماهیچه ها برای بلند صحبت کردن ، افزایش ضربان قلب در گفتگوی بلند تر ، کاهش ظرفیت روحی ، تحمل افراد و همچنین عصبی شدن و بر افروخته شدن سریع تر است.
این گزارش می افزاید ، در چنین شرایطی با کوچکترین مسئله ای افراد با یکدیگر درگیر شده و به روابط سالم اجتماعی آنان نیز خدشه وارد می شود.
همچنین صحبت کردن با صدای بلند تا حدی نیز بر لحن افراد تاثیر می گذارد و موجب تلقی متفاوت و سوء تفاهم در ارتباطات کلامی می شود.
نظر شما