بی‌اعتباری سیاستگذاران علمی کشور در صورت حذف ایران از سزامی / احتمال محرومیت ایران از حمایتهای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی / نبود اراده‌ای قاطع برای ابراز تمایل ایران به حضور در سزامی

دکتر رضا منصوری در گفتگو با خبرنگار مهر افزود : از 7 سال گذشته پروزه سزامی مطرح بوده است، در ابتدا این پروژه سزامی نام نداشت و صحبت از دستگاه تابش سینکترون بود که از طرف کشور آلمان به خاورمیانه داده شده بود.

وی ادامه داد: فعالیت  کشور ایران در ابتدا قابل توجه بود و نیروهای جوان بسیاری را در زمینه ساخت و طراحی دستگاه تابش سینکترون تربیت کرد. این پروژه تا سه سال گذشته به خوبی پیش می رفت و ایران در برخی کمیته های آن نقش بسزایی را ایفا می کرد.

نماینده ایران در پروژه سزامی گفت: عضویت ایران از 3 سال پیش تاکنون که 7 کشور عضویت خود را در سزامی به ثبت رسانده اند، معلق است. ایران نتوانسته است تصمیم قاطعی را در این زمینه اخذ کند. تمامی نهادها و ارگانها از دولت گرفته تا مجلس با این پروژه موافق هستند اما اراده قاطعی این موافقت را اعلام و تصریح نمی کند.

وی اظهار داشت: آخرین اطلاعات موجود در این زمینه حاکی از آن است که لیستی از عضویت های مختلف بین المللی به مجلس ارائه و در کمیسیون ها مطرح شده است. بحث های مختلفی در این زمینه صرت گرفته و در نهایت برخی ابهامات در لوایح باعث شده است که سایر لوایح و کل لیست مجددا به دولت برگردد.

دکتر رضا منصوری - نماینده ایران در سزامی

دکتر منصوری در خصوص عواقب ادامه معلق ماندن ایران در این پروژه بین المللی گفت: مهمترین اثر این بلاتکلیفی این است که کشور ما و سیاستگذاران علمی کشور بی اعتبار خواهند شد. جلسه سزامی سالی دو بار برگزار می شود و در این جلسات تمامی شرکت کنندگان از ایران و تصمیم نهایی در زمینه عضویت پرس و جو می کنند. بدترین عاقبتی که در انتظار ایران است، بی اعتباری در میان 14 کشور عضو سزامی است.

وی دلایل طولانی شدن این موضوع را اینگونه عنوان کرد: دولت ما نشان داده است، در صورتی که به پروژه ای اهمیت داده شود به سرعت مراحل تصویب و اجرایی آن پروژه صورت می گیرد اما در خصوص سزامی بدون اینکه مخالفتی در مورد حضور ایران صورت گرفته باشد، یک بی اهمیتی در پیشبرد آن دیده می شود. حال آنکه اگر این پروژه در اولویت های بعدی نیز قرار داشته باشد باید آن را در مجرایی دیگر قرار داد و حل کرد.

رئیس پژوهشکده فیزیک گفت: به دنبال این بلاتکلیفی از آموزش نیروهای انسانی در خارج از کشور در زمینه سینکروتن جلوگیری می شود. همچنین با ادامه روند موجود از حمایت های آژانس بین المللی انرژی اتمی محروم می شویم و در کنفرانس های علمی که اعضای سزامی می توانند شرکت کنند از حضور ایرانیان جلوگیری به عمل می آید.