خبرگزاری مهر، گروه مجله: در سال‌های اخیر، وقوع حوادث در کشور ما به تابلوی مثال‌زدنی از همدلی و همراهی مردم بدل شده است که نمونه‌های مختلف آن را در یکی دو سال اخیر شاهد بودیم، پس از وقوع زلزله در کرمانشاه و سرپل ذهاب، سیل کمک‌های مردمی به سمت این استان سرازیر شد، در سیل‌های خوزستان، گلستان و سیستان و بلوچستان نیز گروه‌های جهادی زیادی از ساعات اول وقوع سیل برای کمک‌رسانی در آن مناطق حاضر شدند و تا روزها و هفته‌ها به امداد پرداختند.
اما شیوع ویروس کرونا و ایجاد شرایط فوق‌العاده در کشور، تجربه‌ای جدید در کار جهادی و عام‌المنفعه را رقم زد، از تولید ماسک و مایع ضدعفونی‌کننده تا توزیع آن بین نیازمندان، از کار داوطلبانه در بیمارستان‌ها تا بخشیدن اجاره‌بهای املاک و کارهای دیگری از این جنس، هر بار این همبستگی اجتماعی، متناسب با نیاز جامعه و شرایط به وجود آمده با ابتکاراتی همراه است.
با شیوع این ویروس و احتمال انتقال آن در مراکز درمانی به مراجعه‌کنندگان، بسیاری از مردم ترجیح دادند مراجعه خود به مراکز بهداشتی و درمانی را به زمان دیگری موکول کنند اما نیاز به دریافت مشاوره و راهنمایی از بین نرفت؛ ازاین‌رو، تعدادی از پزشکان و متخصصان با درک این موقعیت و برای پاسخگویی به این نیاز، اقدام به راه‌اندازی پویش «#تخصص_من_رایگان» کردند.
«من دکتر...... متخصص...... در جهت کاهش مراجعه هموطنانم به مراکز بهداشتی درمانی با توجه به شرایط کنونی کشورم، پاسخگوی سوالات شما عزیزان در حیطه تخصص خودم درصورتی‌که احتیاج به معاینه نداشته باشد هستم. در صورت نیاز دایرکت بدهید»، این پیام خیلی زود در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد و با استقبال زیاد مردم روبرو شد اما این پویش آن‌طور که انتظار بود، پیش نرفت.
این اقدام پزشکان و متخصصان که خیرخواهانه برای کاستن از فشار روانی شیوع کرونا در کشور اتفاق افتاد، عمر چندانی نداشت و این کار جمعی و نوآورانه، کمرنگ شد. برخی از متخصصان که در این پویش شرکت کرده بودند، با انتشار متن‌هایی مشابه و به دلیل حجم بالای تماس‌ها و سوالات بی‌ارتباط با تخصص خود، از ادامه انجام «ویزیت مجازی» منصرف شده و به معرفی و تبلیغ خود پرداختند، «تنها برای اخذ نوبت پیام دهید»، «پس از بازگشایی درمانگاه‌ها به‌صورت حضوری در خدمتتان هستیم».
البته نمی‌توان برخی بی ملاحظگی‌ها در طرح سوال از این متخصصان را نادیده گرفت اما امکان مدیریت و تداوم این کار نیز وجود داشت تا علاوه بر تزریق روحیه مثبت به مردم، دغدغه فکری آنان در این شرایط نیز به حداقل برسد؛ هرچند نباید از احساس مسؤولیت بخش دیگری از پزشکان که کماکان به سوالات مردم پاسخ کی دهند غافل شد.
برای یافتن سوالات با چندتن از این پزشکان متخصص تماس گرفته شد، برخی اظهار می‌کردند مورد شما اورژانسی نیست، برخی بعد از چند سوال و جواب کلاً هیچ پاسخی نمی‌دادند و برخی هم خیلی راحت شماره و نشانی مطب شخصی خود را معرفی می‌کردند!
این پویش را می‌توان از دو منظر مورد بررسی قرار داد، یک منظر، بهره‌برداری برخی پزشکان از فرصت ایجاد شده برای مطرح‌شدن و تبلیغ بی‌دردسر خود، با این نگاه، هیچ ایده و انگیزه‌ای برای قوام این حرکت وجود ندارد و بعد از مدتی فعالیت، رها می‌شود، افرادی که امیدوارانه این حرکت را دنبال می‌کردند دچار تردید در نیت اولیه این کارشده و اعتماد خود را از دست می‌دهند.
اما نگاه دیگری به چنین حرکت‌هایی وجود دارد که علاوه بر تأثیر مقطعی، به اثرگذاری بلندمدت نیز توجه دارد؛ شکل گرفتن پویش «#تخصص_من_رایگان» می‌توانست شروعی برای ایجاد یک شبکه مشاوره پزشکی آنلاین در کشور باشد که به ارائه مشاوره‌های تخصصی می‌پردازد.
به هر ترتیب، این کار مبتکرانه که بر بستر فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی شکل گرفت و به نیازهای روز و جاری پاسخ می‌داد رو به افول و کمرنگ شدن رفت، فرصت‌هایی که می‌تواند با کمی تدبیر، نتایج خوبی داشته باشد اما از دست می‌روند.
در این میان توجه به آگاهسازی جامعه در زمینه سواد رسانه‌ای حائز اهمیت است. اینکه به راحتی و بدون تحقیق به یک پویش نپیوندیم و بدون اینکه خودمان به آگاهی کامل برسیم تبلیغ دیگران را به رایگان انجام ندهیم.
نظر شما