به گزارش خبرگزاری مهر، همزمان با روز جهانی بناها و محوطه‌های تاریخی، نظام بین‌الملل در شرایط ویژه مبارزه با ویروس کرونا قرار گرفته است؛ بیماری‌ای که گستره وسیعی از تعاملات بشری را دستخوش تغییرات شایان توجهی کرده است. از این رو می‌توان تهدید بوجودآمده را به‌مثابه فرصتی برای ارائه راهبردهای نوین و اثربخش دانست که باید بر اساس قاعده‌های مبتنی بر اندیشه و عمل برای پاسداشت بناهای تاریخی به‌عنوان ثروت‌های میان‌نسلی بشر تدوین شوند.
به‌طور قطع فرآیند پیش‌رو در عرصه احیای اماکن تاریخی و فرهنگی نیز اثرگذار است. در شرایط کنونی نباید فراموش کرد که احیا، پروسه‌ای است برای پایدارسازی ثروت‌های بشری و هدف اصلی آن پایدارسازی ارزش‌هاست و این‌پایدارسازی بدون تردید زیرساختی جهت توسعه‌انسان‌محور خواهد بود. چراکه امکان بهره‌مندی از سرمایه‌های سرزمینی را فراهم می‌سازد. سرمایه‌هایی که بیش از هر زمانی دیگری، نیاز به مراقبت و توجه همه‌جانبه دارد.
صندوق توسعه صنایع دستی، فرش دستباف و احیا و بهره‌برداری از اماکن تاریخی و فرهنگی به‌عنوان بازوی اجرایی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در رأس اهداف کلان خود، احیای بناهای تاریخی را به‌عنوان عامل محرکی در باززنده‌سازی بافت تاریخی و با ارزش پیرامونی ابنیه تاریخی با هدف دمیدن مجدد حیات در کالبد قدیم و بازگرداندن زندگی به کالبد تاریخی تعریف کرده است.
نقشی که صندوق احیا از زمان تأسیس تاکنون درصدد ایفای آن برآمده، نقش تسهیل‌کننده‌ای بوده که همواره سعی داشته پل ارتباطی میان بخش حاکمیتی و بخش خصوصی باشد؛ به گونه‌ای که با ترغیب و جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی بتواند موضوعات مطروحه را از رکود رها سازد.
از همین‌رو، شرایط موجود مجموعه تصمیم‌سازان صندوق را بر آن داشته است تا با اتخاذ راهکارهایی نظیر ارائه تسهیلات هدفمند به سرمایه‌گذاران و ارائه برنامه‌های متناسب با مقتضیات کنونی، مجموعه مرتبطان بناهای تاریخی را برای خروج از بحران پیش آمده مهیا سازد. در حال حاضر موضوع توسعه صنایع دستی و فرش دستباف نیز با همان اهمیت به رسالت این‌صندوق افزوده شده است؛ مأموریت جدیدی که باید آن را به فال نیک گرفت. چراکه همواره بناهای تاریخی میزبانی شایسته برای هنرمندان صنایع دستی و فرش دستباف بوده‌اند و این‌میزبانی آنجا که فرآیند احیا به‌درستی انجام پذیرد، می‌تواند عامل مهمی برای توسعه و حمایت از حوزه‌های یاد شده باشد.
از دیگر سو توجه به طرح‌هایی نظیر احیا «خانه ایرانی» به‌عنوان مرجعی برای تجلی 3 حوزه صنایع دستی و فرش دستباف و احیا بناهای تاریخی و فرهنگی در مقطع کنونی بسیار حائز اهمیت است. باید توجه داشت آن هنگام که از ایران امروزی سخن به میان می‌آید، منظور بخش اعظمی از حوزه تمدنی فلات ایران و نواحی پیرامونی آن از هند و افغانستان تا آسیای مرکزی و قفقاز است که به‌دلیل پیشینه تاریخی و کهن خود میراث‌دار هزاران سال تاریخ، فرهنگ و اثار معنوی و مادی است.
امروز در جغرافیای سرزمینی ایران آثاری به‌جا مانده که بازگوکننده تاریخ و جغرافیای مهمی از این‌کره خاکی هستند. آثار ملموس و ناملموسی از درون شهرها و حتی روستاهای تاریخی ایران برآمده که بازنمائی تاریخ کهن این‌سرزمین را به دوش می‌کشند.
بخش مهمی از فرهنگ و آداب و رسوم ایرانیان، حول محور اماکن تاریخی شکل گرفته که هم‌اکنون نیازمند احیا و توجه بیش از پیش هستند و جای امیدواری است با تلاش‌ها و هم‌افزایی همه آن‌هایی که دل در گرو اعتلای بیش از پیش نام ایران اسلامی دارند، این‌داشته‌های ارزشمند بتوانند آن‌چنان که شایسته است، نقش دیرین خود را در تعاملات بشری را بازآفرینی کنند.
نظر شما