به گزارش خبرگزاری مهر، نود و هفتمین جلسه گروه علمی فلسفه سیاسی مجمع عالی حکمت اسلامی با موضوع هم اندیشی کرونا و فلسفه سیاسی (جلسه دوم) چهارشنبه ۳ اردیبهشت ۱۳۹۹ برگزار شد.
خلاصه مباحث مطرح شده در این جلسه بدین شرح است:
شاه ولی در این نشست گفت: دخالت‌های سیاسی حاکمان و دولت باید دو وجه نظری و عملی را دربر داشته باشد؛ لذا باید آموزه‌های حکمی را مطرح کرد.
حجت الاسلام بهروزی لک هم اظهار کرد: بحث زیست جهان را پاندومی کرونا بوجود آورد. زیست جهانی یک مسئله ملموسی شد. البته قبل از آن بحث جهان وطنی و ابعاد نگاه جهانی مطرح شده بود ولی تاکنون بشریت تجربه زیست جهانی را نداشته است و این گونه تاکنون برایشان ملموس نبوده است. همه انسان‌ها با زیست جهان مواجه شدند و این زیست جهان با بحران‌هایی مواجه شد.
اولین بحران، توجه به محیط زیست و تهدیدهای محیط زیستی بود که با پیش آمدن وضعیت کرونا اهمیت محیط زیست برای انسان بیشتر جلوه کرد.
دومین بحرانی که زیست جهانی با آن مواجه شد، نا کارآمدی انسان مدرن است؛ انسان محوری زیر سوال رفت.
سومین مورد اینکه: عقل مدرن زیر سوال رفت؛ ایده پسامدرن چون ایجاباً پاسخی نداشتند، راه حل‌هایی را نتوانسته ارائه دهند.
چهارم: یک نوع معنویت گرایی در جهان ایجاد شده، کرونا- چه بیوتروریست باشد یا نباشد- انسان را وارد عصر استغاثه کرده است. بشر را به این سمت آورده و عموم انسان‌ها را به این فکر انداخت که بشر نمی‌تواند پاسخگو و حلّال این مشکل باشد، لذا رو به سوی استغاثه آورد. در این بحث اخیر ابعاد مختلف منابع شناختی را به وجود آورد.
مهمترین نکته که فلسفه سیاسی اسلامی می‌توان عرضه کند این است که ما در زیست جهان جدید چه تأملاتی راجع به زندگی جدید در خصوص خیر و سعادت، ابعاد قدرت، رابطه قدرت و حکومت و … می‌توانیم داشته باشیم. کرونا این فضا را برای زیست جهان به وجود آورد.
کرونا ویژگی عقل جدید را در مقابل عقل مدرن و عقل پسامدرن به وجود آورده و عقل جدید ما را به مبدأ و متعالی خلقت رهنمون می‌کند. استقبال انسان از آموزه‌های الهی و استغاثه و رویکرد به مبدأ متعالی، فضای جدیدی را به وجود آورده است.
محمد پزشگی هم طی سخنانی تصریح کرد: این روزها به موضوع «سیاست سلامت» می‌اندیشم؛ اینکه از منظر حکمت متعالیه چگونه یک نظام سیاسی، نظام سلامت را تعریف می‌کند؟ برای نظام سلامت سه زیر ساخت لازم است:
زیر ساخت الهیات سلامت؛ اما مبنای آن تقسیم علوم از منظر ملاصدرا است.
زیر ساخت طبیعیات که علم پزشکی روز، محیط زیست و … است.
زیر ساخت حکمت عملی که مربوط به دولت می‌شود؛ دولت بعد از به دست آوردن دو زیر ساخت اولیه برای نظام سلامت چگونه باید عمل کند.
«سیاست سلامت» جزو حکمت عملی است که مربوط به فلسفه سیاسی است و «حکمت سلامت» جزو حکمت نظری است.
سیاست سلامت سه زیر ساخت یا سه شاخه دارد:
الهیات سلامت / حکمت نظری
طبیعیات سلامت یا علم مدرن
فلسفه سلامت / حکمت عملی
شریف لک‌زایی هم طی سخنانش گفت: بحث کرونا را می‌توان از چند زاویه ملاحظه کرد:
اول اینکه: نگاه معنوی به این موضوع مهم است؛ در شروع بیماری با یک نوع غفلت از جنبه‌های معنوی در بین مردم و هم در بین دولتمردان مواجه بودیم اما با گذشت زمان هنگامی که مکان‌های مذهبی خودش عامل هماهنگی، وحدت، انسجام و باعث محبت شد، عامل معنویت اهمیت بیشتری یافت. نقش معنویت بود که خودش را در این برهه نشان داد؛ بویژه در برخورد با بیماران کرونا که بسیار متفاوت با برخورد در کشورهای دیگر بود
دوم: نگاه ما به طبیعت و محیط زیست است؛ باید بازخوانشی داشته باشیم که یک نوع خود تنهایی بر ما تحمیل شد و محیط زیست هم در این ایام از دست انسان مصون ماند و شر انسان نسبت به طبیعت کمتر شد و نوعی انس و الفت بین انسان و طبیعت بوجود آمد.
جنبۀ سوم اینکه: وظایف و تکالیف است که در این مقطع بیشتر شد و نقش دولت در سیاست‌های سلامت پررنگ شد. البته بحث فلسفه سلامت در جامعه مورد غفلت قرار گرفته است.
نجف لک‌زایی هم طی سخنانی پیشنهاد کرد: این بحث در چهار حوزه باید ادامه پیدا کند:
مبادی و منابع سلامت
اهداف و غایات؛ به ویژه قرب و لقاء الهی
کارگزاران سلامت هم به لحاظ فردی و هم به لحاظ نهادی؛ که به نهاد خانواده، حکومت، اقتصاد و … پرداخته شود.
ابعاد، انواع و سطوح خرد و کلان نظام سلامت:
سلامت روانی
سلامت نهادی
سلامت محیطی
سلامت فردی
سلامت بدنی
وی در پایان گفت: جلسه آینده را به موضوع: «تحلیل ویروس کرونا از منظر فلسفه سیاسی بر اساس چهارچوب پیشنهادی» خواهیم پرداخت.
نظر شما