۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۹، ۱۲:۱۵

به قلم مرحوم مهرداد اوستا؛

کتاب «مهر و آتش» تجدید چاپ شد

کتاب «مهر و آتش» تجدید چاپ شد

کتاب «مهر و آتش» شامل روایت مهرداد اوستا از رویارویی اسطوره‌های آیین مهر و مزدیسنا در شاهنامه نوشته به اهتمام بهروز ایمانی توسط سوره مهر منتشر شد.

به گزارش خبرگزاری مهر، کتاب «مهر و آتش»، در زمره آخرین آثاری است که از زنده‌یاد مهرداد اوستا به جا مانده و در بردارنده مطالب‏ و نکاتی پیرامون شاهنامه فردوسی است.

محور اصلی ١٢ فصل کتاب، پژوهش‌هایی درباره شاهنامه است و در کنار آن مطالبی درباره‏ اساطیر هند و چین و موضوعات فرعی‬ اینچنینی‬ دیگر‬ هم دیده می‌‏شود که پیوسته‏ و وابسته به موضوع اصلی کتاب است.

به‬ باور‬ گردآورنده‬ این‬ کتاب‬ در این نوشته‏‌ها، کمبودها و نارسایی‏‌هایی به چشم می‌خورد که به‬ نظر می‌رسد مرحوم اوستا فرصت بازخوانی و بازبینی آن‌ها را پیدا نکرده است و به همین خاطر گردآورنده کوشیده تا این گسیختگی‏‌ها را با مراجعه به منابع مربوط پیوند دهد و تکمیل کند.

زنده‌یاد مهرداد اوستا در بخشی از کتاب «مهر و آتش» (رویارویی اسطوره‌های آئین مهر و مزدیسنا در شاهنامه) می‌نویسد:

فردوسی، ستاینده زندگی، زیبایی و کرامت‌های انسانی است که در چشم او، زندگی و زیبایی هر دو به یک معنی همانا کرامت انسانی است و این هر سه را مفهومی دیگر است که همان ایمان باشد. و او همچنان که گفته آمد، هنرمندی است که زیبایی را در همه مفاهیمش می‌ستاید. حماسه بزرگ او، جدال میان زندگی و مرگ است. قهرمانان شریف او در عرصه‌های گوناگون خود، در جلوه اشرافیتی باشکوه، خود، تمثیل زندگی و زیبایی هستند و آزادی‌ای که انسان، جدا از او نمی‌تواند مصداق شریف و گرامی انسان را داشته باشد. از این روی در حماسه جدال رستم با اسفندیار است که رستم، پهلوانِ محبوب فردوسی، در این سرگذشت، مدافع آئین مقدس آزادی است و اسفندیار، شاهزاده مغرور و جوانی است که می‌خواهد به این حریم تجاوز کند و به پاسخ این جوان فریفته جوانی و رویین‌تنی، می‌خواهد وی را، که آگاهی به این حقیقت ندارد، بیدار و آگاه سازد.

در مبحث اختلاف دو فرهنگ و آئین (میترایی و مزدیسنایی)، رستم تهمتن، نماینده آئین میترایی و اسفندیار، به آئین مزدایی ایمان دارد و جدال این دو، بیان استعماری برخورد این دو فرهنگ است که در جای خود به شرح نگاشته خواهد آمد. لاجرم دو فضای متناقض در شاهنامه فردوسی روشن خواهد شد و هم بیان این معنی که ریشه عرفان ایران در تمثیل‌ها در طریقت‌های متفاوت نیز یافت می‌شود.

فردوسی در سرودن شاهنامه و یا بیان روشن‌تر، بازگفتن آن از پهلوی به پارسی دری، همچون یک ترجمان شریف با نگهداشت امانت، در منظومه والای خویش چنین می‌گوید: سخن هرچه گویم، همه گفته‌اند / بَر باع دانش همه رفته‌اند.

این کتاب را به تازگی انتشارات سوره مهر روانه بازار کتاب کرده است.

کد خبر 4920663

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha