به گزارش خبرگزاری مهر، در ادامه سلسله برنامه های کانون فیلم نور روز گذشته فیلم های حمید سهیلی با حضور هیوا مسیح و جواد طوسی پس از نمایش نقد و بررسی شد.
ابتدا سهیلی درباره سابقه فیلمسازی خود گفت: "من از سال 56 مستندسازی را شروع کردم و حاصل کارم 91 فیلم مستند در زمینه تاریخ نقاشی، معماری، خوشنویسی و ... است. در دو فیلم "قلعه های کوهستانی" و "جاودانه ها" یک نوع مرگ و زندگی دیده می شود."
وی در ادامه افزود: "به طور مثال در فیلم "قلعه های کوهستانی" به معماری و بناهایی اشاره می شود که نمی توانند حیات خود را ادامه دهند و در فیلم "جاودانه ها" به معماری که بار مذهبی دارد و در طول زمان تداوم می باید اشاره می شود، تداوم سه هزار ساله از معبد چغازنبیل تا حرم رضوی (ع)."
این کارگردان سینما در بخش دیگری از توضیحات خود به پوشیدگی و ایجاد حریم در معماری ایرانی اشاره کرد و گفت: "در طول تاریخ معماری این سرزمین یک نوع پوشیدگی و حریم وجود دارد. در چغازنبیل برای رسیدن به هسته مرکزی بنا باید پله ها را پشت سر گذاشت، در حرم امام رضا (ع) باید از صحن ها و رواق ها گذشت تا به نقطه اصلی رسید. در میدان نقش جهان که سه ورودی دارد هیچکدام مستقیم به بناهای اصلی منتهی نمی شود. در خانه های دوران قاجار هم هشتی ها نوعی پنهان شدن را ایجاد می کند که همه از فرهنگ ما ناشی می شود."
جواد طوسی منتقد سینما در ادامه به بررسی فیلم های نمایش داده شده پرداخت و گفت: "لازم می بینم در این نوع فیلمسازی مفهوم مقایسه ای داشته باشیم. بنابراین فیلم های سهیلی را مشابه کارهای منوچهر طیاب می بینم که عمدتا فعالیت های هر دو به معماری و رجعت تاریخی اختصاص دارد."
وی ادامه داد: "نوع نگاه دوربین در این فیلم ها یک ناظر بیرونی است. به طور مثال در "جاودانه ها" ما حرکت دوربین را از بالا می بینیم که طی طریق می کند و از آن معماری گذشته کم کم به معماری مدرن امروزی می رسد و این امر نشان می دهد دغدغه کارگردان پرداختن به مقوله مدرنیته است که معماری هم برخاسته از دنیای مدرنیته است."
طوسی درباره "قلعه های کوهستانی" گفت: "در این فیلم خیلی حساب شده از لوکیشن و قلعه های کوهستانی شمایل نگاری شده و به نوعی مخاطب به کمک ابزارها با مرثیه سرایی مواجه می شود، کوه، ستیز، شرایط بیرحم طبیعت و ... که در انتها به تصویر عقابی بی بال و پر ختم می شود."
نظر شما