سید امیر رون - کارشناس ارشد تحقیقات آموزشی وزارت آموزش و پرورش، در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: در حال حاضر رویکرد غالب در کتاب های فارسی بر خواندن و نوشتن استوار است. با این عمل می توان به گسترش گنجینه لغوی کودکان و نوجوانان کمک کرد. در سال های گذشته چنین رویکردی حاکم نبود اما امروز با تغییر سمت و سوها وضعیت کتاب های درسی نیز تعدیل شده است.
وی اضافه کرد: فراموش نکنیم که آموزش و پرورش به تنهایی نمی تواند نقش اهرمی جلو برنده را ایفا کند و در این راستا نیازمند حمایت سازمان های دیگر نیز هست. درواقع باید با استفاده از عزم ملی از حوزه تربیت معلم گرفته تا تدوین کتاب های درسی و حتی ایجاد بسته های آموزشی و مولتی مدیا به دست بخش خصوصی یک بازنگری کلی ایجاد شود.
مدیر اجرایی طرح سامان بخشی کتاب های آموزشی در ادامه خاطرنشان کرد: گرچه نگاه آموزش و پرورش نگاهی گلخانه ای است اما وقتی با حجم کتاب های درسی یا انبوهی از مولفه های مختلف مواجه می شویم چطور می توانیم هر دوی اینها را با هم لحاظ کنیم؟ از یکسو با ضیق وقت، قادر به معرفی ادبیات فاخر نیستیم و از سویی دیگر از بسیاری آموزش ها بازمی مانیم.
وی به نقش کتابخانه های مدارس اشاره کرد و افزود: چند سال پیش فقط پنجاه درصد از مدارس کتابخانه داشتند. البته رشد کتابخانه ها مشروط بر تشویق به مقوله کتابخوانی، استفاده از کتاب های به روز و جذاب و از همه مهم تر نهادینه کردن رشته کتابداری در تربیت معلم است. کتاب های درسی ما در قیاس با کشورهای اروپایی تفاوت کارکردی زیادی دارد. به عنوان مثال در کانادا عمر یک کتاب درسی هشت سال است اما فکر کنید در ایران، ارگانی به نام آموزش و پرورش چقدر در فرهنگ سازی، تخصیص بودجه و... فعالیت کرده است.
نظر شما