خبرگزاری مهر؛ گروه استانها: ۴۳ سال است که صدای دکمه شاتر دوربین، صدای پس زمینه زندگی او شده است؛ از عکس‌هایی که برای ثبتش شب‌ها در کوه خوابیده است تا طلوع آفتاب را در ستیغ قله‌ها به ثبت برساند، رفتن تا اوج ۳ هزار و۵۰۰ متری و ثبت دریای ابر، ساعت‌ها پیاده‌روی در میان کوچه پس کوچه‌های شهرها و روستاها برای ثبت سبک زندگی مردم و حالا نتیجه همه این سال‌ها، بیش از ۵ میلیون عکس است؛ عکس‌هایی که هر فریم آن برایش حکم یک فرزند است و سختی‌های کار با بازخورد مثبت مخاطبان از میان رفته و بجایش خرسندی و نشاطی لطیف نشسته است.
مهرعلی رهنما عکاس خبری و خبرنگار در شهرستان سوادکوه که ۴۳ سال عاشقانه از دردها و شادی‌های مردم شهرش نوشت، وی، در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با شروع کارش می‌گوید: آغاز آشنایی‌ام با عکاسی با دوربینهای روبیتل که از دریچه بالا سوژه‌ها را می‌شد دید، بوده و سپس دوره دوربینهای نگاتیوی و حالا هم دوربینهای دیجیتالی است و اولین عکس رسانه‌ای‌ام بنام "صنایع‌دستی قالی بافی" در سال ۶۲ در کتاب جغرافیای مازندران چاپ شد.
عکاسی خبری شکار سوژه‌های در هر زمان و حاضر بودن در وقایع است و این راه با وجود لذت‌های فراوان خالی از مخاطره نبوده و رهنما از ماندن در بوران و سرما برای پوشش خبری برف‌ها و وحشت سقوط بهمن، رفتن به کوهستان و مخاطره سقوط از ارتفاعات و حتی بی غذایی، پریدن از ماشین برای شکار سوژه مناسب و آسیب مچ پا می‌گوید و می‌افزاید: اما این مخاطرات و مشکلات مرا را منصرف نکرده و حتی پس از جراحی بیمارستان، به جای استراحت دوباره دوربین به دست به دنبال سوژه‌ها گشته‌ام.
این مخاطرات و مشکلات مرا را منصرف نکرده و حتی پس از جراحی بیمارستان، به جای استراحت دوباره دوربین به دست به دنبال سوژه‌ها گشته‌ام
سال‌ها زندگی با دوربین و کار خبری، موجب شده مشکلی برای ورود به ادارات یا عکاسی در محیط شهری و افراد نداشته باشد و همه با روی گشاده از او استقبال کنند و همین امر موجب شده برای گزارش تصویری با مشکلی مواجه نشود و می‌گوید: حتی این حضور چند دهه‌ای موجب شده است که اگر در پوشش خبری مراسمی حضور نداشته باشم همه جویای احوالم می‌شوند تا بدانند که چرا در آن مراسم حضور نداشته‌ام و خیلی‌ها مرا آقای دوربین صدا می‌کنند.
رهنما عقیده دارد عکس خوب نیاز به توضیح ندارد و لذت عکس در نشان دادن و هدیه کردن آن به دوستان و دیگران است و می‌گوید: عکاسی با غرور سازگاری ندارد و دوربین باید عضو جدانشدنی یک عکاس خبری باشد.
وی ۱۰ سال است که قلم، دوربین و کاغذ را از خود جدا نکرده است و شاید روزی بدون پول به خیابان رفته و شهر را گشته باشد اما به یاد نمی‌آورد که این سه مورد را به همراه نداشته و از آنها فاصله گرفته باشد و هیچ سختی‌ای موجب دوری او از آنها نشده است.
محمدرضا عبدی پیشکسوت حوزه رسانه در مازندران نیز با بیان اینکه خبرنگاری نه برگرفته از تبحر است و نه داشتن شهامت، بلکه از عشق ریشه می‌گیرد، در گفتگو با خبرنگار مهر می‌گوید: خبرنگار نه از دنیا طلبکار است و نه از جامعه، نه می‌خواهد دیده شود و نه می‌خواهد ببیند، بلکه خبرنگار فقط می‌خواهد پل ارتباطی بین مردم و مسؤولان و بازوی توانمند مدیران برای بهبود جامعه باشد تا مردم در آرامش و آسایش زندگی کنند.
وی با اظهار اینکه خبرنگار از دین مشکلات مردم زجر می‌کشد و روحیه‌اش خراب می‌شود، ادامه داد: خبرنگار، زمانی برای جامعه خود مفید است که دیگران هیچ‌گونه مشکلی برایش ایجاد نکنند تا او نیز با آرامش به کارش بپردازد و برای جامعه مؤثر باشد.
این پیشکسوت رسانه تصریح کرد: بنابراین باید مشکل خبرنگار را همراه نبودن و همکاری نکردنِ برخی مسئولان جستجو کرد.
لزوم ارتقای سواد رسانه‌ای
همچنین میثم کاوه از فعالان رسانه‌ای مازندران نیز در گفتگو با خبرنگار مهر درباره مشکلات فراروی خبرنگاران اظهار داشت: بخش اول مشکلاتی است که در مورد امنیت شغلی آنها وجود دارد، بحث بیمه و حقوق ثابت که برای این کار نیاز است دولت توجه ویژه‌ای داشته باشد.
وی تصریح کرد: همچنین برای اینکه دولت بتواند اقدام اساسی در این موارد انجام دهد نیاز به یک قانون محکم است. لذا می‌طلبد نمایندگان مجلس یک قانون سفت و سخت را پیگیری و مصوب کند.
کاوه یادآور شد: مورد دوم مشکلاتی است که خود خبرنگاران باید آن‌را برطرف سازند و آن هم بحث افرایش سواد رسانه‌ای است و با توجه به گسترش فضای مجازی و افزایش قارچ‌گونه کانال‌های خبری توسط افراد غیرخبرنگاران، نیاز است خبرنگاران جهت افرایش سطح سواد رسانه‌ای خود مطالعات بیشتری داشته باشند.
بیش از هزار فعال رسانه‌ای در ۱۶ روزنامه، ۷۳ هفته نامه، ۱۶۹ پایگاه خبری فعالیت دارند.
نظر شما