به گزارش خبرگزاری مهر، ایزوتسو با بررسی مفهوم باور یا ایمان در کلام اسلامی هدفی دوگانه را دنبال می‌کند. از سویی، توصیف مشروحی از جریان تاریخی را که مفهوم ایمان از آن زاده شد و در میان مسلمانان پرداختی نظری یافت، عرضه می کند و از سوی دیگر در پی تحلیل معناشناختی دقیق از ایمان و سایر مفاهیم بنیادین وابسته به آن ، همراه با شبکه‌های مفهومی است که این مفاهیم بنیادین در میان خود پدید آورده اند.
ایمان از لحاظ تاریخی نخستین و مهم‌ترین مفهوم کلامی در اسلام بود و در چند قرن نخستین فرهنگ اسلامی چندین مسئله بسیار مهم پدید آورد که برخی از آنها برای امت اسلامی در حال رشد ، بدون اغراق ، مسائلی حیاتی بودند.
به اعتقاد ایزوتسو ایمان ماهیتا پدیده‌ای شخصی و وجودی است و تنها وقتی از دیدگاه مدرسی به آن روی آوریم عمق واقعی خود را آشکار می‌کند.
ایزوتسو به مفهوم ایمان نگاه و نگرش عقلانی دارد. بنا به باور ایزوتسو هنگامی می‌توانیم مفهومی جامع از ایمان در اندیشه اسلامی بیابیم که نتایج حاصل از دو نگرش کلامی و عرفانی در کنار هم قرار گیرند و با یکدیگر هماهنگ شوند. تنها در این زمان است که می‌توان به تصویری نسبتا کامل از ایمان دست یافت.
توشی هیکو ایزوتسو در ۴ مه سال ۱۹۱۴ در توکیو به دنیا آمد و در سال ۱۹۶۰ دکتری خود را در رشته ادبیات دریافت کرد. وی پس از تکمیل تحصیلات آکادمیک در ژاپن، مدتی در دانشگاه کیو به تدریس مشغول شد و در این زمان، زبان عربی را فراگرفت.
ایزوتسو در ۲۶ سالگی کتابی به زبان ژاپنی با نام «تاریخ اندیشه عربی» و پس از آن کتابی دیگر درباره فلسفه و عرفان، با تاکید بر فلسفه نوافلاطونی و عرفان یونانی در ۳۴ سالگی تالیف کرد و نیز کتابی در همین دوران درباره پیامبر اسلام به زبان ژاپنی نوشت. ایزوتسو نخستین کتاب خود را به زبان انگلیسی تحت عنوان «زبان وسرش» در همین ایام منتشر کرد.
علاقه فراوان ایزوتسو به قرآن باعث شد که او برای اولین بار قرآن را به زبان ژاپنی ترجمه کند. این اثر در سه مجلد و طی سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۸ تکمیل شد. ایزوتسو در سال ۱۹۶۱ به دعوت ویلفرد کنتول اسمیت، رئیس مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه مک گیل، به کانادا رفت و به تدریس متون مهم اسلامی همچون نجات ابن‌سینا در فلسفه و الاقتصاد فی‌الاعتقاد غزالی در کلام و فصوص الحکم ابن عربی در عرفان پرداخت.
ایزوتسو از شهرتی بین‌المللی برخوردار بود و شاید در میان اسلام‌شناسان معاصر یگانه فردی بود که از مذاهب مسیحی، یهودی، هندویی، بودایی و مکتب‌های گوناگون فلسفی معاصر اطلاع و در مقایسه و تطبیق استادی و تبحر داشت. از این رو بسیاری از مجامع علمی بین‌المللی او را به عضویت پذیرفته بودند، از جمله: مؤسسه بین‌المللی فلسفه، پاریس-فرانسه، مجمع بین‌المللی مطالعات فلسفی، لون-بلژیک، مجمع کانادایی مطالعات تاریخ و فلسفه علوم ، مونترال- کانادا، فرهنگستان زبان عرب ، قاهره- مصر.
او در ۷ ژانویه ۱۹۹۳ در شهر کاماکورای ژاپن وفات یافت.
نظر شما