به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دانشگاه میشیگان در بررسی هایی که در مجله "تحقیقات پیشرفته فضایی" منتشر شده است، تائید کردند که تغییرات آب و هوایی و اقلیمی به سبب برهم خوردگی تعادل میان انرژی رسیده از خورشید و انرژی دوباره ساطع شده از زمین است.
اندازه گیری مقدار این انرژی از سیاره زمین و فضای اطراف آن بسیار مشکل است، این درحالی است که به کمک ابرازی که در سال 1971 توسط فضانوردان سفینه آپولو 15 روی سطح ماه گذاشته شد، این اندازه گیری دربهترین شرایط امکان پذیر است.
در این خصوص "شائوپینگ هوانگ" سرپرست این تیم تحقیقاتی توضیح داد: "یکی از اهداف ماموریت آپولو 15 ایجاد دو حفره در سطح ماه و نصب کاوشگرهایی برای اندازه گیری دما بود اما این ابزارها تنها قادر بودند دمای سطح ماه را اندازه گیری کنند و توانایی اندازه گیری دمای اعماق این قمر را نداشتند."
این درحالی بود که ناسا در مدت 41 ماه به کمک این ابزارها نه تنها موفق به اندازه گیری دمای سطح ماه شد بلکه از این کاوشگرها علائمی از میزان انرژی گسیل شده از خورشید در طول روز و انرژی دوباره ساطع شده از زمین در طول شب را هم دریافت کرد.
این کاوشگرها بین سالهای 1972 تا 1975گرمای ماه را اندازه گیری کردند که این دوره همزمان با کاهش دمای زمین به دلایل نامعلوم بود.
به اعتقاد این دانشمندان، ماه "زیست کره" (بیوسفر) و "هواکره" (اتمسفر) چندان پیچیده ای ندارد، بنابراین با نصب مجموعه ای از ایستگاههای بررسی روی قمر زمین می توان گرم شدن جهانی را در سطح سیاره تحت کنترل داشت.
نظر شما