خبرگزاری مهر، گروه استانها- زهرا اسدی*: در شرایط فعلی و با وجود رعایت فاصله اجتماعی که ویروس کرونا بر جامعه حاکم کرده است، کودکان و نوجوانان از مهمترین جامعه‌ی خود، یعنی مدرسه دور شده‌اند و این شرایط سختی برای زندگی است. در چنین شرایطی از والدین انتظار می‌رود، درک بیشتری در رابطه با فرزندشان داشته باشند که در فضای مجازی، خلاف این درک را شاهدیم.
یک ماه از بازگشایی مدارس می‌گذرد و خانواده‌ها، همراه با معلم‌ها و دانش‌آموزان درگیر آموزش مجازی شده‌اند. در این مدت کاربران فضای مجازی، به بهانه خنده و طنز؛ فیلم‌ها و صداهایی از اشتباه‌های دانش‌آموزان را به اشتراک گذاشته‌اند. اگرچه، ارتباط بین والدین و فرزندان، امری خصوصی و شخصی است اما با درگیر شدن خانواده‌ها در امر آموزش، دل بسیاری از معلم‌ها، از برخورد خشن و غیرمنطقی والدین با کودکان و نوجوانان در بحث آموزش به درد آمده است.
ترس والدین به فرزند آسیب می‌زند
البته والدین، نگران آموزش و پیشرفت تحصیلی فرزند خود هستند؛ آنها در مواجهه با عدم یادگیری فرزندشان در آموزش می‌ترسند. این ترس، نشانه‌ی عشق به فرزند است. اگر والدین این ترس را کنترل نکنند به کودک آسیب می‌زند. همان طور که در کلیپ‌ها و صداها شاهد هستیم، دانش‌آموز از سوی والدین مورد فحاشی و بعضاً تنبیه بدنی قرار می‌گیرد که تأثیرات منفی و جبران ناپذیری، در شخصیت و آینده دانش‌آموز خواهد گذاشت.
امروزه والدین به آموزش مهارت‌های عملی فرزندشان توجه می‌کنند؛ اینکه فرزندشان به درستی راه برود. دکمه‌ی لباسش را ببندد. دست و صورتش را بشوید، ماسک بزند و…؛ این در حالی است که هوش هیجانی و عاطفی کودک را فراموش کرده‌اند. والدین باید هوشیار باشند و بدانند، مهربانی، انعطاف پذیری، احترام، همدلی و… در سنین کودکی در وجود فرزندشان نهادینه می‌شود، به همین خاطر توجه به هوش هیجانی و عاطفی، در مدرسه و کلاس درس مورد توجه معلم‌ها قرار می‌گرفت و به اندازه پیشرفت تحصیلی دانش‌آموز، اهمیت داشت.
مادران صبور باشند
همه‌ی انسان‌ها، در هر جایگاهی که قرار دارند، نیازمند آموزش هستند؛ از این رو والدین در شرایط پیش آمده باید خود را بیش از پیش نیازمند آموزش بدانند. والدین عزیز باید در مواقعی که فرزندشان در فیلم‌ها و صداهای درسی اشتباه می‌کند، صبور باشند. معلم‌ها در روند آموزشی به دانش‌آموزان، فرصت اشتباه کردن می‌دهند. اشتباه کردن بخشی از روند آموزشی است. اگر دانش‌آموز در کلاس درس حس شنوایی را حس گوشایی بیان کند، چه می‌شود؟ دنیا به آخر می‌رسد؟ از ارزش فرزند چیزی کم می‌شود؟ مطمئن باشید که چیزی کم نمی‌شود. اشتباه کردن، کودکان و نوجوانان امری طبیعی است.
با وجود تلاش معلم و والدین ممکن است باز هم اشتباهشان را تکرار کنند، این هم امری طبیعی است. آنها بسیاری از چیزهایی را که بزرگترها می‌دانند و برایشان پیش پا افتاده است، نمی‌دانند. والدین نباید به دلیل وجود مشکلات و فشارهای اجتماعی و کم حوصلگی خودشان، این امر طبیعی را در وجود کودک نادیده بگیرند و حذف کنند.
فرزندان شما، دانش آموزان امروز جامعه، می‌توانند در مرحله آموزش اشتباه کنند، اما سرانجام به اشتباهشان پی می‌برند. آنها فرصت جبران اشتباه خود را دارند اما اگر والدین در تربیت فرزند اشتباه کنند، در اغلب موارد، فرصت جبران ندارند.
والدین از کودکی که در مرحله‌ی آزمون و خطاست، چه می‌خواهند؟ اینکه بدون اشتباه در مرزهای خشک قانونی که خودشان وضع کرده‌اند، آموزش ببینند و همه چیز را یاد بگیرند؟ به عنوان یک معلم، به جرأت می‌گویم، این سخت‌گیری اغراق‌آمیز والدین، تجاوز به حقوق کودک است که او را از رشد طبیعی خود منع می‌کند.
والدین گرامی به یاد داشته باشند، هدف از پرورش کودک، کودکی باهوش و ممتاز با نمره‌های عالی نیست که به اجبار آزمون‌های تیزهوشان را با موفقیت پشت سر بگذارد. بلکه تربیت انسانی مصمم و دارای اعتماد به نفس است. باید استعداد فرزند را شناسایی کرد و راه را برای پرورش آن هموار کرد، نه اینکه به خاطر برآورده شدن خواسته‌ها و آرزوهای خود، سدی بزرگ برای موفقیت فرزند شد و آنها را قربانی کرد.
کمال‌گرایی را کنار بگذارید
والدین باید کمال‌گرایی، آرمان‌گرایی و بی‌نقص بودن فرزندشان را کنار بگذارند و بدانند کودک را باید شناخت. توان کودک محدود است. باید به توانایی‌ها و علایقش احترام گذاشت. مقایسه‌ی فرزند با افراد موفق هم سن و سال او، باعث سرخوردگی و ناامیدی او خواهد شد. آیا شما می‌پذیرید فرزندتان، زحمات شما را نادیده بگیرد و شما را با اولیای فلان دانش‌آموز مقایسه کند؟ به حتم دلتان به درد می‌آید. مطمئن باشید برای فرزندتان هم همین طور خواهد بود. توجه به افزایش اعتماد به نفس کودکان سبب می‌شود، آنها قدرت تشخیص و انتخاب داشته باشند.
نکته قابل توجه در خصوص کودکان و نوجوانان این است که آنها بیشتر متکی به احساسات خود هستند. تا زمانی که کودک احساس درستی نداشته باشد، نمی‌تواند درست فکر کند و تا زمانی که نتواند درست فکر کند نمی‌تواند درست عمل کند. همان طور که آنها در مدرسه، معلمی مهربان و پرتلاش می‌خواستند، در خانه پدرانی صبور و مادرانی دلسوز می‌خواهند. پدر و مادر در خانه با رفتار و گفتار مناسب خود و تشویق‌های به موقع می‌توانند معلم وفاداری، صداقت، مهرورزی و عشق باشند تا فرزند با احساس خوبی که تجربه می‌کند به فکر درست و در نتیجه عمل و رفتار درست برسد.
معلم و نویسنده*
نظر شما