حسین اسلامی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه مازندران با مصوبه دهه ۶۰ مبنی بر ممنوعیت استقرار صنعت از امکانات و زیرساخت‌های مورد نیاز این بخش محروم شد، افزود: به تبع آن مازندران صنعتی نشد ولی قرار شد صنایع کوچک کشاورزی و فرآوری محصولات کشاورزی در استان توسعه یابد که به دلیل غفلت آورده نشد.
وی ادامه داد: از طرفی با داشتن جنگل و دریا و دشت ساحلی و واقع شدن در نزدیک پایتخت به شدت مورد تهاجم فرهنگی قرار گرفتیم، یعنی برخی مسافران وارده نه تنها گردشگر نیستند بلکه مزاحم هستند و برای ما دردسر ایجاد می‌کنند و هزینه روی دست استان می‌گذارند.
تبعات ورود کنترل نشده گردشگران
اسلامی یادآور شد: طبق آمار مازندران درپی ورود این دسته از گردشگران ضررهای زیادی داده است هرچند ممکن است چند تا سوپرمارکت و فروشگاه هایی سود کرده باشند اما رفتارهای کنترل نشده برخی گردشگری ضربه‌ای سنگین فرهنگی به استان وارد کرده است که نمونه آن را در غرب مازندران مشاهده می‌کنیم.
مسئول پژوهشکده و کتابخانه مازندران شناسی یادآور شد: آثار وتبعات ورود ناهماهنگ گردشگران را هر روز غروب با تابلو منحوس ویلاداری در جاده‌های منتهی به استان از جمله جاده ساحلی فرح آباد شاهد هستیم.
این محقق و پژوهشگر تصریح کرد: متأسفانه تمام مازندران درپی ورود این عده از گردشگران رامسریزه شده است و وقتی زمینهای استان را خریداری و فرزندان ما را تبدیل به غواط یا سرایدار کرده‌اند و فضای مازندران را برهم زدند.
تهاجم آبی علیه مازندران
وی با عنوان اینکه کشاورزی مازندران با تهاجم منابع آبی البرز ا سوی سمنان درخطر است، افزود: در حال حاضر بزرگترین خطری که ما را تهدید می‌کند تهاجم گردشگران نماها از پایتخت و از طرف شمال است و علاوه براین از طرف جنوب و سمنان نیز در خطر تهاجم مافیای آبی هستیم و مافیا به منابع آبی البرز دستبرد زده‌اند و مازندران در آینده با خطر قحطی آب روبرو است.
مسئول پژوهشکده ساری شناسی یادآور شد: در پی این تهاجم آبی کشاورزی استان رو به نابودی است و از سوی دیگر هیچ زمینهای برای تولید و اشتغال جوانان نداریم و از این‌رو در شهرداری ساری شاهد هستیم که جوانان مازاد زیادی مشغول به کار شدند که صندلی برای نشستن ندارند و وقتی کسی ازصندلی بلند می‌شود چهار نفر به سمت میز می‌روند تا پشت آن بنشیند.
حسین اسلامی تصریح کرد: فشار بیکاری برای جوانان شهر تبعات زیادی از جمله مهاجرت درپی دارد و این ناشی از محرومت صنعتی و تهاجم فرهنگی فلج کننده از سمت تهران است و اخیراً نیز با تهاجم آبی مواجه شدیم.
گردشگری فرهنگی را رواج دهیم
وی با تاکید بر اینکه باید گردشگری فرهنگی را در مازندران رواج می‌دادیم، عنوان کرد این به آن معنی است که راه حل برون رفت از بن بست در مازندران ایجاد موزه، سیاحتگاه ساحلی، پارک جنگلی، ورزشگاه و موزه سازی و هتل سازی است.
وی با تاکید بر اینکه بساط ویلاسازی از مهمترین معضلات مازندران است که از درون کمر مازندران را شکسته است، گفت: مگر ویلاداری یکساعته یا هنگام غروب است و مردم به خوبی می داند در این ویلاها چه اتفاقاتی رخ می‌دهد و این مسئله وحشتناک و ننگ آور است و برابر آن مسئولان سکوت کرده‌اند و نمی‌خواهند تن به کار دهند.
اسلامی با اشاره به وجود ۹۰ هزار ویلا در استان یادآور شد: میراث فرهنگی یکی از کم کارترین، بیکارترین و بیچاره‌ترین دستگاه‌ها در مازندران است و بزرگترین معضل مازندران آن است که اداره میراث فرهنگی دارد و اگر این اداره هم نباشد موفق تر خواهد بود زیرا اکنون میراث فرهنگی هرچه درآمد دارد برای نیروهایی هزینه می‌کند که طی سال‌ها توسط نماینده‌های دوره قبل و فعلی به این سازمان تحمیل شده است و فقط حقوق و هزینه‌های جاری را می‌پردازد و هیچ حرکتی برای نگهداری آثار فرهنگی که ثبت ملی شده است، ندارد.
روند روبه رشد تخریب آثار تاریخی
مسئول پژوهشکده ساری شناسی با اشاره به اینکه آثار تاریخی بخشی از جاذبه‌های گردشگری استان است، از روند روبه رشد تخریب این آثار گلایه کرد و گفت: بدترین اداره‌ای که در استان داریم، میراث فرهنگی است و باید مازندران را با نگاه گردشگری فرهنگی به پیش بریم تا بتوانیم گردشگر فرهنگی جذب کنیم نه گردشگر مزاحم و گردشگر نما.
وی افزود: گردشگر فرهنگی در قالب تور و باحساب کتاب به استان می‌آید و این کار مستلزم ایجاد زیرساخت‌ها و کارشدن روی مسائل فرهنگی است.
اسلامی با تاکید براینکه مازندران به شدت در معرض خطر نابودی است عنوان کرد باید این استان را دریابیم.
نظر شما