بازار سیاه انسولین زیرپوست شهر/تکلیف نامعلوم بیماران استان سمنان

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها – محمد حسن مقدم‌نیا: مقابل داروخانه ایستاده و حیران است دست فرزند کوچکش را گرفته و ایستاده تا سوز سرد پاییزی گونه‌های فرزندش را سرخ فام، نقاشی کند. می‌گوید آمده‌ام انسولین بگیرم اما نیست. شوهرش انسولین تزریق می‌کند کارت ملی‌اش را هم آورده و می‌گوید: اخبار گفت با هر شماره ملی انسولین می‌دهند.

چادر سیاه بور شده نشان از شرایط اقتصادی شأن دارد. معلوم است حاشیه شهر زندگی می‌کند و خانواده کارگری شأن را به دشواری نان می‌دهد. می‌گوید: شوهرم کارگر است و انسولین می‌زند دیابت ارثی دارد چشم‌هایش تار می‌شود سه سال پیش هم از داربست زمین خورد و کمرش عیب ناک شد و از آن موقع نگهبان شده و درآمد خوبی داریم من هم کارگری می‌کنم اما بازهم چرخ نمی‌چرخد.

او می‌گوید: شش ماه است که با مشکل انسولین روبرو شده‌ایم از آن انسولین‌های قلمی و گران هم نمی‌خریم چون پولمان نمی‌رسد انسولین معمولی می‌خریم که تا همین پارسال ۲۴ هزار تومان بود اما امسال اصلاً نیست باشد هم یک نوعش ۱۲۰ یک نوعش ۲۰۰ و خلاصه هر کس هر نوعی را با هر قیمتی می‌خواهد می‌دهد.

انسولین نداریم

این زن کارگر که دست بچه‌اش را محکم گرفته و مقابل داروخانه می‌کشد تا مبادا چشمش به خوراکی‌ها و بستنی‌های سوپر مارکت جنب داروخانه بیفتد می‌گوید: ۴۵ دقیقه است ایستاده‌ام داروخانه چی می‌گوید نیست برو من ایستاده‌ام بپرسم چرا وقتی تلویزیون اعلام می‌کند بروید داروخانه با کارت ملی بگیرید اینها می‌گویند نیست.

متصدی داروخانه اما با بیان اینکه تلویزیون برای خودش گفته است، می‌گوید: از اردیبهشت است که کمبود انسولین به شدت وجود دارد و علی رغم نظارت‌های معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی متأسفانه بازهم شاهد کمبود و بازار سیاه درباره این دارو هستیم.

او که کامل مردی با موهای کوتاه نارنجی رنگ است، می‌افزاید: این موضوع فقط هم برای انسولین نیست امروز داروهای قلبی هم نایاب هستند و کسانی که قلب باز یا آنژیو کرده‌اند داروهایشان را پیدا نمی‌کنند. از سوی دیگر تقصیر ما هم نیست ما بارها و بارها با شرکت‌های توزیع انسولین و دارو تماس می‌گیریم و درخواست دارو می‌دهیم اما هفته‌ای سه بسته برایمان انسولین می‌آوردند که نهایتاً دو تا سه بیمار را جواب بدهد که آن هم همان روز تمام می‌شود.

احمدی با بیان اینکه انسولین نوومیکس و لیسپرو و … که اصلاً نیست به هیچ وجه ما ماه‌ها است که رنگشان را هم حتی ندیده‌ایم اما انسولین‌های متفرقه هستند که می‌آیند آن هم بسیار و بسیار محدود که البته قیمتشان هم نسبت به یکی دو سال قبل شاید ۱۰۰ تا ۱۵۰ درصد بیشتر شده است.

مردم در انتظار، بازار سیاه فعال

بیرون داروخانه بازهم افرادی که برای انسولین مراجعه کرده‌اند، حضور دارند یکی از همین شهروندان استان سمنان به خبرنگار مهر، می‌گوید: دو بسته انسولین لیسپرو را برای پدرم خریدم دو میلیون و ۴۰۰ هزار تومان که برای ۲۰ روزش هم کافی نیست یعنی ما تقریباً ماهی باید سه میلیون و ۲۰۰ هزار تومان پول انسولین بازار سیاه و قاچاق بدهیم.

داوود با بیان اینکه داروخانه‌ها اصلاً انسولین ندارند که بدهند، تاکید کرد: تعداد انسولین‌ها بسیار اندک است و به عبارت دیگر نمی‌توان اصلاً آنها را پیدا کرد یک روز در داروخانه انسولین سوال کردم و داروخانه گفت نداریم اما بلافاصله بعد از اینکه از داروخانه بیرون آمدم جوانی به من گفت من انسولین دارم و شماره تلفنش را به من داد بعد از تماس انسولین‌های آر و ان و نوومیکس که فکر می‌کنم ۱۲۰ هزار تومان بود را ۸۰۰ هزار تومان می‌فروخت.

او با بیان اینکه یافتن انسولین با قیمت‌های بین ۸۰۰ تا دو و نیم میلیون تومان به راحتی آب خوردن است، بیان کرد: آنانی که دارند امروز می‌توانند انسولین مصرف کنند آنانی هم که ندارند متأسفانه باید با بیماری شأن سر کنند و نابینا شوند این روزها در درمان هم عدالتی نیست.

دارو کم است

یک متصدی داروخانه با بیان اینکه عرضه انسولین قلمی را به صورت سهمیه‌ای، مدیریت بهینه توزیع این دارو در دستور کار وزارت بهداشت قرار گرفته است، به خبرنگار مهر، می‌گوید: مشکل توزیع این میزان دارو و البته عدم کفایتش است اول باید گفت که انسولین موجود بسیار کم است و ثانیاً در هنگام توزیع به هر دارو خانه دو جعبه بیشتر نمی‌رسد که در یک ساعت اول تمام می‌شود.

دکتر رحمانی با بیان اینکه هیچ گاه در خصوص انسولین چنین مشکلاتی که امروز وجود دارد را نداشته‌ایم، می‌افزاید: در هنگام جنگ هم چنین شرایطی نبود که امروز حاکم است و این جز به سو مدیریت مسئولان به چیز دیگری باز نمی‌گردد.

وی با بیان اینکه ما در زمینه دارو خود تحریم هستیم، گفت: این حرف یعنی خودمان هم به خودمان رحم نمی‌کنیم ما همان مردمی هستیم که در دوران دفاع مقدس شیر خشک از دهان فرزندمان می‌گرفتیم و به جنگ زده‌ها می‌دادیم امروز انسولین را در خانه پنهان می‌کنیم در بازار سیاه می‌فروشیم با سودش غذا می‌خریم و به سفره زن و بچه‌مان می‌آوریم. این بلایی است که بر سر جامعه ما آمده است.

سوال نفرمایید

معاون وزیر بهداشت چندی پیش اعلام کرد «به بیماران توصیه می‌کنیم با مشورت پزشک خود به جای قلم از ویال انسولین رگولار و NPH که هیچ تفاوتی با انسولین پن (قلمی) ندارد و به وفور در بازار یافت می‌شود، استفاده کنند.» این موضوع را از چند داروخانه جویا می‌شویم که در عین ناباوری هیچکدام این موضوع را تأیید نکرده و اعلام داشتند این انسولین‌ها به صورت هفتگی و ده روز یک بار خریداری و توزیع می‌شود اما به هر داروخانه نهایتاً یک یا دو جعبه می‌رسد که همان روز تمام می‌شود و ۹ روز بعد را باید به مشتریان بگوییم انسولین نداریم سوال نفرمایید.

مسئول پخش یکی از همین شرکت‌های توزیع دارو در گفتگو با خبرنگار مهر، ضمن تأیید کمبود انسولین می‌گوید: داروخانه‌ها تقریباً هر روز تماس می‌گیرند و هر میزان انسولین که داشته باشیم را می‌خواهند اما واقعاً آنقدر انسولین که فکرش را می‌کنید نداریم که بین آنها توزیع کنیم.

این فرد که نه نام و نه نام خانوادگی خود را می‌گوید، می‌افزاید: من مجاز به مصاحبه نیستم فقط اطلاعاتی به شما می‌دهم که بدانید مقصر شرکت‌های پخش هم نیستند هر میزان به ما انسولین بدهند ما توزیع می‌کنیم ندهند توزیع نمی‌کنیم مثل توزیع آرد به نانوایی‌ها است.

این فرد درباره قاچاق و عرضه در بازار سیاه نیز، می‌گوید: چنین چیزی نیست ما حداقل این کار را نمی‌کنیم و از دیگر همکارانمان نیز خبری نداریم. اینکه داروها چطور سر از بازار سیاه در می‌آورد اطلاعی ندارم حداقل در داروخانه‌ها و شرکت‌های داروسازی و پخش که این اتفاقات نمی‌افتد زیرا همه چیز ثبت شده است شاید مردم دارو را می‌خرند و در بازار سیاه می‌فروشند.

بازار سیاه وجود دارد

در حالی این اظهارات مطرح می‌شود که تحقیقات خبرنگار مهر نشان می‌دهد متأسفانه هم داروخانه‌ها، هم شرکت‌های توزیع دارو و هم متأسفانه بیمارستان‌ها نیز در تأمین داروی بازار سیاه نقش دارند. بیمارستان‌ها همیشه سهمیه‌ای از داروهایی مانند متادون، انسولین، داروهای قلبی و پیوند اعضا و … دارند که به نظر می‌رسد بخشی از آنها به تخلف عده‌ای قلیلی از کارکنان از بازار سیاه سر در می‌آورند.

تلاش برای تماس با مسئولان بهداشت و درمان استان سمنان در خصوص انسولین بی فایده بود اما یکی از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شاهرود که الزامی به درج نام خود در گزارش نمی‌دانست در گفتگو با خبرنگار مهر، عرضه انسولین را بر عهده بخش خصوصی و شرکت‌های داروسازی دانست و گفت: معاونت غذا و دارو تنها نظارت بر روی این عرضه دارد و به صورت مستقیم کاری را صورت نمی‌دهد.

وی افزود: شرکت‌های داروسازی دارویی را تولید می‌کنند و پس از استاندارد و مجوز توزیع آن را توسط شرکت‌های پخش به داروخانه‌ها می‌رسانند در نتیجه علوم پزشکی ارتباطی به داستان انسولین ندارد و تنها در خصوص میزان انسولین اندک دولتی مسئول است که بین بیمارستان‌ها توزیع می‌شود که آن هم صرف بیماران خود بیمارستان می‌شود.

حرف تا واقعیت مسئولان

سید حیدر محمدی مدیرکل امور دارو و مواد تحت کنترل سازمان غذا و دارو چندی پیش گفته بود «در حال حاضر انسولین رگولار و NPH را داریم و میزان موجودی آن کافی است. منتها مردم به سمت استفاده از انسولین‌های قلمی رفته‌اند و با توجه به بحث تحریم‌ها و مشکل نقل و انتقال ارز مقداری دچار کمبود شده است در برخی زمان‌ها نیز تخصیص ارز انسولین با چالش مواجه می‌شود».

در حالی که واقعیت جامعه در شهرستان‌های استان سمنان چیز دیگری را نشان می‌دهد. اینجا مردم باید تمام داروخانه‌ها را برای انسولین جست جو کنند تا شاید یک دارو گیرشان بیاید و یا باید دارو را در بازار سیاه با قیمتی چهار الی ۱۲ برابر میزان واقعی تهیه کنند.

بین حرف‌های مسئولان و واقعیت زمین تا آسمان فاصله است یکی از نمودهای بارز آن کمبود انسولین و داروهای قبلی است این روزها مردم از مسئولان حرف‌هایی می‌شوند که با واقعیت جامعه اصلاً همخوانی ندارد برای مثال چندی پیش رعایت کسبه در خصوص طرح تعطیلی بعد از ساعت ۱۸ در استان سمنان ۷۰ تا ۸۰ درصد عنوان شده بود حال آنکه مردم در خیابان‌ها ۹۰ درصد مغازه‌ها را باز می‌بینند و آن‌هایی هم که تعطیل هستند فقط کرکره‌ها را از ترس جریمه پایین کشیده‌اند وگرنه در درون مغازه حضور دارند.