به گزارش خبرگزاری مهر، در این تحلیل با عنوان "راهکارهایی برای نزدیک شدن به ایران" که به قلم "کریم سجادپور"، کارشناس مسائل خاورمیانه درموسسه کارنگی منتشر شده است ، با اشاره به واقعیات کنونی در ایران و مشکلات موجود، راهکارهایی برای تعامل با ایران و تحت تاثیر قرار دادن سیاست های آن ذکر شده است.
بر اساس این تحلیل، دولت جمهوری اسلامی با وجود برخی نارضایتی های داخلی!، متزلزل نیست و هرگونه جنبش اصلاحات در این کشور به زمان نیاز دارد؛ چرا که مردم ایران به دلیل تجربه ناخوشایند 8 سال جنگ و اوضاع کنونی عراق ازدامن زدن به تنش های سیاسی دوری می کنند. از این رو وقوع تغییرات ناگهانی در حکومت ایران در آینده نزدیک محتمل نیست و در صورت وقوع نیز، الزاماً منجر به بهتر شدن وضعیت کنونی نخواهد شد. در نتیجه نویسنده به دولت آمریکا توصیه می کند که با همین حکومت کنونی وارد تعامل شود.
در این تحلیل آمده است : حضور هرچه بیشتر ایران در اقتصاد جهانی و بهبود روابط میان ایران و آمریکا منجر به بروز زمینه مساعد برای اصلاحات سیاسی و به حاشیه رفتن تندروهایی خواهد شد که با هرگونه مصالحه مخالفند . بنابراین آمریکا با اجتناب از گفتگو با ایران، خواست آنها را برآورده می کند.
درباره عراق، کارشناس مؤسسه کارنگی اعتقاد دارد که با وجود نگرانی آمریکا از نفوذ ایران در عراق، منافع مشترک ایران با آمریکا در عراق بیشتر از همه همسایگان عراق است. بنابر این منافع مشترک باید تهران و واشنگتن را به این سمت سوق دهد که از عراق به عنوان صحنه ای برای اعتمادسازی استفاده کنند.
نویسنده مقاله مدعی شده است : دولت ایران در نهایت به دلیل پاره ای عوامل از جمله کاهش تدریجی تولید نفت، ورود نیروی انبوه به بازار کارو کاهش سرمایه گذاری خارجی مجبور خواهد بود تصمیماتی استراتژیک درباره تغییر سیاست هایش بگیرد و کشورهای غربی بهترین کاری که می توانند انجام دهند این است که با اتخاذ رویکردی متحد و بدون تفرقه، زمینه اتخاد چنین تصمیمی را از سوی ایران تسهیل نمایند.
در ادامه مقاله به مشکلات تعامل با ایران پرداخته شده و دو معضل اساسی در تدوین سیاست خارجی مقابل ایران برشمرده شده است : نخست اینکه به زعم نویسنده، رهبران ایران خود نیز به روشنی نمی دانند چه می خواهند. نویسنده ادعا می کند که بین نیروهای سیاسی کشور درباره جهت گیری های داخلی، سیاست های هسته ای، ارتباط با آمریکا و نقش منطقه ای ایران اجماع وجود ندارد.
معضل دوم اینکه ادعا شده رهبران ایران منافع حکومت را به بهای منافع ملی پیگیری می کنند.
در ادامه مقاله نویسنده پیشنهاد می کند که آمریکا در تعامل با ایران باید از یک سو، زمینه اصلاحات در ایران را از طریق تعامل سیاسی و اقتصادی این کشور با غرب تسهیل کند و از سوی دیگر چون تهران فقط در صورت اجبار وتحت فشار مجبور به تغییرات استراتژیک در سیاست هایش خواهد شد، بنابراین لزوم اتخاذ رویکردی سخت و نه غیرمنطقی درقبال ایران وجود دارد.
به گزارش مهر، در ادامه این تحلیل آمده است : "در واقع سیاستی که همزمان دو راه را پیش روی تهران قرار دهد، بهترین گزینه خواهد بود: اول اینکه برای تهران روشن کند؛ رویکرد کنونی سرسختانه آن تنها منجر به افزایش انزوای سیاسی و رکود اقتصادی آن خواهد شد. قطعنامه های شورای امنیت و فشارهای اقتصادی و سیاسی بین المللی به تنهایی منجر به راه حل سیاسی نخواهد شد گرچه در کوتاه مدت ابزارهایی مفید خواهند بود. دوم آنکه نیروهای واقع گرا در تهران باید به این نتیجه برسند که اتخاذ رویکردی معتدل از سوی ایران منجر به واکنشی مصالحه جویانه تر از سوی غرب خواهد شد."
با توجه به دو نکته فوق، نویسنده راهکارهایی را برای تعامل با ایران به آمریکا پیشنهاد می کند:
- هرگونه گفتگو با ایران باید جامع باشد یعنی محدود به عراق یا مسئله هسته ای ایران فقط نباشد.
- دررابطه با مسئله هسته ای ایران، آنچه در یک توافق هسته ای از جزئیات فنی آن مهم تر است؛ اجماع بین آمریکا، اتحادیه اروپا، روسیه، چین و هند در اتخاذ رویکردی مشترک است.
- همکاری روسیه حیاتی است(تهران روی تسلیم نهایی روسیه در برابر برنامه هسته ای خود حساب باز کرده)، چین نیز دنباله رو روسیه خواهد بود؛ توافق اتحادیه اروپا در مورد حل و فصل مسئله بدون روسیه و چین متزلزل خواهد بود.
- به ایران باید رسماً این تضمین داده شود که در صورت همکاری با آژاتس بین المللی انرژی اتمی تحریم های بیشتری علیه آن اعمال نخواهد شد.
- آمریکا باید به خاطر داشته باشد که ایران هیچگاه با توافقنامه ای که علنا مجبور به عقب نشینی و پذیرش شکست در نتیجه اعمال فشار شود، موافقت نخواهد کرد.
- تهدید به حمله نظامی سازنده نیست، بلکه جایگاه میانه روهای ایران را تضعیف می کند.
- هرگونه تعامل آمریکا با ایران باید برطرف کننده نگرانی ها از وضعیت حقوق بشر در ایران باشد.
در پایان، کارشناس مؤسسه کارنگی تاکید می کند که بهتری کاری که واشنگتن می تواند انجام دهد گفتگو با ایران و همزمان قرارداد دو راه (فوق) پیش روی ایران است، آنگاه منتظر بماند تا ایران برای تجدیدنظر در سیاست هایش آماده شود.
نظر شما