سال 1924 تنها روزنامه‌نگاران ورزشی در کشورهایی چون فرانسه، بلژیک، سوئد، ایتالیا، لهستان، مجارستان، آلمان و اتریش دارای انجمن ملی ورزشی نویسان بودند و در سایر کشورها در قاره‌های آسیا، آفریقا، آمریکا و بخشی از اروپا هنوز فرصت و موقعیتی برای این مهم پیش نیامده بود اما حالا اکثر کشورهای دنیا انجمن هایی بر مبنای اهداف اتحادیه جهانی ورزشی نویسان تحت عنوان " ایپس"(International Sports Press Associations) تشکیل داده اند که در داخل کشورشان حامی و پشتیبان روزنامه نگاری ورزشی است.
زمستان سال 1369 طرح تشکیل انجمن نویسندگان، خبرنگاران وعکاسان ورزشی در ایران هم شکل گرفت و اولین مجمع این انجمن روز هفتم دی ماه همان سال تشکیل شد. از آن سال تا کنون 17 سال می گذرد و انجمنی که برای حمایت و پشتیبانی خبرنگاران و عکاسان ورزشی شکل گرفت تنها به صدور اطلاعیه به مناسبت های مختلف بسنده می کند و عملا خود را جدا از قشری می داند که در ابتدا برای خدمت و حمایت از آنها تشکیل شده بود.
روزنامه نگاری ورزشی در ایران هرچند با شیوه و اسلوب های امروزی قدمت زیادی ندارد اما درهمین زمان محدود توانسته است تعداد بیشترین روزنامه های ورزشی در جهان را از آن خود کند. امری که حتی پیشرفته ترین کشورهای دنیا نیز از آن بی بهره هستند و تعداد روزنامه های ورزشی شان از انگشتان یک دست تجاوز نمی کند.
در چنین شرایطی به نظرمی رسد وظیفه انجمن نویسندگان، خبرنگاران وعکاسان ورزشی به عنوان نهادی که خود را متولی این قشر می داند سنگین تر از گذشته باشد و مسئولان دغدغه بیشتری داشته باشند تا شاید بتوانند زمینه های رشد و پویایی بیشتر حرفه روزنامه نگاری ورزشی را فراهم کنند.
اما آیا دراین سالها خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران شاهد حرکتی درخور تقدیر ازسوی انجمن بوده اند؟ آیا انجمن توانسته است در 17 سال فعالیت خود قدمی برای رشد و ارتقای دانش روزنامه نگاری ورزشی در ایران بردارد؟
همه فعالیت های این روزهای انجمن نویسندگان، خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران به صدور اطلاعیه هایی خلاصه شده است که به مناسبت های مختلف صادر می شود. به بیان بهتر همه ارتباطات این انجمن با خبرنگاران و عکاسان ورزشی همین فاکس های است که به دفتر روزنامه ها و خبرگزاری ها ارسال می شود.
آیا تا به حال از خود پرسیده ایم انجمنی که بر مبنای اهداف عالیه اتحادیه جهانی ایپس تشکیل شده است برای حمایت کاری و حرفه ای از خبرنگاران وعکاسان ورزشی چه کرده است؟ آیا از خود پرسیده ایم اعضای هیات رئیسه انجمن از زمانی که به این سمت انتخاب شده اند تا امروز به مشکلات کدام یک از رای دهندگان رسیدگی کرده اند؟
اینکه انجمن نویسندگان، خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران توانسته است در میادین بین المللی برای اعضای هیات رئیسه و برخی اعضای همیشه انتخاب شده اش جایگاهی را دست و پا کند نکته قابل تقدیر و البته مایه سربلندی ملی برای روزنامه نگاران ورزشی ایران است، اما آیا عضویت در اتحادیه ورزشی نویسان آسیا و هیات رئیسه اتحادیه جهانی روزنامه نگاران ورزشی به عنوان نایب رئیس و عضویت ورزشی نویسان ایران در پنج کمیته تخصصی ایپس توانسته است مشکلات عدیده خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران را در ابعاد ملی و بین المللی حل کند؟ بهره این عضو بودن به اعضای انجمن رسیده است یا تنها برخی افراد خاص در طول این سالها از حضور در این انجمن بین المللی منتفع شده اند و بقیه هم تنها برای حضور در انتخابات دعوت شده اند؟
آیا خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران می دانند که چه کسانی با اخذ بورس های اعطایی انجمن جهانی و فدراسیون های بین المللی برای روزنامه نگاران ورزشی جهت ادامه و تکمیل تحصیلات به خارج اعزام شده اند؟ آیا همکاران ورزشی نویس در روزنامه و خبرگزاری های ورزشی در طول این سالها دست حمایت انجمن را بر سر خود احساس کرده اند یا بیشتر از دست انجمن، دست های سنگین برخی افراد در میادین ورزشی را برسرو صورت خود احساس کرده اند که در برخی موارد خبرنگاران و عکاسان را راهی بیمارستان کرده است؟
آیا انجمن ورزشی نویسان ایران سراغی از آنهایی می گیرد که در ورزشگاه های مختلف اعضای بدنشان را از دست داده اند؟ آیا کسی سراغی از رضا نورالله می گیرد که چشمش را در ورزشگاه آزادی از دست داد ؟ آیا کسی پرسید چرا حشمت بهادری از ناحیه گردن آسیب شدید دید و یک ماه در بیمارستان بستری شد ؟
ازاین قبیل سوالات در طول رقابتهای ورزشی بسیار پیش می آید اما چون کسی را نداریم که حرف هایمان را با او درمیان بگذاریم همه را فراموش کرده ایم. حالا خبرنگاران وعکاسان ورزشی ایران عادت کرده اند توهین ها و بی احترامی های برخی مسئولان ورزش را تحمل کنند، حالا برای آنها عادی شده است که برای ورود به ورزشگاه کتک بخورند و عکاسان ما اطراف زمین هیچ حاشیه امنیتی نداشته باشند. حالا برای روزنامه نگاران ورزشی ما عادت شده است بنشینند تا از سوی برخی مسئولان و ورزشکاران مورد تهمت قرار بگیرند و هیچ کس هم نباشد که در مقام دفاع از آنها برآید.
ما روز ورزشی نویسان را گرامی داشته ایم تا یادمان نرود بازهم انتخابات انجمن خبرنگاران و عکاسان ورزشی در پیش است و باید روز موعود به این مراسم برویم و آنجا هم به اعضایی رای بدهیم که ظاهرا همیشه هستند و دست از خدمت برنمی دارند. روز ورزشی نویسان را گرامی می داریم تا فراموش نکنیم انجمن نویسندگان، خبرنگاران وعکاسان ورزشی در اطلاعیه ای که روز گذشته صادر کرده است ابراز امیدواری نموده که شرایط تعامل، همکاری و همفکری هر چه بیشتر اهالی رسانه با بخش های فنی، مدیریتی و اجرایی ورزش فراهم شده و ظرفیت های رسانه ای فعال در ورزش کشور با ارتقاء و بهبود کیفی و مستمر خود همچون چراغی فرا راه ورزش کشور در جهت کسب موفقیت های بزرگ در عرصه آسیا و جهان باشد .
نظر شما