به گزارش خبرنگار مهر دکتر جان رینکر از دانشکده پزشکی واشنگتن در این مورد معتقد است که علت این امر نیز مربوط به تقاوت در سیستم ایمنی این دو نژاد مختلف در جهان است.
محققان آنتی بادیهای 66 نفر از مبتلایان را که افریقایی امریکایی بودند با 132 نفر آسیایی و اروپایی مورد مقایسه قرار دادند و نتیجه این بود که آنتی بادی گروه اول 29 درصد بالاتر از گروه دوم بود.
البته علت واقعی این تفاوت مشخص نیست و ممکن است مربوط به تفاوتهای ژنتیکی باشد اما در حال حاضر مسئله قابل اهمیت میزان معلولیتها و ناتوانی هاست که در مبتلایان کشورهای آسیایی و اروپایی به مراتب کم تر و یا پیشرفت بیماری کندتر است.
بنابر همین گزارش افراد در کشورهای افریقایی و امریکایی در حدود 9 سال بعد از ابتلا به بیماری نیاز به عصا- واکر و یا حتی ویلچر برای حرکت دارند اما در انواع وخیم این بیماری در کشورهای آسیایی و اروپایی این امر تا 17 سال به طول می انجامد.
البته بررسی هایی نیز بر روی تغذیه این دو گروه انجام گرفته اما هنوز اثبات نشده که عادات غذایی در کشورهای خاص با شدت و وخامت آن ارتباط داشته باشد. اما با توجه به گستردگی آن در کشورهای آسیایی و اروپایی خوش خیم بودن آن، مسئله ای قابل ملاحظه است.
نظر شما