به گزارش خبرنگار مهر، در حالی که طرح ویژه اکران فیلم های فرهنگی بدون عملی شدن در مراحل ابتدایی اجرایی و رایزنی باقی مانده، زمان بندی های اعلام شده هم هیچکدام به مرحله اجرا نرسیده اند. طرحی که قرار است به نوعی حمایت از فیلم هایی محسوب شود که پیش بینی می شود در اکران چندان موفق نباشند و مخاطب و گیشه روی خوش به آنها نشان ندهد.
چون این حرکت بدون تعریف معیارها و نگاه نسبت به فیلم های فرهنگی به یکباره آغاز شده، قابل پیش بینی است که به عنوان راهکاری مقطعی که از بیرون به سینما تحمیل شده نتواند کارآیی خود را پیدا کند. وقفه های پیش آمده در اجرایی شدن این طرح خود به خوبی نشانگر اثبات این فرضیه است. علاوه بر اینکه اقشار مختلف سینما (چه آنها که آثارشان در گروه فیلم های فرهنگی قرار گرفته چه دیگران) نگاهی امیدوارانه به این طرح و اجرای آن پس از تجربه ناموفق طرح آسمان باز ندارند، برخورد فیلمسازان فیلم های به اصطلاح فرهنگی با این طرح هم گویای ناگفته های بسیاری است.
در حالی که طرح ویژه اکران فیلم های فرهنگی ادعای حمایت از این آثار را دارد، کمتر فیلمسازی از قرار گرفتن فیلمش در این فهرست خوشحال شده و در رویکردی جمعی هر کس سعی دارد به گونه ای فیلم خود را از فهرست خارج کند. مونا زندی، نیکی کریمی و ... تلاش در بیرون آوردن فیلم هایشان از طرح ویژه فرهنگی کرده و اعتراض خود را به قرار گرفتن فیلمشان در این گروه ابراز داشته اند. شما بگویید این حمایت اگر حمایت است چرا حمایت شوندگان از پذیرش آن فرار می کنند؟
* بالاخره به فاصله دو ماهی که به یازدهمین جشن بزرگ سینمای ایران باقی است، فراخوان این جشن و شیوه جدید داوری ها اعلام شد. با توجه به اطلاعات عنوان شده، فیلم ها از اوایل مرداد در سه سانس برای داوران به نمایش درمی آیند. مورد استثنایی این جشن حضور فیلم هایی است که هر چند پروانه نمایش عمومی ندارند، ولی پروانه نمایش جشنواره ای کسب کرده و می توانند در رقابت صنفی شرکت کنند.
لزوم بازنگری در شیوه داوری آکادمی که یک الگوبرداری نادرست بوده، پروسه ای گسترده را طی و رسیدن به شیوه های جدید برای داوری را به سال آینده موکول می کند. این بخشی از حرف هایی است که قبل از انتشار فراخوان از سوی خانه سینما عنوان شده، اما حالا به فاصله دو ماه مانده به جشن نقطه روشن کجاست؟
این فراخوان با وجود دیرکرد در انتشار به صورت فکس در اختیار مطبوعات و خبرگزاری ها قرار گرفته که تنها به سرفصل هایی مبهم اشاره دارد. هنوز هم مشخص نیست داوری جشن یازدهم به چه شیوه ای است و هیئت داورانی که قرار است از مردادماه بازبینی فیلم ها را آغاز کنند از کدام صنوف و با چه ترکیبی هستند. ترتیب دادن یک نشست مطبوعاتی از سوی دبیر جشن یازدهم که تازه از سفر ایتالیا بازگشته، نمی توانست جوابگوی بهتری به ابهامات جشنی صنفی باشد که دو ماه به آن باقی است؟ شاید هم هنوز این ابهام ها برای خود برگزارکنندگان روشنی و وضوح پیدا نکرده است.
* هفته گذشته مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی در گزارشی به بررسی چالش ها و چشم اندازهای هنر در ایران پرداخت. در این گزارش به ضرورت تدوین قانون سینما و ارتقا جایگاه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از سطح یک سازمان اجرایی صادرکننده مجوز به یک سازمان ناظر عالیه که تمام تلاش خود را مصروف سیاستگذاری و برنامه ریزی برای رشد و تعالی کمی، کیفی و فنی تولید فیلم، ساخت سینما و حضور موثر بین مخاطبان خارجی داخلی و عرصه های جهانی کند مورد بحث قرار گرفت.
در ادامه هم به راهکارهایی چون کاهش تصدی ری دولت در سینما، اعتماد به فیلمسازان به مفهوم کاهش این وجه و امید به اجرایی شدن این پژوهش پرداخته شده است. اینکه سینمای ایران نیاز دارد روی پای خود بایستد و سرم غذایی حمایت دولتی که روزی برای تقویت سینما به آن تزریق شد و حالا در تار و پود این سینما نفوذ کرده و بدل به جزئی از هستی آن شده باید قطع شود، از راهکارهایی است که برخی فیلمسازان از جمله بهروز افخمی به آن قائلند و زمانی این نظریه را مطرح کردند که برخی به حذف سینمای ایران حکم صادر کرده بودند.
ارزیابی ها نشان می دهد در شرایط بحرانی پیش رو بسیاری با این عقیده همراه شده و در واقع از کاهش نقش بخش دولتی در سینما استقبال می کنند. با نظریات متنوعی چون ایجاد امنیت سرمایه گذاری، ضامن شدن بخش خصوصی، کاهش تدریجی حمایت دولتی و ... که برآورد این نظریات و رسیدن به راهکاری مطمئن که ضمانت اجرایی داشته باشد به عهده کارشناسان و طراحان و سینماشناسان است.
* پخش تیزر فیلم سینمایی "رئیس" مسعود کیمیایی از هفته گذشته در تلویزیون را باید از اتفاقات نادر در سال های اخیر به شمار آورد. این تیزر در حالی از تلویزیون پخش شد که ساخته های پس از انقلاب کیمیایی تا به حال از این امکان محروم بودند، جز فیلم "فریاد".
این مسئله پخش تیزر تلویزیونی و ابهام هایی که در این میان وجود دارد از مباحثی است که به مثابه تیشه زدن به ریشه بدن نیمه جان سینمای ایران عمل می کند. وقتی سینما و تلویزیون که به نوعی ریشه و دردهای مشترک دارند این گونه ضد خود عمل می کنند که باید از پخش تیزر یک فیلم آن هم 10 روز پس از آغاز پخش فیلم خوشحال شویم ـ که مطمئناً در فروش خوب این فیلم تأثیر چندانی ندارد ـ فکر می کنید افق پیش روی سینمای ایران را باید ابری دید یا ...؟
* مجموعه تلویزیونی "زیر تیغ" در اولین حضور جشنواره‌ای خود در جشنواره فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی "رم" مورد توجه قرار گرفت. این جشنواره از 10 تا 16 تیرماه در ایتالیا برگزار شد و مجموعه "زیر تیغ" توانست جایزه بهترین بازیگری را برای پرویز پرستویی و بهترین کارگردانی مجموعه‌های بلند را برای محمدرضا هنرمند به خود اختصاص دهد. "زیر تیغ" با حضور هنرمند و پرستویی در جشنواره به نمایش درآمد و مورد توجه بسیاری از علاقمندان و هیئت داوران قرار گرفت.
به نظر می آید این اتفاق افق های پیش روی تلویزیون و تولیدات آن را هم مانند سینما به نوعی روشن و گسترده می کند. چیزی فراتر از ارزیابی تولیدات داخلی در جشنواره های درون سازمانی که معمولاً به هر مجموعه و اثر تلویزیونی جایزه ای تعلق می گیرد تا به گونه ای از همه دست اندرکاران و همکاران تقدیر شده باشد. با چنین وجوهی است که همسویی سینما و تلویزیون با مولفه های مشترک بالقوه که می تواند مکمل یکدیگر قرار گیرد، برجسته می شود. اعتبار دوطرفه ای که تلویزیون می تواند با رویکردهایی چون پخش تیزر فیلم ها به سینما بدهد و سینما هم با وام دادن اعتبار عوامل متخصص خود به تلویزیون به نوعی به این دین را جبران کند.
* در پی اعتراض خانواده مرحوم علی حاتمی به بازسازی "سلطان صاحبقران" و ضایع شدن حقوق مادی و معنوی اثر از خانواده وی، محمدمهدی دادگو هفته گذشته در گفتگویی اعلام کرد که صاحب مادی و معنوی این اثر تلویزیون است و در ادامه از این کار انصراف داد.
اما در این میان اظهارات دستیار آن مرحوم احمد بخشی هم شنیدنی است. او عنوان کرده از این مجموعه به درخواست مرحوم حاتمی دو نسخه سینمایی درآمده و بقیه نگاتیوها از بین رفته است. در واقع هیچ نسخه نگاتیوی از این مجموعه موجود نیست. بخشی با بالا گرفتن این بحث ها عنوان کرده که هر دو نسخه فیلم از تلویزیون پخش شده و در واقع نسخه ای از این فیلم باقی نمانده که به فیلم تبدیل شود. این اتفاق، بی اطلاعی خانواده و تهیه کننده فیلم و ... هم از اتفاقات منحصر بفرد وطنی است و بس!
نظر شما