به گزارش خبرنگار مهر، آلزایمر، بیماری است که به وسیله از دست رفتن پیشرونده حافظه کوتاه مدت و به دنبال آن از بین رفتن عملکرد اشخاص و مرگ در میان سالی مشخص می شود. تغییرات اولیه بیماری آلزایمر شامل از بین رفتن قشر مخ است.
متاسفانه این بیماری با توجه به عوارض گوناگونی که دارد، چندان جدی گرفته نمی شود و همین امر باعث شده که هر روز شاهد بالا رفتن آمار مبتلایان به آلزایمر در کشور باشیم.
به گفته معصومه صالحی، مدیرعامل انجمن آلزایمر ایران؛ در سال 75 حدود 182 هزار نفر در کشور مبتلا به آلزایمر بوده اند که این تعداد در حال حاضر، بین 250 تا 300 هزار نفر برآورد می شود.
وی با اعلام اینکه هر 7 ثانیه یک نفر در دنیا مبتلا به آلزایمر می شود، تصریح کرد: متاسفانه 70 درصد شیوع این بیماری، مربوط به کشورهای در حال توسعه و جهان سومی است.
بیماری آلزایمر 2 تا 5 درصد اشخاص مسن را دربر می گیرد و گاهی هم بر اشخاص جوان تر حمله می کند. به نظر می رسد که آلزایمر در اثر فاسد شدن سلولهای منطقه هیپو کامپ که معمولا مقدار زیادی استیل کولین تولید می کند، به وجود می آید. سلولهای مغزی یا نرونهایی که آسیب دیده اند پلاک هایی جمع می کنند و به تعداد زیادی می میرند. منطقه آسیب دیده مغز و استیل کولین در تشکیل خاطرات جدید وارد عمل می شود، به همین دلیل یکی از نشانه های اصلی بیماری آلزایمر، عدم توانایی در تحکیم یک یادگیری تازه (مثل یادآوری آدرس تازه) و دشواری در جهت یابی است اما خاطرات رویدادهای دور معمولا کمتر آسیب می بیند.
دکتر احمد مقربی، روانپزشک می گوید: تقریبا 10 درصد افراد بالای 60 سال، زوال عقل دارند و حدود نیمی از آنان مبتلا به آلزایمر می شوند.
به گفته وی، آلزایمر نوعی بیماری ناهمگن از نظر ژنتیکی است که در تمام نژادها دیده می شود.
بر اساس نتایج تحقیقات و مطالعات صورت گرفته ؛ 5 درصد بیماران دچار بیماری خانوادگی با تظاهر زود هنگام، 15 تا 25 درصد دچار بیماری خانوادگی با تظاهر دیررس و 75 درصد مبتلا به بیماری تک گیر هستند.
در اکثر موارد، آلزایمر در اشخاص مسن و در فاصله زمانی 8 تا 20 سال به تدریج رشد می کند. قربانی این بیماری، ابتدا افت حافظه پیدا می کند و اغلب گم شدن حتی در خانه خود بیمار نیز پیش می آید. به مرور زمان، بیمار جهت یابی خود را به شدت از دست می دهد، اشخاص و حتی اعضای خانواده خود را نمی شناسد، هیجانهای کودکانه نشان می دهد و از عهده نظافت خود و لباس پوشیدن بر نمی آید.
دکتر مقربی، روانپزشک؛ در خصوص نحوه برخورد با افراد مبتلا به آلزایمر، می گوید: اگر یکی از اعضای خانواده دچار این بیماری است، حالت خصومت آنان را به خود نگیرید. محیط خانه را طوری تغییر دهید که فرد بیمار دچار آسیب بدنی نشود.
وی ادامه می دهد: اگر مراقبت از یکی از اعضای خانواده که دچار این بیماری است را به عهده دارید، از دیگران درخواست کمک کنید تا بتوانید به خود استراحت دهید. از اینکه نیاز به استراحت و فراغت دارید احساس گناه نکنید حتی اگر بیمار از این مسئله احساس رضایت نداشته باشد.
این روانپزشک همچنین می افزاید: اگر گروه حمایتی برای خانواده بیماران آلزایمر وجود دارد، به آن بپیوندید و اگر وجود ندارد به ایجاد آن اهتمام ورزید. افراد مراقبت کننده از بیمار می توانند برخی از مشکلات بیمار را با اجرای بعضی کارها کاهش دهند. مانند تکرار، برای بیمارانی که مشکلی در حافظه دارند شاید یادآوری مکرر کمک کننده باشد و اطمینان دهی که یک گفتگوی صمیمانه مختصر و در عین حال قوی می تواند بیمار مضطرب یا آشفته را آرام کند و منحرف کردن ذهن بیمار، که قدم زدن با بیمار می تواند در این زمینه کمک کننده باشد.
نظر شما