مجموعه هاي تلويزيوني تنها به گونه اي خاص از شيوه زندگي توجه مي كنند

جواد شمقدري، نويسنده و كارگردان عرصه سينما و تلويزيون، در گفت و گو با خبرنگار هنري خبرگزاري مهر گفت:  در حال حاضر نويسندگان و توليد كنندگان تلويزيوني موضوع هاي اجتماعي را در بين خانواده هايي تصوير مي كنند كه از طبقه به نسبت مرفه جامعه هستند و از وضعيت مالي خوبي نيز برخوردارند. در حالي كه تلويزيون رسانه اي  ملي و فراگير است و بايد تمامي گروه هاي اجتماعي، اقوام و افراد مختلف جامعه را با تمكن هاي مالي متفاوت  نمايش دهد تا فراگيري و جامعيت خود را حفظ كند.
وي در ادامه به رويكرد كنوني دست اندركاران سازمان صدا و سيما اشاره كرد و ياد آور شد:  با توجه به اينكه امروز تلويزيون به واسطه شبكه هاي مختلف توانسته مخاطبان زيادي را به خود جلب كند و بر اساس آمارهايي كه از سوي صدا و سيما منتشر مي شود،  مجموعه هاي تلويزيوني توانسته اند مخاطبان خود را در سطح عام و خاص پيدا كنند، لازم است مسوولان  اين رسانه،  حساسيت و دقت نظر بيشتري د رباره تاثير آثار ديداري - شنيداري  بر جامعه نشان دهند و نسبت به الگو دهي كه اين برنامه ها مي توانند  به خصوص در ميان نسل جوان تر داشته باشند، با وسواس بيشتري عمل كنند.   
شمقدري در ادامه به ساخت برنامه هاي طنز آميز صدا و سيما طي چند سال اخير اشاره و تاكيد كرد:  در حال حاضر  برنامه هاي طنز آميزي در صدا و سيما توليد و پخش مي شود كه مورد توجه عامه مردم قرار مي گيرد. اين مجموعه ها در ديالوگ هاي  خود از تكه كلام هايي براي هر چه جذاب تر شدن مجموعه  استفاده مي كنند. اين تكه كلام ها شايد در كليت اثر كه از جنبه هاي سرگرم كننده بودن برخوردار است، چندان به نظر غير طبيعي و نامناسب نرسد، اما در بيشتر موارد اين ادبيات خاص  تاثير مستقيمي بر جامعه مي گذارد و در كوتاه مدت در بين افراد مختلف جامعه مصطلح مي شود.  به خصوص جوانان و نوجوانان كه مخاطبين اصلي اين آثار هستند و اين كلمات كه چندان هم مودبانه نيستند و بسيار هم عاميانه است،  در جامعه ناهنجاري ايجاد مي كند.
وي  با مهم برشمردن توجه برنامه هاي تلويزيوني به همه اقشار مردم كشور به طور يكسان، گفت:  بيشتر برنامه هاي در تهران و براي جامعه مركز و شهرنشين توليد مي شود.  در حالي كه بايد دقت كنيم افراد جامعه  بيش از 60 ميليون نفري كشور ما  در مناطق محروم، شهرستان ها، روستاها و ديگر شهرهاي كوچك و بزرگ نيز زندگي مي كنند. وقتي تاكيد داستان هاي تلويزيوني بر روي افراد متوسط به بالا ي جامعه متمركز مي شود، ديگر قادر به برقراري ارتباطي موثر با يك روستايي نيست كه از شرايط متفاوت اجتماعي، قومي و رفتاري برخوردار است. اين موضوع گذشته از عدم برقراري ارتباط باعث ايجاد مشكلات انديشه اي و حتي تعارضات روحي و اجتماعي مي شود و مي تواند آثار مخرب فرهنگي به جا بگذارد.
شمقدري گفت: از طرف ديگر حتي در بين شهرنشينان ممكن است افرادي باشند كه از نظر درآمد و معيشت قادر به تامين زندگي به گونه اي كه در مجموعه هاي تلويزيوني تصوير مي شود نباشند و اين موضوع آثار زيان بار رواني و اجتماعي در بر دارد و حتي  ممكن است موجب اختلاف عقيده بين همسران و فرزندان و در مجموع انسجام خانوادگي شود.