دکتر قاسم پورحسن استادیار گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه پس از انقلاب فرهنگ قرآنی اهمیت به سزایی یافت و توجه فکری به قرآن هم در آموزش هم مراتب بالاتر رشد بسیاری پیدا کرد، اظهار داشت: این امر سبب شد تا مراکزی به غیر از مراکز رسمی ( مراکزی که از طریق وزارت علوم و سازمان تبلیغات شکل گرفته است) به منظور تبیین حقیقت قرآنی تأسیس شوند.
وی کار عمده این مراکز را تربیت حافظان قرآن خواند و گفت: این مراکز مشکلاتی را ایجاد می کنند که مشکل اول این است که آنها به دور از نظارت، داوری و ارزیابی مراکز رسمی و علمی هستند . یعنی ممکن است افراطی نسبت به آموزش صورت گیرد و دانش آموز بدون فهم عمیق آیات قرآن در عرض 1 یا 2 سال تمام قرآن را حفظ کند، با وجود نتایج مثبت، اما حفظ موضوعی نیرومند تر، کاراتر و مؤثرتر خواهد بود و در جان و حیات فرد و جامعه مؤثر است و مراکز نسبت به این مسئله بی توجه هستند.
دکتر قاسم پورحسن با اشاره به اینکه آموزش حفظ، تلاوت و ترتیل اگر چه دستاوردی بزرگ محسوب می شود، اما نسبت به فهم آیات که عمده مراکز به آن بی توجه هستند و شاید هم مورد نقد هم قرار نمی گیرد، از اهمیت کمتری برخوردار است، تصریح کرد: در دسترس نبودن داوری و ارزیابی، اعمال سلیقه های شخصی و ذوقی و عدم توجه به دستاوردهای ارزشمند در این راستا وجود دارد.
وی در ادامه مشکل دوم را تربیت متضاد دانش آموزان یا دانشجویان تحت تربیت مراکز مذکور خواند و گفت: در حوزه فوق لیسان دانشجویانی که از طریق حفظ بدون داشتن تجربه رسمی درسی در 4 سال و استاد دیدن و عدم طی کردن مراتب علمی به مرحله فوق لیسانس راه یافته اند، این کلاسها برای آنها مفهوم و طراوتی ندارد و قابل درک نیست و نسبت به سایر دانشجویان عقب تر هستند .
استادیار گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی گفت: دانش آموزانی که تحت تربیت مراکز غیر رسمی قرار می گیرند، با فهم مدیر مجموعه، تصور و توجه او آموزش می بینند که وقتی وارد دانشگاه شود دچار تناقضات می شود. بنابراین اتخاذ روشی نظام مند تابع قوانین علمی برای این مراکز ضروری است، اگر چه چنین مراکزی غنیمت باشند، اما آسیبهایی را نیز ایجاد می کنند و دانش آموز ضمن آموزشهای متضاد، تحت تأثیر رویکردهای متضادی قرار می گیرد و حتی در نظام آموزشی نیز با تضادهایی رو به رو می شود.
دکتر پورحسن مشکل سوم را مربوط به برخی از متولیان مراکز قرآنی خواند و افزود: اکثر متولیان این مراکز شاید بدون اینکه مراتب علمی را پشت سر بگذارند، آرزویی در سر دارند و می خواهند آنرا تحقق بخشند . در حقیقت عمده متولیان صاحب این مراکز از اینکه مدارج علمی را طی کنند، ابا می کنند، بنابراین آنها هم از مشکلات جدی به شمار می رود.
استادیار گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه هر کس ذوقی دارند و با توجه به این مسئله بر حفظ، تفسیر و یا تلاوت تأکید می کنند، تصریح کرد: در حقیقت تلاوت پله اول دانایی، فهم پله دوم و حفظ پله سوم است که باید به صورت نظام مندی کنار هم قرار گیرند، بسیاری از مراکز جدای از هم هستند و هر کدام با توجه به ذوق خود به یکی از اینها رجوع می کند. این در حالی است که قرآن دارای روحی است که باید در آموزشهای قرآنی دمیده شود، قرآن دارای زبان خاصی است که از معنویت کاملا قدسی بهره گرفته است و باید در تمامی روند آموزشی به آن توجه شود که افراط بر بخشی از قرآن مشکلات زیادی در جامعه ایجاد می کند.
وی در ادامه یاد آور شد: وجود مراکز غیر رسمی قرآن ایرادی ندارد، اما رها کردن آنها و توجه آنها به مسائل سلیقه ای مشکلات زیادی را به وجود آورده است که با نظارت رسمی مراکز قرآنی برطرف می شود.
نظر شما