پیام‌نما

الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَ صَلَوَاتٌ وَ مَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ‌اللَّهِ كَثِيرًا وَ لَيَنْصُرَنَّ‌اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ‌اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ * * * همانان که به ناحق از خانه‌هایشان اخراج شدند [و گناه و جرمی نداشتند] جز اینکه می‌گفتند: پروردگار ما خداست و اگر خدا برخی از مردم را به وسیله برخی دیگر دفع نمی‌کرد، همانا صومعه‌ها و کلیساها و کنیسه‌ها و مسجدهایی که در آنها بسیار نام خدا ذکر می‌شود به شدت ویران می‌شدند؛ و قطعاً خدا به کسانی که [دین] او را یاری می‌دهند یاری می‌رساند؛ مسلماً خدا نیرومند و توانای شکست‌ناپذیر است. * * كسى كاو دهد يارى كردگار / بود ياورش نيز پروردگار

۲۹ مرداد ۱۴۰۰، ۱:۲۹

شام غریبان در لرستان؛

اولین شب دنیای بی حسین(ع)/ غبار غم روی سر و شانه‌های شهر

خرم‌آباد- روایت نخستین شب دنیای بی حسین(ع) روایت زمانه است و یگانه درد جانکاهش، دردی که با گذشت سال‌ها هر روز بیشتر عمق جان شیعیان را می‌سوزاند و مهر و غم حسین را مهمان خانه دل‌ها می‌کند.

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها: روز عاشورا تمام می‌شود و حال از همه سخت‌تر، دیدن غم غربت و تنهایی بر چهره خسته و شکسته توست؛ آری «زینت دهنده پدر» اکنون تو مانده‌ای و غافله ای که سوگوار «کشتی نجات» است.

اولین شب دنیای بی حسین(ع) / غبار غم روی سر و شانه‌های شهر

اکنون که قصه «العطش» کربلا و مشک پاره سقای تشنه لبان پایان یافته، بگذار «حسین» و غم جانکاهش همین جا، در سرزمین خونین و پربلای کربلا بماند و کمر خمیده خواهرش را نبیند و گوش‌هایش، شیون کودکان و زنان اهل حرم را در مسیر غمبار اسیری نشنود!

نه «شام» و نه «غریبان» و نه ترکیب «شام غریبان» یارای تفسیر و تشریح آنچه بر آل و اولاد حسین رفت را ندارد، این شام آنقدر تیره است و آنقدر غریبانه که سالهاست واژه‌ها درمانده اند که چگونه تفسیر کنند آنچه را که در نخستین شب دنیا بدون «حسین» بر زمین و زمان گذشت!

اولین شب دنیای بی حسین(ع) / غبار غم روی سر و شانه‌های شهر