بی تردید منظور از سینمای قرآنی تنها قصص قرآنی نیست، بلکه موضوعات معاصری که مفاهیم ارزشی را در خود دارند نیز سینمای قرآنی محسوب شده و یک حوزه را در بر می گیرند.
سینمای دینی نیز یکی از شاخه های سینما و از ضرورتهای این عرصه است، با نظری اجمالی به آثار برگزیده سینماگران دنیا در می یابیم آثار دینی جایگاهی ویژه در میان تولیدات برتر دارند .
متأسفانه بیشتر تولیدات سینمایی امروز در سطح گیشه خلاصه شده اند و حتی آثار طنز و کمدی نیز استانداردهای لازم سینمایی را ندارند که اعتلای سینما و به ویژه سینمای دینی، توجه مسئولان سینما را می طلبد .
سینمای دینی را می توان به یک کلید طلایی تشبیه کرد که باز کننده درهای روشنایی و معرفت عمومی است، کلیدی که کمتر مورد استفاده سینماگران قرار می گیرد .
به طور معمول در کشور ما سفارش دهنده فیلم، مردم نبوده‌اند یعنی افکار و خواسته های عمومی کمتر در پرداخت سینماگران مورد توجه قرار گرفته و اگر هم توجهی به آن شده در نازلترین سطح بوده است، در حالی که مشاهده می کنیم در غرب وجود توده‌های وسیع مسیحی، باعث شده صنعت مردمی سینمای غرب به سوی ساخت آثار دینی تمایل یابد .
در فیلمهای غربی نمادهای دینی حضور پررنگی دارند، کلیسا، کشیشها، توکلهایی که در شرایط خاص می شود، دعاهایی که در خلوت خوانده می شود، همه اینها نمادهایی هستند که از سوی فیلمسازان غربی به درستی مورد توجه قرار گرفته و در جای خود، به خوبی مورد استفاده قرار می گیرند. در فیلمهای هندی نیز معابد بودائیان جایگاه خاصی داشته و حضور پیروان بودایی در معابد و انجام فرایض دینی و عبادی، به کرات در هر فیلم دیده می شوند .
در فیلمهای ایرانی اما،جایگاه نمادهای دینی و اسلامی بسیار کمرنگ است، طی چند سال اخیر هم که گوشه چشمی به این مقولات شده، پرداختها چنان بی سلیقه و سطحی بوده که تصنعی بودن آن دل زدگی هر بیننده ای را موجب می شود .
این در شرایطی است که تعلقات دینی در ایران بیش از هر جای دیگری وجود دارد .
برگزاری جشنواره هایی چون جشنواره قرآنی، بستری برای تجربه اندوزی در راستای تولید آثار دینی برگرفته از آیات و قصص قرآنی است . که اگر جدی گرفته شده و از این فرصت برای رفع نواقص و شناخت و تقویت نقاط قوت استفاده شود، می توان آینده ای روشن را برای این عرصه تجسم کرد.
اما چنانچه همه چیز به ساخت، ارائه، نمایش و انتخاب چند برگزیده ختم و تا سال آینده و جشنواره آینده همه چیز در سکوت و بی خبری بگذرد، که متأسفانه بیشتر جشنواره ها چنین مسیری را طی می کنند، نمی توان به این زودیها تحول و تغییری را برای این عرصه انتظار داشت .
بی تردید در ساخت آثار دینی باید به نکات ظریف و خاصی توجه ویژه ای داشت، چرا که بی توجهی به برخی ظرافتها آسیبهای شدید و جبران ناپذیری را وارد کرده، علاوه بر دل زدگی مخاطب، آثار دینی را نیز با بی اعتمادی مواجه خواهد کرد .
اگر فیلمسازان برای ساخت فیلم مذهبی و دینی فقط به سراغ موضوعاتی بروند که رنج و درد مسلمانان را به تصویر می‌کشد، برای انسان امروزی جذاب نخواهد بود، ضمن اینکه تصویر تیره ای نیز از زندگی مسلمانان ارائه خواهد شد . شک نیست به منظور جلب اعتماد، نمایش چهره ای حقیقی، خواستنی و مطلوب ضروری است و در واقع باید تأکید کرد که به تصویر کشیدن دین و به کارگیری آن در عرصه های مختلف هنری نیازمند هوشمندی است.
با وجود تمام حساسیتهایی که وجود دارد، در جامعه اسلامی ما این عرصه با ظاهربینی شدید مواجه است که مباحث و موضوعات دینی و مذهبی بسیار سطحی، کلیشه ای، نچسب و حتی در برخی موارد گزنده به تصویر کشیده می شوند .
سینمای دینی عرصه ای برای به نمایش درآوردن فطرتهای دینی است. زیرا مذهب راهی برای زندگی بهتر، متناسب با ویژگی‌های والای انسانی است و هر فیلمی که این مفاهیم را به تصویر کشیده و نمایش دهد، فیلم دینی است.
نظر شما