دکتر میرجلال الدین کزازی - پژوهشگر ادبی - در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب افزود: پژوهش در متن های کهن به وِیژه در سروده ها کاری نیست که بتوان گفت روزگاری به فرجام بیاید. هرچه متن کهن تر باشد تلاش برای رسیدن به ریخت سنجیده و نژاده واژه ها باریک تر و دشوارتر خواهد بود.
وی اضافه کرد: این کار نیاز به زمان بیشتری خواهد داشت. شاید در شاهکارهای بزرگ ادب پارسی و بویژه حافظ هرگز زمانی فرا نرسد که این تلاش به پایان رسیده باشد. زیرا همیشه این گمان خواهد بود که بتوان به ریخت سنجیده تر دست یافت. از دید من سنجیدگی در آنچه آن را پچین شناسی (بررسی دانشورانه نسخه بدل ها) می نامند آن است که آن ریخت سنجیده به شیوه ای برهانی و دانشورانه به دست آمده باشد نه بر پایه پسند ویرایشگر.
این فردوسی شناس تصریح کرد:هر چه متن هنری تر و نغزترباشد، کار پچین شناسی و ویرایش گر دشوارتر خواهد بود. ما می دانیم که غزل های حافظ نغزترین سروده ها در ادب پارسی استغ از اینرو دقت در چند و چون این غزل ها بیشتر از دیگر سروده های پارسی است.
دکتر کزازی خاطرنشان کرد: هرچه زمان می گذرد ما می توانیم به متن سنجیده تر و استوارتری نزدیک شویم. در این پایه هر تلاشی که به شیوه درست و دانشورانه انجام گیرد کارساز است.
نظر شما