سینه ستبر ایران اسلامی نمایشگاه غیرت و شور انقلابی

خبرگزاری مهر - گروه استان‌ها- مهسا حشمتی: انقلاب اسلامی ایران ۴۳ سال را پشت سر گذاشت، بالغ شد و اثبات کرد که این مردم هر سال بیش از پیش انگیزه فریاد زدن بر سر استعمار و استبداد را دارند، جهانیان می‌دانند این ملت از پای نخواهد افتاد.

سینه ستبر ایران اسلامی، استان کرمانشاه امروز ۲۲ بهمن شاهد فرزندانی است که در هیچ دوره از تاریخ زیر بار ظلم نرفته و همیشه مدافع حرم جمهوری اسلامی ایران بوده است، همان حرمی که سردار شهید حاج قاسم سلیمانی از آن یاد کرد.

راهپیمایی روز ۲۲ بهمن در شهر کرمانشاه که به دلیل شیوع بیماری کرونا به شکل خودرویی برگزار شد، با آغاز از میدان آزادی به سمت میدان فردوسی به پایان می‌رسد، مسیر پر است از پرچم‌های سه رنگ ایران اسلامی که به خودروها جلوه‌ای زیبا داده است، هوا به سردی می‌زند اما فریاد مرگ بر آمریکا و گلبانگ الله اکبر دل‌ها را گرم کرده است.

کودکی که حتی پدر و مادرش هم شاید انقلاب را ندیده باشند با شور و اشتیاق پرچم ایران کوچکی را در دستش می‌گرداند و از شیشه خودروی پدرش پرچم را بیرون نگه داشته، عکس حاج‌قاسم و پرچم‌های ایران توأمان یادآور عشق، غیرت و جوانمردی است، شور و شعور همراه گشته و هر کسی گویی نماینده‌ای از یک انقلابی از سال ۵۷ در ۲۲ بهمن ۱۴۰۰ باشد.

به راستی شور انقلابی با شعور و بلوغ انقلاب جلوه زیبایی دارد، بر چهره هیچ‌کس خستگی راه ندارد، این مردم برای حفظ انقلاب ۴۳ ساله، شعار و راهپیمایی که آسان است، جانشان را می‌دهند و لبیک یا خامنه‌ای را به گوش استبدادگرانی می‌رسانند که بارها از سوی این مردم ناامید شده‌اند، نه از کشته شدن در راه دفاع از ناموس و وطن خود می‌هراسند و نه از تحریم‌های ظالمانه‌ای که مفهوم حقوق بشر را به سخره گرفته است، آری این انقلابی است که به دستان امام خمینی (ره) متبلور شد و به رهبر معظم انقلاب امانت گذارده شد و حال این مردم با افتخار به دنیا نشانش می‌دهد.

نمایشگاه شور و شعور

اینجا میدان آزادی کرمانشاه است، میدان شاهپور قبل از انقلاب که بیزاری مردم از نام نحس شاه پس از انقلاب اسلامی سال ۵۷ نامش را به آزادی تغییر داد، این میدان شاهد مبارزات مردم مبارز کرمانشاه در زمان انقلاب بوده است، شاهد خون‌های ریخته شده جوانان در دفاع مقدس بوده است، این میدان فریادهای ۴۳ ساله این مردم را در دل خود دارد.

مسیر را که پیش می‌رویم از مسجد جامع می‌گذریم، مسجدی که مأمن میعادگاه مبارزان بوده است و در خیابانی است که نامش از سپه قبل از انقلاب به یاد شهید مدرس به خیابان مدرس تغییر پیدا کرده، جای جای این مسیر مردمی را به خود دیده که اراده و عزمشان به جهانیان ثابت کرده است که ظلم نمی‌پذیرند.

صدای موتورسیکلت‌هایی که جوانان پرچم به دست بر آن سوارند توجهم را جلب کرد، جوانانی که روایت انقلاب را از پدرهایشان شنیده‌اند و بعید نیست در سینه داغ شهیدی داشته باشند و عهد و پیمانی بسته‌اند، اینجا کرمانشاه است، اینجا شهری است که در و دیوار و همشهریانش گواهی غیرت مردان و زنانی است که در تمامی روزگاران تاریخ، مردانه پای انقلاب ایستاده‌اند، نه سردی هوا و نه بیماری کرونا مانع این شور نمی‌شود.

انتهای مسیر اما حکایت دیگری دارد، میدان فردوسی در زمان پهلوی مجسمه منحوس محمدرضا پهلوی را در خود جای داده بود که در تظاهرات روز ۹ دی‌ماه سال ۵۷ توسط مردم به پایین کشیده شد و نماد نحس پهلوی را در هم شکست.

جهانیان بدانند کرمانشاه هیچ‌گاه پشت انقلاب اسلامی ایران را خالی نکرده و همیشه پشتیبان ولایت فقیه بوده است، این انقلاب باید به دست صاحبش برسد تا جشن واقعی را شهیدان گلگون کفن با سرور مولایشان امام عصر (عج) برپاکنند.