به گزارش خبرگزاری مهر، تاکنون تصور براین بود که حضور یک سیاره حجیم و بزرگ مثل مشتری تاحد زیادی می تواند زمین را از برخورد اجرام آسمانی متعددی که به آن نزدیک می شوند و برای این سیاره تهدیدی به شمار می روند، حفظ کند.
اما تحقیقات اخیر سیاره شناسان دانشگاه "اپن" میلتون کینز در انگلیس که در کنگره علوم سیاره ای در پتسدام آلمان ارائه کردند خلاف این تصور را ثابت می کند.
این دانشمندان با کمک یک مدل شبیه سازی مجازی نشان دادند که نقش دفاعی مشتری می تواند تاحد بسیاری اغراق آمیز باشد.
درحقیقت تاکنون مسیر دنباله دارهای زیادی توسط این سیاره از زمین منحرف شده است و برعکس اجرام دیگری نیز بطرف زمین آمده اند.
براساس گزارش بی بی سی نیوز، جرم سیاره مشتری 300 برابر جرم زمین است. درسال 1994 ستاره شناس جورج وتریل نشان داد که این سیاره به اندازه ای بزرگ است که بتواند مانع برخورد ستاره های دنباله دار و دیگر اجرام آسمانی به زمین شود.
به همین منظور محققان انگلیسی برای اثبات این تئوری با رایانه نسخه های مختلف منظومه شمسی را بازسازی کردند که یکی از این شبیه سازی ها با سیاره مشتری، یکی بدون حضور این سیاره و مدل سوم دارای سیاراتی به نسبت بزرگی یک چهارم، نیم و سه چهارم جرم مشتری بود.
همچنین این دانشمندان منظومه شمسی مجازی را با حضور 100 هزار قنطوریون شبیه سازی کردند.
به شهاب سنگ های یخی که در انتهای منظومه شمسی واقع شده اند و اغلب سیاره زمین را تهدید می کنند، قنطوریون می گویند.
نتایج بدست آمده پس از ده میلیون سال مجازی و با نشان دادن افزایش 30 درصدی برخورد شهاب ها به زمین هنگامی که مشتری در منظومه شمسی حضور داشت، تئوری "وتریل" را رد کرد.
همچنین در این شبیه سازی نتایج مختلف دیگری نیز از ابعاد این سیاره گازی بدست آمد. برای مثال هنگامی که ابعاد مشتری مجازی به اندازه نصف جرم واقعی اش بود، احتمال اینکه زمین از برخورد شهاب سنگ ها آسیب ببیند، 500 درصد افزایش یافت.
بنابراین این دانشمندان نتیجه گرفتند که در غیبت مشتری احتمال اینکه سیاره زمین از شهاب سنگ ها آسیب ببیند، کاهش می یابد.
اما حضور یک سیاره کوچکتر برای مثال در ابعاد زحل احتمال یک برخورد را چهار برابر افزایش می دهد.
این تحقیقات با شبیه سازی مسیرهایی که دیگر اجرام آسمانی می توانند در منظومه شمسی مجازی دانشمندان انگلیسی از آن عبور کنند، ادامه دارد.
نظر شما