به گزارش خبرگزاری مهر، چگالی ماده ای که ستارگان نوترونی از آن تشکیل می شوند، بیشتر از آن است که بتوان آن را در جهان مشاهده کرد.
به منظور شناخت این اجرام آسمانی اول نیاز به آگاهی یافتن از ممکن ترین ویژگی های فیزیکی ستارگان نوترونی است تا دانشمندان بتوانند ابعاد دقیق آنها را اندازه گیری کنند.
نتایج تحقیقات ستاره شناسان آژانس فضایی اروپا با استفاده از ماهواره اروپایی "ایکس ام ام- نیوتن" که در "ژورنال فیزیک نجوم" منتشر شده است و بررسی های آژانس فضایی ژاپن که با همکاری ناسا و موسسه تکنولوژی ماساچوست در رصدخانه "سوزاکو" ژاپن به مدت دو سال انجام شده و قرار است نتایج آن در شماره آینده این ژورنال علمی منتشر شود، حاکی از آن است که این دانشمندان توانسته اند تاحدودی به ابعاد یک ستاره نوترونی دست یابند.
براساس گزارش پایگاه خبری اسا، این دانشمندان در تحقبقات خود سه منظومه ستارگان دوتایی را عناوین مار X-1، GX 349+2 و 4U 1820-30 مورد بررسی قرار دادند و موفق شدند ترکیبات یک ستاره نوترونی را که در حال خارج کردن مواد خود است، شناسایی کنند.
هدف از این تحقیقات مطالعه خطوط طیفی اتم های آهن بود که همراه با مواد دیگر در فاصله کمی از سطوح ستاره نوترونی در مدار اطراف آن می چرخد. این دو تیم تحقیقاتی توانستند نیمرخ دقیق خطوط طیفی اتم های آهن را بازسازی کنند.
این موقعیت نشان می دهد که در ابعاد فضا زمان پیش بینی شده در تنئوری نسبیت عمومی، جاذبه ستاره نوترونی در حداکثر قدرت خود عمل می کند.
تاکنون تاثیرات جاذبه تنها در دیسک های سیاه چاله ها مشاهده شده بود، اما اکنون این دانشمندان موفق شدند در نزدیکی یک ستاره نوترونی هم عملکردهای مشابهی از نیروی جاذبه را رصد کنند. اندازه گیری این محققان نشان می دهد که ستارگان نوترونی نمی توانند بزرگتر از 29 تا 33 کیلومتر باشند.
نظر شما