به گزارش خبرنگار مهر، ابراهیمیان این رمان را که آمیزه ای از مضامین اسطوره ای و عرفانی در تلفیق با مایه های امروزی است در فاصله سال های 1380 تا 1382نوشته است.
این رمان نمونه ای از ادب معاصر با تکنیک رمان نویسی ولی با حال و هوای عرفانی و استفاده از نمادهای کهن الگویی و شبه اسطوره ای است.
"کرشمه لیلی" با شخصیتی چون پیربابا و ترسیم روابطی مراد و مرید گونگی به بسط و واکاوی عوالم درونی، تحول فردی و معنوی و جدال های معنایی "عشق و عقل" و "عشق و ایمان" می پردازد.
سیمای نورانی انسان های عارف مسلک، ساختار مینیاتوری اثر که تخت و روان و سرشار از نقوش و رنگمایه های توصیفی است، بکارگیری اصطلاحات قدیمی ادب عرفانی و عاشقانه و... و نیز پرداختن به مفاهیم معنوی نظیر صداقت و رازوارگی و عبودیت و... از جمله مولفه هایی است که اثر را به رمانی متفاوت بدل کرده است.
در بخشی از رمان آمده است: "من همین حالا که سال ها از آن شب می گذرد می توانم پیربابا را تجسم کنم. چون وقتی مرا بر تخته سنگی نشانید تا خستگی در کنم خودش هم درست در برابرم بر تخته سنگ دیگری نشست، زیر ماهتاب بدری که از پس کوه شاهو برآمده بود می توانستم در آن تصویر ازلی سیمایش را ببینم و..."
"کرشمه لیلی" اولین رمان محمد ابراهیمیان نمایشنامه نویس به حساب می آید. این کتاب در 213 صفحه منتشر شده است. از او همزمان با این رمان نمایشنامه های "خدا در آلتونا حرف می زند" و "حریر سرخ صنوبر" نیز وارد بازار کتاب شده است.
نظر شما