خبرگزاری مهر – گروه استانها: امیررضا وزیری گرچه تحصیلات مهندسی دارد اما هنر با گوشت و خونش عجین است و بازیگری را از عمو و خانواده به ارث برده است؛ علی وزیری، احمد وزیری و اکبر شریعتی بنیانگذار تئاتر شهر بودند و در سال ۱۳۱۸ در سن نوجوانی در سطح شهر تئاتر اجرا می‌کردند.
اولین قدم وی در صحنه بازیگری تئاتر، افتتاحیه مدرسه شاه ولی بود. احمد وزیری پسر عموی پدری وی، در بهمن سال ۱۳۴۳ زمانی که امیررضا کلاس ششم ابتدایی بود برای بازیگری در تئاتر به سراغش آمد و این آغاز کار او بود که در کنار درس به هنر بپردازد و بعد از انقلاب به طور جدی فعالیت هنری اش را ادامه دهد.
گفتگوی خبرنگار مهر با این هنرمند بازیگر و کارگردان یزدی را که به مناسبت روز بازیگر تهیه شده است، را بخوانید.
یزدی‌ها پیش از این رابطه خوبی با تئاتر صحنه نداشتند، آیا این ارتباط برقرار شده است؟
استقبال از تئاتر دبستان دوشیزگان نشان داد کا استقبال بهتر شده البته نباید نادیده گرفت که اجرا بعد از دو سال وقفه به دلیل شیوع کرونا بوده و تماشاچی مشتاقانه در سالن حضور یافته و به طور قطع استقبال رو به افزایش است اما در مجموع از استقبال مردم یزد برای دیدن تئاتر راضی نیستم قطعاً بهتر شده ولی مخاطبی که تئاتر در سبد زندگی اش باشد و ماهی و چند ماهی یک بار برای دیدن تئاتر هزینه کند در یزد وجود ندارد و این شامل همه نمایش‌ها می‌شود از اینرو ما سالنی با ظرفیت کوچک برای اجرا در نظر گرفتیم که انگیزه ایجاد کند.
تأثیر تئاتر خیابانی را برای آشتی مخاطبان با تئاتر صحنه و افزایش مخاطبان تئاتر صحنه چقدر می‌دانید؟
مقوله تئاتر خیابانی تب و تابی دارد. تئاتر خیابانی سهل الوصول تر است، مخاطب می‌تواند در مکان‌های مختلف آزادانه تئاتر تماشا کند، این یکی از محاسن آن است به خاطر همین برای دیدن استقبال خوبی می‌شود و کمی هم در بین مخاطب جا باز کرده و برنامه‌ریزی بیشتری برای آن شده و مورد توجه قرار گرفته است. جشنواره‌هایی به اجرا گذاشته شده‌اند که مناسب و مفید است و باعث شده تماشاچی رهگذر در خیابان با تئاتر آشنا شود و امید که این اجراها مخاطب را به سالن‌ها بکشانند.
وقتی مخاطب تئاتر را در فضای باز ببیند، به آن جذب می‌شود و کم کم به سالن کشیده می‌شود و در مجموع تئاتر خیابانی می‌تواند طرح خوبی برای آشتی مخاطب با تئاتر صحنه‌ای باشد.
ن ظر شما درباره درباره کیفیت اجرای بازیگران تئاتر استان چیست؟
هنر تئاتر در یزد امیدوارانه است و آینده خوبی برای آن به علت افزایش جوانان تحصیلکرده در این رشته، بیشتر از سال‌های قبل و افزایش تعداد دانشکده هنر و تعامل و تحصیل و کسب دانش می بی نم. یکی از دلایل گسترش و ارتقا سطح تئاتر در کل کشور همین موارد هستند که وضعیت را بسیار امیدوار کننده کرده است. همان مقدار که تعداد و اجرا زیاد شده، کیفیت هم به نوع خودش بالا رفته است.
نظر شما درباره کیفیت آثار تئاتر هنرمندان یزدی چیست؟
درجه‌بندی تئاترها و کیفیت آنها به نگارش، نویسنده، بازیگران، کارگردان و تحلیل خوب بستگی دارد و از اینرو بعضی از تئاترها در این زمینه موفق‌تر هستند اما یکی از دلایلی که آثار را پایین نگه می‌دارد مسائل مالی است چرا که هزینه‌ای که برای تئاتر انجام می‌شود، برگشت ناپذیر است و برای بسیاری از بازیگران و کارگردانان مقرون به صرفه نیست و کمتر فردی در یزد با درآمد تئاتر امرار معاش می‌کند از این رو اغلب دنبال نمایشنامه‌هایی که هزینه کمتری دارند و اقتصادی‌تر هستند، می‌روند و به همان نسبت به دنبال نمایشنامه‌های فاخر نمی‌روند.
کارها سنگین پرهزینه هستند و اگر به امید بودجه دولتی باشند هرگز به جایی نمی‌رسند و حمایت نمی‌شوند. بچه‌های تئاتر به این نتیجه رسیدند باید دنبال کارهایی بروند که تماشاگر را با فروش بلیت به سالن بکشند تا شاید هزینه برگردد و ضرر نکنند.
بعضی عقیده دارند برخی اجراها سخیف و مبتذل هستند، نظر شما چیست؟
کلمه‌های سخت و مبتذل را برای تئاتر یزد به کار نمی برم. برای بعضی از آنها تنها می‌توان عنوان مردمی‌تر را به کار برد یعنی مردم پسندتر هستند که نمونه آن جمله شوهایی هستند که شادی آفرین بوده و برای مردم نیاز است.
نظر شما درباره زیرساختهای تئاتر استان چیست؟
وقتی با هنرمندان غیربومی روبرو می‌شویم خیلی ما را از لحاظ سالن و پلاتو غنی و از لحاظ امکانات و زیرساختهای تئاتر ما را ثروتمند می‌دانند البته این تا زمانی که ما در چهار سالن همزمان اجرا داشتیم خوب بود اما متأسفانه کم کم به خاطر مشکلاتی از جمله ترافیک و ظرفیت ناکافی پلاتوهای یکی یکی اجراها باز ماندند و تنها محل اجرای محدود ما پلاتوی با فضای محدود اداره ارشاد است به طوری که تئاتر دبستان دوشیزگان در تماشاخانه پاییز متعلق به بخش خصوصی با ظرفیت ۸۰ نفر اجرا شد.
در مجموع از زیرساخت‌هایی که برای هنر تئاتر یزد وجود دارد راضی نیستیم و در حال حاضر تماشاخانه تئاتر شهر که سال‌هاست در منطقه امامشهر در حال ساخت است، آینده نامعلومی دارد و شاید برای نوادگان ما هم کارایی نداشته باشد فقط نه تنها سال به سال تنها به آن بودجه تعلق نمی‌گیرد بلکه به جای آن در حال فرسوده شدن است و نمونه دیگر آن نیز سال گذشته کلنگ خورد اما امسال به دلیل کمبود بودجه تعطیل شد. دولت باید زیرساختهای مناسب را ساخته و تحویل هنرمندان بدهد تا بتوانند کارشان را اجرا کنند و هنر تئاتر استان را سال به سال ارتقا دهند.
از تئاتر دبستان دوشیزگان بیشتر بگویید.
دو سال پیش در حاشیه برگزاری جشنواره تئاتر فجر با کتابی به نویسندگی شکوفه آروین آشنا شدم که نمایشنامه دبستان دوشیزگان در آن به چاپ رسیده بود که کاملاً مستند و شخصیت‌ها کاملاً واقعی بودند و روایتگر تلاش‌های بی بی فاطمه استرابادی مؤسسه اولین دبستان دوشیزگان در دوره قاجار در زمان مشروطیت بود که تصمیم به اجرای آن گرفتم اما به دلیل شیوع کرونا به تعویق افتاد. با کاهش محدودیت‌ها تمرین‌ها از ۶ ماه پیش از سر گرفته شد و با تغییرات جزئی در متن برای اجرایی شدن و تغییر بازیگران تئاتر به اجرا رسید و با استقبال خوب مردم استان نیز مواجه شد.
نظر شما