محمدعلی ضیغمی در گفتگو با مهر گفت: در نظر داریم با ایجاد کنسرسیوم‌ها و تشکل های مادر به‌عنوان چتر حمایتی بزرگ زیرمجموعه تخصصی کوچکتر، مسائل مهمی نظیر بازاریابی را دنبال کنیم.
به گفته معاون بازاریابی و توسعه روابط سازمان توسعه تجارت، وزارت بازرگانی قصد دارد با ایجاد کنسرسیوم های مذکور در یک شاخه و شرکت های خدمات بازاریابی در شاخه دیگر، تسهیلات و مشوق های صادراتی را به جای پرداخت های مستقیم به بنگاهها، به سمت ارائه تسهیلات کلیدی نظیر اطلاعات بازارهای هدف سوق دهد.
وی اظهار داشت: بر این اساس، سازمان توسعه تجارت حاضر به پشتیبانی از انجام مطالعات بازار به صورت تقبل بخشی از هزینه های گزاف بازاریابی است اما این کار منوط به این است که انجام مطالعات بازار از طریق شرکت های خدمات بازاریابی و توسط شرکت های مدیریت صادرات انجام شود.
ضیغمی گفت: به تدریج به سمتی در حال حرکت هستیم که بخش قابل توجهی از مشوق ها و جوایز صادراتی را به سمت مشوق های غیرمستقیم از طریق تشکل ها مادر سوق دهیم.
وی با اشاره به نقطه نظر مشترک مجریان و متولیان امر صادرات در خصوص مشکلات تجارت به مقوله بازاریابی اشاره و تصریح کرد: شناخت صادرکنندگان ایرانی از بازارهای هدف مطلوب نیست و این نکته واقعیت تلخی است که باتوجه به نوع و ساختار اقتصادی و به تعبیری چرخشی که بعد از انقلاب در رویکردهای اقتصادی ما ایجاد شده، به چشم می خورد و آن این است که ایران کشورپیشرویی در تجارت خارجی نیست.
ضیغمی در توضیح این مطلب اظهار داشت: رویکرد کشور طی سالیان متمادی رویکرد وارداتی بوده و در گذشته توجه جدی به موضوعی به نام "تجارت بین الملل وصادرات" صورت نمی گرفته این درحالی استکه بعد از انقلاب نیز مشکلات جنگ وجود داشت که توجه به این نکته را کمرنگ کرده است.
وی افزود: بعد از جنگ تحمیلی، سیاست ها بهبود یافته و کشور به سمت جایگزینی واردات پیش رفته و پس از یکی دو دهه کشور به رشد و بلوغ در بخش تولید در بسیاری از محصولات رسیده به نحوی که در برنامه سوم و مشخصا در برنامه چهارم، سیاست مشخص بخش سیاست گذاران و برنامه ریزان دولت توجه به صادرات قرار گرفت.
به گفته معاون بازاریابی و توسعه روابط سازمان توسعه تجارت ایران گفت: اینکه ایران نسبت به بازارهای هدف صادراتی خود شناخت چندانی نداشته و به بازارهای هدف خیلی مسلط و حرفه ای نیست، شاید مقداری طبیعی به نظر رسد ولی رفع این نقیصه وظیفه بنگاهها و تشکل های صادراتی از یک سو و دولت از سوی دیگراست.
ضیغمی تصریح کرد: چیزی که در حال حاضر برای انجام فعل تجارت خارجی و مقوله بازاریابی باید مورد توجه قرار گیرد این است که اگر یک شرکت و بنگاهی می خواهد برای حضور در بازارهای بین المللی خود را آماده کرده و وارد این عرصه شود، به تبع باید اولین موضوع و مهمترین عاملی که از آن بعنوان هادی اطلاعات بین المللی استفاده می کند توجه به ابزارهای بازاریابی است.
وی تاکید کرد: شاید در محیط داخلی و بین المللی، ابزار قابل کنترلی که از آن بعنوان بازاریابی می شود، معمولا بحث قیمت و قیمت گذاری محصول، و مسائل وابسته به آن، کانال‌ها و شیوه‌های توزیع و مسائلی از این دست باشد که البته در بازریابی داخلی و بازاریابی بین المللی چندان تفاوتی با هم ندارد. آن پیچیدگی که در محیط بازاریابی بین الملی به چشم می خورد بیشتر به محیط غیرقابل کنترل بازاریابی مربوط می شود و لذا در این زاویه، بحث اطلاعات فوق العاده اهمیت می یابد.
به گفته ضیغمی، ایران علاوه بر نیاز به حضور در بازارهای بین المللی، نیاز به موضوع اطلاعات دارد ضمن اینکه شناخت محیط و نگاه بنگاهها به بازایابی نیز نقش مهمی را ایفا می کند. در فضای بین المللی، این روش که جنسی تولید شود و سپس به دنبال مشتری آن باشیم، کاربرد حرفه ای ندارد و اگرچه ممکن است در برخی محصولات و در برخی بازارها موضوعیت داشته باشد، ولی این موضوعیت یک موضوعیت حرفه ای، کاربردی و جدی نیست.
وی افزود: نگاه بعدی که به عنوان نگاه فروش نیز مطرح می شود به این معنا است که برای جنسی که تولید می شود فارغ از کیفیت و مسائل خاص خود، از ابزارهای فروش و تبلیغات به صورت جدی تر استفاده شود. البته این نگاه بازهم نگاه ساری و جاری در فضای بین المللی حال نیست.
معاون بازاریابی و توسعه روابط سازمان توسعه تجارت گفت: آن چیزی که الان در فضای بین المللی به عنوان بازاریابی باید مورد توجه بنگاهها قرار گیرد و در این موضوع خلل جدی در کشور وجود دارد، این است که کالا باید مبتنی بر نیاز مشتری تولید شود که این نگاه را نگاه بازاریابی می نامیم.
وی افزود: اگر بخواهیم این نوع نگاه را عملیاتی کنیم باید بازار و مشتریان را شناسایی کرده و براساس نوع نگاهی که مشتری دارد، به تولید بپردازیم. در چشم انداز 20 ساله، برنامه چهارم توسعه و قانون بودجه موضوعاتی با محوریت رشد و توسعه کشور دنبال می شد که در این میان، توسعه کشور بدون تردید وابسته به صادرات است چراکه اگر بخواهیم توسعه کشور و مسائل اشتغال دیده شود، باید بخش تولید شکل گرفته و رونق یابد.
ضیغمی گفت: این درحالی است که اگر تولید بخواهد رونق یابد، قطعا نیاز به بازار دارد و دراین راستا به طبع محدود کردن تولید یعنی محدودکردن بازار داخلی و محدود کردن توسعه که یک ارتباط منطقی نیز با هم دانرد. بنابراین اگر تولید به بازار داخلی محدود شود، بخش بازارهای خارجی از صفحه توسعه کشور پاک خواهد شد و به دلیل محدودیت بازارهای داخلی، قدرت خرید مردم باید افزایش یابد به این معنا که توان خرید بیشتری به مردم تزریق شود که این نیز خود تورم، بالارفتن هزینه های تولید و کاهش رقابت پذیری را در پی دارد که خود سیکل معیوبی است و فیدبک منفی اش را به بخش توسعه کشور می دهد.
وی افزود: لذا تمام کشورهای پیشرفته دنیا به این مقوله توجه کرده اند که هر کشوری که می خواهد توسعه داشته باشد باید حتما باید توسعه صادراتی را بعنوان سیاست محوری دنبال کند.
نظر شما