به گزارش خبرگزاری مهر، این کتاب شرحی عمیق از محمدیاربن عرب قطغان در باب تاریخ ماوراءالنهر به عنوان بخشی مهم از «جهان ایران» در اواخر قرن 16 میلادی و اوایل قرن سده 17 میلادی است.
کتاب در یک مقدمه و هشت باب و یک خاتمه تألیف شده است. این کتاب با شرح شجره خاندان شیبانی آغاز می‌شود و در ادامه به حوادث اواخر دولت تیموری و روابط تیموریان و ازبکان و صفویان اشاره شده است.
مؤلف در اثر خود به شرح روابط صفویه و ازبکان از روزگار شاه اسماعیل اول (930ـ906ه .ق) تا عهد پادشاهی عبدالله‌خان ازبک (1006ـ991 ه .ق) می‌پردازد.
این اثر به تصریح مصحح نه تنها از حیث شمول بر روابط سیاسی بین‌الدولتین، بلکه از نظر ذکر پیوند فرهنگی ایران، بویژه تاثیر فارسی با قلمرو شیبانیان نیز حائز اهمیت است. ضمن آنکه کتاب از نظر زبان‌شناسی و آشنایی با زبان فارسی ماوراء النهری ارزش بالایی دارد.
در پایان این اثر فهارس جامعی منتشر شده است.
نظر شما