قدس؛ میراث قدسیه الهی

به گزارش خبرگزاری مهر، بیت المقدس شهری که امروزه تمام تحولات جهانی را تحت تاثیر قرار داده و اهمیت آن برای تمام مسلمانان، امکان یک سازش تحقیر آمیز را در این باره غیرممکن کرده، روزی روزگاری شهری اسلامی و متعلق به فلسطین مظلوم بود، اما چه شد که به این روز افتاد.

این مقوله برآن است تا روند تدریجی و شیوه های یهودی سازی این شهر را از بعدی دیگر مورد بررسی قرار دهد.

نیروهای رژیم اشغالگر قدس در جریان یورش هفتم ژوئن 1967، قدس شرقی و تمام اماکن مقدس اسلامی و مسیحی واقع در این بخش شهر را اشغال نمودند، در 28 ماه مه سال 1967 "حائیم موشه شابیرا"، وزیر وقت رژیم صهیونیستی الحاق شهرکهای بخش عربی قدس به قدس شرقی را تحت عنوان "قدس یکپارچه اسرائیل" اعلام کرد.

با نگاهی گذرا به اصول و مبانی مسئله می توان مراحل یهودی سازی شهر را تا این برهه از زمان به چهار مرحله تقسیم کرد که عبارتند از :

الف) مرحله نخست، مرحله اشغال؛ با اعلام مصادره 116 دونم(هر دونم معادل هزارمتر مربع است) از بخش جنوبی شهرکهای قدیمی شهر به بهانه ایجاب منافع عمومی، ساخت شهرک یهودی جدید آغاز شد و به دستور وزیر دارایی وقت رژیم اشغالگر قدس، اکثر ساختمانهای شهرکهای عربی ‌نشین (حاره/ کوی شرفه و مغاربه) تخریب و 700 خانه مصادره شد که از میان این تعداد خانه تا پیش از سال 1948، یهودیان فقط 105 واحد را در تملک داشتند و برخی از مساجد و دیرها و محلات و مدارس تخریب شدند، در کنار تمام این فجایع مهاجرت دادن و بیرون راندن شهرک‌ نشینان عرب که تعداد آنها به 6500 نفر می‌رسید نیز از مناطق مسکونی‌ آغاز شد.

به این روند عملیات اشغال کوی مغاربه، محدوده شهرک یهودی‌نشین از 5 دونم به 130 دونم افزایش یافت و شامل منطقه واقع بین دیوار غربی مسجدالاقصی و دیرلاتین در قدس شد، اما رژیم اشغالگر قدس پس از آنکه به این اراضی دست یافت طرح و برنامه جدیدی برای افزایش جمعیت آن پایه ریزی نمود و جمعیت آن را تا 2300 نفر افزایش داد، و البته این، بخشی از طرح وسیعی به نام طرح قدس بزرگ بود.

ب) مرحله دوم، این مرحله از سال 1968 آغاز شد و طی آن مصادره 245/3 دونم از اراضی منطقه شیخ جراح و وادی الجوز و ارض سمار پایان یافت تا به جای آنها شهرکهای یهودی نشین بنا شود، بدین ترتیب طرف شمال و غرب به روی اعراب بسته شد و این موضوع تا اواخر دهه 70 میلادی ادامه داشت، زمانی که صهیونیستها املاک موقوفه و شخصی اعراب فلسطینی کوی الأمن و مغاربه را تصرف کردند.

3) اما مرحله سوم به مصادره اراضی اعراب در قدس بازمی گردد که تلاشی بود برای یهودی کردن آن و از اوایل دهه 80 میلادی آغاز شد و آن زمانی بود که پارلمان رژیم صهیونیستی(کنیست) در 30 جولای 1980 قانون جدیدی را وارد قوانین اساسی نمود و بر اساس آن قدس اشغالی، به عنوان پایتخت رژیم اسرائیل اعلام می شد.

"گئیولا کوهن" نماینده سابق کنیست طرح این قانون را به پارلمان ارائه داد و این طرح با اکثریت 69 رأی موافق از مجموع 120 رأی به تصویب رسید.

هدف از وضع این قانون، منع دولت از دست یافتن به هر موافقتنامه ‌ای است که سیادت و حاکمیت اسرائیل بر قدس را متزلزل نماید، در کنار این اقدام دولت دست به مصادره 400/4 دونم از اراضی 2 روستای "بیت حنینا" و "شعفاط" زد تا 2 شهرک "بسغات زئیف" و "بسغات" را جای آنها بنا نماید.
 
4) بانی این مرحله که از سال 1987 آغاز شد، آریل شارون وزیر جنگ اسبق و تأسیسات زیربنایی و نخست وزیر سابق رژیم اسرائیل است. این مرحله با اقدام وی در اشغال خانه ای که از آن یکی از اعراب بود و در یکی از مناطق مسلمان نشین شهر قرار داشت، آغاز شد، زیرا برخی از یهودیان تندرو و افراطی از این اقدام تبعیت کرده و چنین عملی را در شهرها و روستاهای اطراف قدس مرتکب شدند؛ رژیم صهیونیستی در این مرحله برای یهودی کردن قدس، نام دروازه های تاریخی و قدیمی قدس را تغییر داد.

نگاهی دقیق به مراحل فوق نشان می دهد که برنامه ریزی دقیق و سیستماتیک برای یهودی کردن قدس و خارج کردن آن از دست مسلمانها وجود دارد و در صورتی که بینش روشن در بین مسلمانان وجود نداشته باشد این امر زمانی زیاد طول نخواهد کشید.

راهکار واقعی برای آزادی قدس:

تاکنون راهکارهای گوناگونی از سوی محافل اسلامی برای آزادی قدس اشغالی از چنگال صهیونیستهای متجاوز پیشنهاد شده است که به علت متحد نبودن مسلمانان نتیجه ای نداشته است، درعین حال اعلام مبارزه و مقاومت تنها راه آزادی قدس و زنده نگهداشتن یاد این شهر با استفاده از روز جهانی قدس 2 رویکری بوده است که جمهوری اسلامی آن را در پیش گرفته و تاکنون نتیجه ای مثبت داشته است.

امام خمینی(ره) بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی ایران، در سال 1358 با تعیین آخرین جمعه ماه مبارک رمضان به عنوان روز جهانی قدس، سنتی را بنا نهادند که در آن تمام مسلمانان و آزادگان جهان به نمایش وحدت کلمه خویش و دفاع از مظلومان می پردازند.

بنا به این سنت،هر ساله در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان ،میلیونها انسان آزاده در سرتاسر جهان شعارهای آزادی قدس شریف و نابودی رژیم صهیونیستی و حمایت از ملت مسلمان فلسطین سر می دهند‌ و در همه کشورهای اسلامی، آفریقایی، اروپایی و آمریکایی و در هر کجایی که وجدان پاک و بیداری وجود دارد،در حمایت از ملت فلسطین راهپیمایی های گسترده ای برگزار می شود.

اگرچه تمام روزهای تاریخ 50 ساله اخیر به ویژه در قاموس مسلمانان جهان روز قدس بوده و در طول این دوران هرگز آرمان رهاسازی این سرزمین مقدس از اشغال صهیونیستها، فراموش نشده است، اما تعیین روزی برای انجام حرکتی جهانی مهم از اندیشه های مبارزاتی حضرت امام(ره) بود، اندیشه مبارزاتی که برپایه اصول اسلامی برحرکت مبارزاتی توده های مسلمان علیه دشمنان استعماری و استکباری استوار بود از این رو تعیین آخرین جمعه ماه رمضان ضمن آنکه اعلامی نمادین از حمایت مسلمانان و آزادگان جهان از آرمان ملت فلسطین به شمار می رود تلاشی در جهت آشنا کردن مسلمانان جهان و به ویژه نسل جوان فلسطین با اندیشه مبارزاتی اسلام ناب محمدی (ص) بود .