وی ادامه داد: این را هم باید در نظر گرفت که شکست امسال اولین و آخرین شکست کشتی ایران نبوده و نخواهد بود. پس چه بهتر که شکست امسال را به پل پیروزی در المپیک 2008 پکن تبدیل کنیم و با شناسایی نواقص کار طوری عمل کنیم که سال آینده دست پر به کشور بازگردیم.
مهدیزاده به شکست تیم پرستاره ایران در رقابت های 1960 رم اشاره کرد و افزود: در مسابقات 1960 رم تیم ایران یکی از قویترین و پرستاره ترین تیم های دوران کشتی بود. تختی، حبیبی، سیف پور، یعقوبی، تاجیک، شورورزی، خادم و من در تیم عضویت داشتیم اما حاصل کار ایران نایب قهرمانی تختی و سومی سیف پور بود.
وی ادامه داد: در این مسابقات تاجیک و خادم ضربه فنی شد، حبیبی در حالیکه از کشتی گیر آمریکا 10 پهن جلو بود ضربه فنی شد، من هم با اینکه 15 امتیاز از حریفم جلو بودم ضربه شدم و تیم ایران با نتیجه ای غیر قابل قبول به کشور بازگشت. اما این شکست پایان کار کشتی ایران نبود بلکه یکسال بعد و در رقابت های جهانی 1961 با تجزیه و تحلیل هایی که روی کشتی ایران صورت گرفت و با همبستگی که در میان کادر فنی و ملی پوشان به وجود آمد در 5 وزن قهرمان جهان شدیم و تیم ملی کشورمان با جام قهرمانی به کشور بازگشت.
قهرمان پیشین جهان یاد آور شد: اگر دلایل شکست در باکو نیز به خوبی و با کمک کارشناسان دلسوز و فهیم مشخص شود قطعا به پیروزی در المپیک خواهد انجامید که امیدوارم این مهم به زودی صورت گیرد.
وی تغییر تفکر و نوع نگرش خانواده کشتی را لازمه موفقیت های آتی خواند و افزود: نتیجه بدست آمده قابل قبول نیست و هیچ کس نیز آنرا انکار نکرده اما متاسفانه این موضوع به بهانه ای تبدیل شده است که عده ای معلوم الحال قصد دارند با دستاویز قرار دادن آن شخصیت، اعتبار و حرمت برخی زحمت کشان و خادمین را زیر سوال ببرند.
مهدیزاده ادامه داد: این نوع نگاه اصلا درست نیست و جایز نمی بینم مسایل ملی و منافع ملی را بر برخوردهای انفرادی و تسویه حساب های شخصی فدا کنیم. انتقاد جزو نیازها و ضروریات مجموعه ای است که قصد دارد به موفقیت دست یابد اما انتقاداتی سازنده نه مخرب.
رئیس کمیته فنی فدراسیون کشتی در ادامه به ارزیابی خود از دلایل شکست در باکو اشاره کرد و افزود: به اعتقاد من انگیزه و شرایط روحی و روانی بچه ها در حد این میدان بزرگ و حساس نبود. فکر می کنم همه به شکلی اشتباهاتی داشتیم که باید آنرا بپذیریم و در جهت رفع آنان بکوشیم.
وی تصریح کرد: هماهنگی لازم در کوچینگ وجود نداشت، آرامش لازم بخصوص در باکو حکمفرما نبود و شرح وظایف و تقسیم مسئولیتها بین مربیان نیز به دقت صورت نگرفته بود. همه اینها باعث شد تا نتیجه لازم بدست نیاید اما مطمئن باشید که این پایان راه نیست و اگر همین الان کار را آغاز کنیم و با هدف موفقیت در پکن گام برداریم، پتانسیل و فرصت لازم را برای این کار خواهیم داشت.
نظر شما