به گزارش خبرگزاری مهر، احتمالا تمام مردم دنیا به یاد می آورند که روز 11 سپتامبر 2001 کجا و به چه کاری مشغول بوده اند، اما شاید کمتر کسی به یاد بیاورد که روز 10 سپتامبر همان سال کجا بوده است. در حقیقت حوادثی که احساسات فرد را بطور خاصی تحریک می کنند، بیش از حوادث دیگر در خاطر انسان باقی می مانند.
به تازگی گروهی از دانشمندان لابراتوار "کولد اسپرینگ هاربر" نیویورک که نتایج تحقیقات خود را در مجله "سل" منتشر کرده اند، فرایند این مکانیزم را در سطح مولکولی شناسایی کردند.
در گذشته نشان داده شده بود که چگونه حافظه به ذخیره احساسات قوی و عمیق تمایل دارد، بطوری که این پدیده حتی می تواند تبدیل به بیماری شود.
برای مثال در بیماری "اختلال استرسی پس از آسیب"(Ptsd) بیمار تمایل دارد تنها خاطراتی را که از یک حادثه و یا آسیب جدی شکل گرفته اند، به خاطر آورد.
در حقیقت احساسات قوی باعث افزایش نورآدرنالین (هورمون استرس) می شود. این هورمون توسط یک متعادل کننده شیمیایی انتقال عصبی عمل می کند. در پاسخ به یک احساس، هورمون استرس توسط نورون های بیشتر مناطق مغز، مثل هیپوکمپوس و بادامه مغز که هر دو در فرایندهای به خاطرسپاری حوادث احساسی شرکت دارند، آزاد می شود.
همچنین بنظر می رسد نورآدرنالین یک پدیده برپایه یادگیری را هم کاهش می دهد. این پدیده که "نیرومند کردن طولانی مدت"(Ltp) نام دارد، باعث افزایش شدت انتقال سیناپسی می شود.
افزایش فعالیت گیرنده های "گلوتامیک"( GluR1)، روشی برای تقویت انتقال سپناپسی است.
گیرنده های گلوتامیک، متعادل کننده های شیمیایی بنیادی در فرایندهای حافظه سازی هستند که در نورون ها دیده می شوند.
اکنون این دانشمندان با مطالعه روی موش ها نشان دادند که هورمون نورآدرنالین (استرس) با افزودن یک فسفات به GluR1، ترکیب این ماده شیمیایی را تغییر داده و به این ترتیب عملکرد این گیرنده ها را افزایش می دهد.
در این خصوص رایرت مالینو، سرپرست این تیم تحقیقاتی توضیح داد: "ما با این کشف یک هدف ممکن برای درمان اختلال استرسی پس از آسیب را شناسایی کردی اما هنوز از حل این راز که چگونه احساسات روی حافظه اثر می گذارند دور هستیم."
نظر شما