بی اطلاعی مدیران سرعت فرونشست زمین را افزایش می دهد

به گزارش خبرنگار مهر در کرج، محمد جواد بلورچی ظهر امروز در جمع مسئولان کرجی اظهار داشت: استفاده بی رویه از آب های زیرزمینی بیش از دوسال است که آسیب های خود را در سطح زمین نشان داده است و اگر به موقع از این امر پیشگیری نشود با بحران جدی روبرو خواهیم شد.

وی افزود: کشور ایران جز 10 کشور بلاخیز جهان است و به اعتباری دومین کشور حادثه خیز دنیا محسوب می شود که بلاهایی همچون زمین لرزه، سیل، زمین لغزه، خشکسالی و به تازگی فرونشست زمین از مهمترین خطراتی است که کشور را تهدید می کند که می توان با صرف هزینه های مناسب و مدیریت صحیح از امکانات می تواند خسارات ناشی از این بلاها را کاهش دهد.

بلورچی خاطرنشان کرد: انسان ها توان جلوگیری از بروز سیل را ندارند اما می توان با خارج شدن از حریم رودخانه ها، خسارات ناشی از این بلاها را کاهش داد اما در حال حاضر برخلاف این امر ما طبیعت را برای بروز بلاها تحریک کرده ایم.

وی یادآور شد: 41 مخاطره طبیعی در دنیا شناسایی شده است که با فرونشست زمین 32 مورد آن در کشور ایران مشاهده شده است، 97 درصد شهرها در معرض زمین لرزه، 35 شهر در خطر سیل و حدود 30 شهر نیز با خطر فرونشست روبرو هستند.

این مسئول ادامه داد: زمین دارای حفره های دارد که با آب پر شده است و هنگامی که از آب های زیر زمینی به میزان زیادی استفاده شود و فشار زمین باعث بروز مخاطره فرونشست زمین می شود.

بلورچی عنوان کرد: آب استخراج شده از زمین دیگر جایگزین نمی شود و سرعت فرونشست زمین را به مقدار زیادی افزایش می دهد و در کشور ایران در برخی نقاط این وضعیت به حد بحران رسیده است.

وی تاکید کرد: تاکنون روند مطالعات و پژوهش های زمین شناسی در خصوص فرونشست زمین در پنج استان کشور که شامل قزوین، همدان، اصفهان، خراسان رضوی و تهران که بیشترین اثر فروچاله و فرونشست ها دیده شده آغاز شده است.

وی به نشست 40 سانتی متری ایستگاه راه آهن توس اشاره کرد و گفت: اگر در حال حاضر که این مخاطره روندی کند دارد اگر مسئولان و شهروندان نکات پیشگیری و درمان آن را رعایت کنند بسیار مطلوب تر از آن است که در زمان بحران خواهان تصمیم گیری باشند.

بلورچی افزود: خسارت در محدوده دشت ها و تغییر شکل شبکه آبراهه، آسیب های به شریان های حیاتی، خسارت به سازه ها، خرابی پوشش چاه ها از جمله خسارت های ناشی از این مخاطره است.

وی کاهش بهره برداری از منابع زیرزمینی، عدم استفاده از شن و ماسه رودخانه ها برای ساخت و سازها، تغییر الگوهای آبیاری اراضی کشاورزی، اعمال مدیریت آب، کاشت محصولات کشاورزی متناسب با موقعیت جغرافیایی و آبی کشور از جمله راهکارهای مبارزه با این مخاطره است.