به گزارش خبرگزاری مهر، همایون همتی رایزن فرهنگی کشورمان در آلمان که یکی از سخنرانان این همایش بود، طی سخنانی خاطرنشان کرد: در نظر مولوی، انسان موجودی است که به خدا گرایش دارد و هیچ چیز جز قرب حضرت حق به او آرامش نمی دهد زیرا دین پژوه و دین جو است. انسان ترکیبی است از روح و بدن و با اینکه محجوب می شود و پرده به چشم جانش افکنده می شود، می تواند پله ها را یکی یکی تا ملاقات خدا طی کند.
وی اضافه کرد: نگرش مولانا نگرش شخصی است که از دیار دوست آمده و به خراب آباد دنیا افکنده شده، فلذا مانند نی بریده از نیستان ناله سر می دهد و هشدارش این است که ای انسان خود را ارزان مفروش. انسان در نظر مولوی نیمی از ملَک و نیمی از خاک است. در نظر وی، اگر عرفان سیر وسلوک آدمی به سوی حق است، در نظر مولوی محور این سیر و سلوک انسان است اما او انسان مدار به مفهوم اگزیستانسیالیستی آن معتقد نیست و مقصد و مقصود را خدا می داند. مولوی معتقد است که در درون آدمی جانی است که اگر از هوی و نفس پاک و تهی شود، آن انسان می تواند با فرشتگان همجوار و همنشین گردد.
سخنران دیگر این کنفرانس دکتر غلامرضا اعوانی رییس انجمن حکمت و فلسفه ایران بود. وی در سخنانی درباره مولوی اظهار داشت: برای من در مواجهه با فلاسفه نظر آنان درباره انسان اهمیت ویژه ای دارد، از افلاطون و ارسطو و اوپانیشادها گرفته تا کانت و دکارت و هایدگر، این مطلب که دیدگاه اینان درباره انسان چیست مهم است و دست کم برای من سایر مسائل در جنب و فرع این موضوع قرار می گیرند. به عنوان مثال یونانیها از انسان به حیوان ناطق تعبیر می کردند و «کانت» انسان را به دو گونه «فنومنال» و «نومنال» تقسیم می کرد و معتقد بود که انسان فنومنال یا پدیداری در حوزه نظر راهی به حقیقت ندارد و این صرفا انسان «نومنال» است که در عرصه عمل می تواند به چیزهایی دست یابد و «هگل» نیز به انسان تاریخی و انسانی که می تواند به خود آگاهی و آگاهی برسد اعتقاد داشت اما برای او صرفا انسان غربی مطرح بود و معتقد بود انسان شرقی بهره ای از خودآگاهی ندارد و در کتاب فلسفه تاریخ خود سیر خودآگاهی را در هند و چین ناقص ذکر کرد.
اعوانی در ادامه سخنان خود دیدگاه های مولوی را درباره مسائل مختلف مربوطه به بشر و جامعه تشریح کرد و گفت: متأسفانه علوم امروز حداکثر با حیات اولیه انسان - که همان حیات فیزیکی وی باشد- سر و کار دارند و بسیاری اصولا به حوزه حیات معنوی وارد نمی شوند و آنها هم که در این باره سخن می گویند، سخنانی رسا و کامل ندارند.
سخنران آخر همایش، دکتر شهرام پازوکی بود. وی تحت عنوان «جنگ و صلح از منظر عرفانی در مثنوی معنوی» سخن گفت. پازوکی با اشاره به دفتر اول مثنوی، به واکاوی داستان "خدو انداختن خصم بر روی علی" پرداخت.
نظر شما