خبرگزاری مهر - گروه استانها- الهام رحمانی*: مدرسه به عنوان نخستین پایگاه اجتماعی شدن و انتظاراتی که والدین از آن در راستای اجتماعی شدن و جامعه پذیری دانش‌آموزان دارند، مدرسه یکی از عوامل اصلی برآیند اجتماعی شدن دانش‌آموزان است که این مسئولیت به صورت پنهان توسط نویسندگان و نگارندگان کتاب‌های درسی در متون و ادبیات ما ارائه شده است.
طی دو سال گذشته تعطیلی مدارس در ایام کرونا را شاهد بودیم و این روزها تعطیلی‌های مدارس به سبب بارش برف و بهینه سازی مصرف گاز در پیش است که به آموزش و عملکرد رفتاری دانش آموزان در به کارگیری آداب اجتماعی آسیب‌هایی وارد کرد، تغییر کردن زیست‌بوم آموزشی از کلاس‌های درس و حضوری و تبدیل شدن به کلاس‌های مجازی پیامدهای زیادی داشته که بزرگترین آن نقص ارتباطی و یادگیری اجتماعی است.
یکی از مهمترین مشکلاتی که بعد از کرونا و این روزها با آن مواجه ایم، این است که به دلیل کاهش ارتباطات دانش آموزان با همسالانش و حضورشان در مدرسه و دوری از مدرسه و نیز خانه نشینی، انزوا و گوشه‌گیری دانش‌آموزان را شاهد هستیم.
در این زمینه می‌توان به مشکلات خلقی، اضطرابی، استرس و عدم ارتباط و مهارت‌های اجتماعی دانش‌آموزان با ورود کرونا اشاره کرد؛ پیشتر با حضور دانش‌آموزان در مدرسه و ارتباط آنها با همسالان و داد و ستد پیام‌ها، خلق و خوهای مختلف اتفاق می‌افتاد اما متأسفانه در حال حاضر، یکی از بزرگترین آسیب‌های اجتماعی با کلاس‌های درس غیرحضوری کاهش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی‌شدن دانش‌آموزان و میل به انزوا به خاطر وابستگی بیش از حد به فضای مجازی است.
آسیب‌های موجود، فرایند اجتماعی شدن دانش‌آموزان را تهدید می‌کند؛ چراکه انسان به طبع اجتماعی است و دانش‌آموز هرچه بیشتر از تلفن همراه استفاده می‌کند، بیشتر گوشه‌گیر شده و ارتباطات کمتر می‌شود.
در این مسیر می‌توان به نقش مدرسه در بهبود عملکرد رفتاری سبک زندگی دانش آموزان نیز اشاره کرد، از آنجا که روابط انسانی در مدرسه عامل مهمی در تبیین ارزش هاست و این ارزش‌ها در سراسر سبک زندگی و روش‌های رفتاری خانواده‌ها جریان دارد، پس دو رکن اساسی این رابطه در مدرسه، معلم و دانش آموز است.
* مشاور دبیرستان دخترانه دوره دوم متوسطه در همدان
نظر شما