آيا پيروز جنگ عراق به شكست خورده در فلسطين تبديل مي شود

الحيات نوشت  درست است كه حماس و ديگر گروههاي مبارز فلسطيني با طرح نقشه راه مخالفت كرده اند اما هيات حاكمه كاخ سفيد و طرفهاي ذيربط در روند سازش فلسطيني اسراييلي مي دانند كه رهبران حماس باب گفت وگو با ابومازن و دولت وي را نخواهند بست و گفتگو ميان طرفين بدون توقف ادامه مي يابد .
  اين روزنامه در مقاله اي به قلم " ممدوح نوفل" تحت عنوان " آيا پيروز جنگ عراق به شكست خورده موضوع فلسطين تبديل مي شود"افزود :  صرف نظر از انگيزه ها و دلايلي كه شارون در مورد تلاش براي ترور الرنتيسي از رهبران برجسته حماس به دولت آمريكا، افكار عمومي اسراييل و جهانيان  ارائه كرد نحوه اجراي اين عمليات و زمان انجام ان براي جويندگان حقيقت ثابت مي كند كه اين اقدام  در چارچوب سياست تهاجمي شارون بعد از نشست عقبه و براي اهداف خاص صورت گرفته است :
آشفته كردن اوضاع ، نابودي نتايج نشست عقبه و شكست طرح نقشه راه و رهايي از يكي از برجسته ترين رهبران جنبش حماس و تحريك رهبران اين جنبش و كشاندن آنها  به ميدان مبارزه و تشديد حملاتشان بر ضد غير نظاميان اسراييلي كه خواسته شارون است اولين هدف  شارون در تلاش براي ترور الرنتيسي بود زيرا شارون از تخريب طرح نقشه راه يا به تاخير انداختن اجراي آن بهره هاي  فراوان مي برد.
  پيداست كه شارون از گفت وگوهاي نشست عقبه چنين برداشت كرده كه طرف آمريكايي شريك براي اسراييل باعنوان "نقشه راه " قرار داده به ويژه انكه بوش خواستار تعهد طرفين مناقشه به اجراي اين طرح شده ، لذا شارون با درخواست 14 مورد تعديل در مفاد اين طرح موافقت خود را منوط به توقف حملات ضد اسراييلي كرد.
   دومين هدف شارون از ترور الرنتيسي ، خنثي كردن تفاهم آمريكايي فلسطيني كه در عقبه حاصل شد و جلوگيري از تداوم و پيشرفت آن بود.
  بويژه آنكه شارون نشانه هاي موفقيت ابومازن را در ارائه ديدگاهش به اعراب و كسب اعتماد رييس جمهور بوش مشاهده كردند.
  و هيات فلسطيني در عقبه توانست در مواضع اسراييل آمريكا، نوعي اختلاف در برخي مسايل از جمله مساله جنگ عليه تروريسم و اقدامات غيرانساني اسراييل و سياست شهرك سازي و ساخت ديوار هاي جداكننده و آزادي اموال تشكيلات خودگردان و تقويت نقش ابومازن و...ايجاد كند.
  سومين هدف شارون از ترور الرنتيسي  نشان دادن خود به جامعه اسراييل و سران احزاب بويژه حزب تندرو ليكود به عنوان دشمن ترين فرد  نسبت به فلسطينيان  بود بويژه آنكه رهبران حزب ليكود وي را به خيانت به اصول اين حزب متهم كردند و نيز مخالفت خود را با طرح نقشه راه كه شارون با آن موافقت كرده ، اعلام كرده اند.
   اطمينان دادن به شهرك نشينان كه تصميم به مبارزه با وي و حكومت وي گرفته اند و نيز حفظ كابينه وحدت ملي خود و نيز راضي كردن شركاي راستگراي افراطي وي به عدم خروج از كابينه وحدت ملي كه شارون را به ضعف و سازش در برابر فشارهاي آمريكا متهم كرده اند ديگر هدف شارون بود.
  هيچ گونه بحثي در اين نيست كه نتايج نشست عقبه و شرم الشيخ تشديد محاصره مناطق فلسطيني و افزايش حملات هوايي زميني عليه مناطق فلسطيني و تشديد سياست ترور و تجاوز و تخريب از سوي اسراييل بود و مخالفان نقشه راه  نيز اين حق را دارند كه معتقد به اين مساله باشند كه مقامات فلسطيني فقط نيمه خالي ليوان را ديده اند و نشست عقبه نه تنها مشكلات طرفين را حل نكرده كه باعث پيچيده تر كردن آن نيز شده است.
  در عين حال كسي نمي تواند منكر دستاوردهاي فلسطينيان از موافقتشان با طرح شوم نقشه راه و شركت آنها در نشست شرم الشيخ و عقبه باشد اين دستاوردها شامل : تجديد حمايت كشورهاي عربي از حقوق ملي فلسطين بويژه حق تشكيل دولت مستقل ونيز آغاز تحرك گسترده بين المللي براي حل مساله فلسطين و تلقي كردن حل اين مساله به عنوان كليد برقراري ثبات و امنيت در منطقه خاورميانه و نيز اتخاذ موضع شبه متوازن از سوي آمريكا و تبديل  شعار تشكيل دولت فلسطيني پيش از سال 2005 به نقطه محوري در سياستهاي اين كشور .
  نكته ديگر نبايد ارزش وادار شدن شارون به موافقت با طرح نقشه راه حتي اگر مشروط و پيچيده و مشروط به عدم اجراي اين نقشه تا پيش از سال 2005 باشد را ناچيز شمرد .
  موافقت شارون مشكلات داخلي و خارجي را براي وي ايجاد كرده  ونيز نشان دهنده اعتراف وي به شكست افراطي ترين دولت تاريخ اسراييل در شكستن اراده فلسطينيان و شكست ديدگاه وي كه معتقد به حل مساله فلسطين از طريق زور بود ، مي باشد.
  آيا بوش كه گفته "من به رغم مخالفت همگان به عراق آمدم و اكنون نيز شارون را وادار به تعهد براي اجراي نقشه راه خواهم كدر هرچند خيلي افراد از جمله پدرم در قدرت من براي وادار كردن شارون ترديد دارند" واقعا چنين تصميي را عملي خواهد ساخت .
  اگر چه اين دستاوردها براي برخي ناچيز جلوه مي كند اما مي توان از سخن بوش به تصميم وي درجلوگيري از تجاوزات شارون و كاهش خسارت به فلسطينيان بهره گرفت اگر چه برخي آن را سخن پوچ و بي پايه كه نمي تواند زمينه توسعه روابط ميان فلسطنيان و آمريكا را فراهم كند، توصيف مي كنند.
  شكي نيست كه رييس جمهور آمريكا با حضور در دو نشست عقبه و شرم الشيخ تحركي ويژه به روند سازش بخشيد اما هر كس كه اين حضور را براي اجراي نقشه راه را در سه مرحله  كافي بداند نيز سخت در اشتباه است  مرحله اول اين طرح پيش ازانتخابات رياست جمهوري آمريكا در اواخر سال آينده ميلادي به پايان مي رسد و بايد در توانايي جان وولف فرستاده صلح آمريكا به منطقه در وادار كردن شارون به اجراي مرحله اول اين طرح و عقب نشيني ارتش وي به مواضع پيش از انتفاضه سپتامبر 2000 ميلادي ترديد كرد.