به گزارش خبرنگار مهر، آرزو ذکاییفر، ظهر یکشنبه در اولین جلسه دبیرخانه رصد آسیبهای اجتماعی اظهار کرد: دستگاهها در حوزه اجتماعی به فراخور وظایف، خدماتی را ارائه میدهند که نوع فعالیت برخی مثل نیروی انتظامی در ارتباط با جرایم است و بعضی دیگر با آسیبهای اجتماعی در ارتباط هستند.
وی به تدوین و اجرای اقدام و عمل مبتنی بر شواهد تأکید کرد و گفت: در حال حاضر آمار دقیق دادههای کمی و کیفی و ثبت و ضبط اتفاقات در بدنههای مختلف جامعه وجود ندارد و به همین دلیل نیازمند انجام پژوهش و تکمیل دادهها هستیم تا سیاستگذاران بتوانند تصمیم بهتری بگیرند.
معاون پیشگیری از آسیبهای اجتماعی سازمان بهزیستی یادآور شد: سازمان بهزیستی از ۱۰ سال قبل کار پژوهشها و پایشهای خود را در راستای تقویت نظام رصد آسیبهای اجتماعی فعال کرده و این پیمایش در سطح استانها طی سه دوره انجام شده است.
وی با اشاره به اینکه بخشی از پایش مربوط به آسیبهای پنهان بود، بیان کرد: وضعیت هر استان در برشهای شهرستانی مشخص شده و در این پژوهش نیازمند اطلاعات کیفی بودیم که باید آن را از نخبگان و مطلعان کسب میکردیم.
ذکاییفر با اشاره به اینکه ما در موضوع آسیبهای اجتماعی همیشه به دنبال کاهش یک مسئله مثل اعتیاد یا طلاق بودیم، تصریح کرد: این در حالی است که به عوامل پدیدآورنده آنها توجه زیادی نکردهایم و در پژوهش اخیر سهم هر عامل مشخص شده است.
وی با بیان اینکه در حوزه آسیبهای اجتماعی بسیاری از نهادها و دستگاهها برنامههای موازی دارند، خاطرنشان کرد: پایشهای انجام شده یک زنجیر است که در نهایت یک برنامه اقدام و عمل در استانها تهیه میشود و در مرحلههای بعدی نقطه تمرکز به سطوح پایینتر محلهای انتقال پیدا میکند.
معاون پیشگیری از آسیبهای اجتماعی سازمان بهزیستی عنوان کرد: با توجه به اینکه تنوع آسیبهای اجتماعی در حال تغییر است، نمیتوانیم روی یک موضوع ثابت بمانیم و به همین دلیل باید دادهها را بهروزرسانی کنیم و بر این اساس برنامه امسال سازمان بهزیستی متفاوت خواهد بود.
وی با تأکید بر اینکه جزیرهای عمل کردن کاری را از پیش نمیبرد، اظهار کرد: برای همگرایی و همافزایی بیشتر، ظرفیتهای سازمانها به مدد برنامه جامع بهزیستی میآید و در این راستا همکاری با آموزش و پرورش میتواند ضریب نفوذ بیشتری در جامعه ایجاد کند.
ذکاییفر با اشاره به اینکه در بخش مداخلات حوزه آسیبهای اجتماعی چند ضعف در کشور وجود دارد، تصریح کرد: یکی از آنها این است که بخش دانشبنیان در حکمرانی آسیبهای اجتماعی نداریم و الگوی مداخلاتی مؤثر ارائه نشده است.
وی ادامه داد: علاوه بر این در تنظیمگری آسیبهای اجتماعی نیز مشکل داریم و باید برنامه اقدام و عمل را مبتنی بر واقعیات موجود تدوین کنیم.
نظر شما