پیام‌نما

كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ * * * جنگ [با دشمن] بر شما مقرّر و لازم شده، و حال آنکه برایتان ناخوشایند است. و بسا چیزی را خوش ندارید و آن برای شما خیر است، و بسا چیزی را دوست دارید و آن برای شما بد است؛ و خدا [مصلحت شما را در همه امور] می‌داند و شما نمی‌دانید. * * * بس بود چیزی که می‌دارید دوست / لیک از بهر شما شرّی دو توست

۱۴ آبان ۱۳۸۶، ۱۰:۵۵

نظرآهاری در گفتگو با مهر :

ادبیات در دانشگاهها از قرن 13 جلوتر نمی رود

جوی در دانشکده های ادبی حکمفرماست که باعث می شود ادبیات از قرن 13 جلوتر نرود و حتی بعضی ها فراموش می کنند که ادبیات مشروطه ای هم داشته ایم.

عرفان نظرآهاری - نویسنده و مدرس دانشگاه - در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب گفت: ارتباط بین دانشگاهها و ادبیات خلاقه قطع شده است و نویسندگان و شاعران بیرون از دانشگاه به فعالیت می پردازند. دانشکده های ادبیات نیز مبدل به فضایی سرد و تهی از ابتکار و اندیشه های نو شده اند.

وی افزود: مسلما این ضعف متوجه سیستم آموزشی دانشگاههاست. اما فراموش نکنیم که با برقراری تعادل میان ادبیات کلاسیک و معاصر در دانشگاه می توانیم این نقصان را برطرف سازیم. دانشگاه همواره برای رسیدن به تکامل، نیازمند ادبیات کلاسیک بوده و از طرفی هم نیازمند اندیشه ها، تئوری ها و پژوهش های نوین است.

این مدرس دانشگاه در ادامه خاطرنشان کرد: درحال حاضر دانشگاهها همان طور که اشاره کردم به لحاظ جنبه های خلاقه فقیر هستند. از سوی دیگر نویسندگان و شاعرانی که خارج از محدوده دانشگاه به فعالیت های خلاقانه مشغولند پشتوانه علمی ممتازی ندارند. بنابراین اگر قصد داریم واقعا در دانشگاه ها به تربیت نویسنده یا شاعر بپردازیم باید بین این دو پیوند ایجاد کنیم. دراین راستا می توان به عنوان مثال، سهمیه ای را به نویسندگان و شاعران اختصاص داد تا به تحصیلات تکمیلی خود ادامه دهند.

عرفان نظرآهاری تصریح کرد: با این تفاسیر در حوزه دانشکده های ادبیات، نوعی واپس گرایی مشاهده می شود و تا زمانی که نیرو و اندیشه نو به بدنه این مراکز آموزشی تزریق نشود، شاگرد و استاد به تکرار مکررات ادامه می دهند. در این بین بازنگری سرفصل برخی دروس می تواند نقش تعیین کننده ای داشته باشد. امروز برای ادبیات داستانی، هیچ گرایشی در دانشگاهها وجود ندارد؛ درحالی که گرایشهایی چون ادبیات داستانی، ادبیات کودک و نوجوان، ادبیات عرفانی، ادبیات حماسی و... می توانند خلاقیت و ابعاد نوجویانه ای را در رشته ادبیات فارسی ایجاد کنند.

این نویسنده کودک و نوجوان با اشاره به اینکه دانشکده های ادبی نوعی ستیزه جویی با ادبیات معاصر دارند یادآور شد: نه تنها دانشگاه های ادبیات بلکه در آموزش و پرورش نیز چنین فضایی حاکم است و نوآوری عملا ارزشی ندارد. درواقع در این دو بستر، تنها به حافظه پروری توجه می شود نه پرسشگری و خلاقیت و این مسئله به رخوت این مراکز دامن می زند. متاسفانه فضای دانشکده های ادبیات، درگیر مرده ریگ گذشتگان است.

کد خبر 581175