فيلم « ملاقات با طوطي » از جمله آثاري است كه مي توانست نام مناسب ترودرخورتوجه تري به خود بگيرد كه ازسنخيت و هماهنگي بيشتري با مضمون برخوردار باشد. اين اثر با انتخاب قصه اي پرتحرك و قابل اعتنا، به مساله تغيير و تحول اساسي حضور بانوان در عرصه هاي مختلف اجتماعي پرداخته است. البته اين بار بحث از حضور زن در جامعه به صورت معمول و متعارف نيست، بلكه بيننده با زنهايي طرف است كه به كلي جايگاه خود به عنوان مادر و زن خانه را رها كرده اند و با دست بردن به اسلحه به احقاق زورمدارانه حق خود از اجتماع مي پردازند.
فيلم درباره زني مدد كار است كه شوهرش به خاطر توطئه هاي پدر، به جرم قتل در زندان به سر مي برد. وي دست به هر كاري مي زند تا شايد بتواند حكم اعدام را تغيير دهد ، اما وقتي به كل از راه هاي قانوني نا اميد مي شود، به سراغ راه هاي غير قانوني براي نجات وي مي رود. او نشاني يك فرد با قدرت ( بخوانيد پدر خوانده هندي ) را ازهمسرش مي گيرد و با يافتن مردي كه نيمه ديوانه است وباهمكاري سه دختر ديگر، تصميم مي گيرد تا محكوم به اعدام را درراه انتقال به زندان براي اجراي حكم نجات بدهد.
قصه ، ازكشش و تحرك بسيارزيادي خبرمي دهد كه درنخستين نگاه مي تواند نظر مخاطب را به خود جلب كند. اين كه زنها به جاي توسل به قانون، خودشان در صدد احقاق حقشان بر مي آيند و حاضر به هر نوع فداكاري و ايثار براي مرد زندگيشان هستند و گنجاندن اين مفهوم در قالب قصه اي پرتنش و التهاب، مساله ايست كه به آساني نمي توان ازكنارش گذشت.
داستاني زيبا ونوبا توجه به پرداختي هوشمندانه و كارگرداني دقيق ، باعث توليد فيلمي مي شود كه دربطن خود نه تنها حرف هاي زيادي براي گفتن دارد ، بلكه با نگاهي منتقدانه مسايل و مشكلات عميق جامعه را مطرح مي كند.
بازي خوب مهتاب كرامتي، ميترا حجار و ماهايا پطروسيان كه بعد از مدتها توانسته نقشي متفاوت را بازي كند، در كنارهنرنمايي محمد رضا داوود نژاد كه مانند هميشه تجسم درستي از شخصيت منفي داستان ارايه مي كند، در كنار بازي خود محمد رضا فروتن مساله است كه به خوبي در فيلم نمود دارد. از طرف ديگر، فيلمبرداري و تدوين كار چنان دقيق تعريف شده است كه ريتم داستان به جز اندك زمان هايي، بسيار خوب پيش مي رود و در بعضي از صحنه ها نفس بيننده را در سينه اش حبس مي كند.
« ملاقات با طوطي » از جمله فيلم هايي است كه جلوه هاي ويژه به درستي و دقت در آن به كار رفته است و به خوبي لحظات مختلف تيراندازي را نشان مي دهد. به خصوص در صحنه آخر فيلم كه ترور ساختگي يكي از افراد تبكار را نشان مي دهد، جلوه هاي ويژه در بيان حس فيلم بسيار دقيق و خوب عمل مي كند. يا آن جا كه روح زنداني محكوم به اعدام از تنش به در مي رود و در زندان و ساير جاها به جستجو مي پردازد، خوب از آب درآمده است.
ديگر نكته قابل ذكر اين فيلم، واقع نمايي صحنه ها است. يعني هر صحنه با دقت و مطالعه لازم به گونه اي شكل گرفته است كه هيچ حالت تصنعي به خود نمي گيرد. تنش ها، شادي ها، شوخي ها و غم و درد كاركترها براي بيننده واقعيتي ملموس است كه در تحريك حس همذات پنداري وي تاثير به سزايي مي گذارد. حتي اين مساله در مورد حركات، رفتار و نوع صحبت كردن دخترها هم به گونه اي كار شده كه به واقعيت افراد اين چنيني جامعه بسيار نزديك است.
مازيار شيباني فر- خبرنگار سينمايي مهر
نظر شما