به گزارش خبرنگار مهر، بیژن بید آباد کارشناس مسائل اقتصادی تحلیلی درباره " مصرف گرایی" به خبرگزاری مهر ارائه کرده که عینا به شرح ذیل است:
شرایط فعلی اقتصاد ایران و حتی ویژگی های اقتصادی در ایران دلالت بر این دارد که به دلیل تحولات اساسی در سلیقه مصرف کننده که ناشی از دوران گذار در اقتصاد ایران است، ارزش های اخلاق اقتصادی رو به اضمحلال است.
به عبارت دیگر شرایط بمباران های تبلیغاتی، عملا مصرف کننده را به جای حفظ ارزشها و معیارهای خود به سمت و سوی مصرف انبوه و مصرف تقلیدی کشانده است. ویژگی های این دو نوع مصرف، عملا باعث می شود که اسراف در مصرف حجم زیادی از منابع کشور را به هدر بدهد.
مصرف انبوه عملا درصد زیادی ضایعات به همراه دارد، زیرا در فرآیند توسعه و رشد اقتصادی هر چقدر سطح درآمد افزایش می یابد، حرص مصرف کننده به عنوان یک ویژگی مصرفی باعث اسراف در مصرف خواهد شد. چنانچه مبحث مصرف تقلیدی را نیز بر این موضوع بیفزائیم، بخش عظیمی از مصرف بدون توجیه منطقی و فقط برای تقلید از معیارهای منتشر شده در جامعه از طریق تبلیغات و یا رسانه ها صورت می گیرد.
رسانه ها به عنوان معرفی کننده شیوه های مصرف، عملا با ارائه نرمهای مصرفی جدید، هنجارهای مصرفی را تغییر می دهند و این موضع سبب می شود تا مصرف کنندگان قبل از فرسوده شدن کالاهای خود آنها را به دور انداخته و کالای جدید منطبق با هنجارهای معرفی شده نو جایگزین کنند.
برای مثال حجم عظیمی از کالاهای مصرفی پوشاکی، البسه، لوازم خانگی و حتی کالای با دوام نظیر اتومبیل و مشابه در این بخش می گنجد. مصرف تقلیدی عملا به معنای تحویل بار زیادی بر دوش جامعه است.
اسراف در شیوه های مختلف مصرف، اعم از مصرف انبوه و یا مصرف تقلیدی سبب خواهد شد تا انسانها، با تلاش زیاد انرژی، سرمایه و منابع خود را در جهت تولید محصولاتی صرف کنند که بازدهی مصرفی حیاتی ندارند.
در قرآن کریم اسراف کاری به شدت مذموم شناخته شده و اسراف کاران به عنوان برادران شیاطین معرفی شده اند، یعنی اسراف ما در مصرف عملا اخوت و همکاری با کسانی است که از آغاز خلقت دشمن بشریت بوده اند. شیاطین از لحاظ واژه های قرآن به عنوان سنبل دشمنان بشر تلقی می شوند.
چنانچه اسراف تقلیل یابد، مسلما فراغت انسانها نه تنها در یک کشور، بلکه در سراسر گیتی افزایش خواهد یافت و بدون کاستن از سطح مصرف، فراغت بیشتری داشته و این فراغت بیشتر به دلیل نیاز به کار کمتر خواهد بود، یعنی با اسراف کمتر فراغت نیروی کار بشر می تواند او را به تعالی و آنچه که برای آن خلق شده، آزادتر سازد.
نظر شما