تاکید البرادعی بر تطابق گفته های ایران با یافته های آژانس

به گزارش خبرگزاری مهر در ادامه گزارش محمد البرادعی آمده است :

- شبکه موجود دراین دوره

15- ایران دوباره اعلام کرد که شبکه تهیه، با ارائه طرحی از سوی خود در سال 1993 در رابطه با پیشنهاد فروش فناوری غنی سازی، به یک شرکت ایرانی نزدیک شده بود. این پیشنهاد توجه رئیس سازمان برنامه ریزی و بودجه ایران را که خود عضو شورای انرژی هسته ای ایران بود به خود جلب کرد. پیشنهاد  به وقت خود از سوی  AEOI (سازمان انرژی اتمی ایران)بیشتر پیگیری شد (پاراگراف 16 GOV/2005/67).

16- آژانس تاکنون قادر نبوده است تا بیانیه ایران را که شبکه تهیه در سال 1993 پیشنهاد خود را ارائه داد تائید کند. اطلاعات فراهم شده از سوی ایران در خصوص تحویل و نشست های فنی پس از سال 1993 با آن چیزی که در مصاحبه با برخی افراد شبکه به آژانس داده شده است هماهنگ و منطبق است. بر اساس مصاحبه با مقام های لیبی و اعضای شبکه تهیه و اطلاعات سایر منابع، آژانس نتیجه گرفته است که بسیاری از اقلام مربوط به پیشنهاد سال 1993 در اصل از سوی جمهوری عربی لیبی دستور داده شده بود، اما در حقیقت در دوره طی سال های 1994 تا 1996 به ایران تحویل داده شد.

17- ایران ابراز داشته است که طی دوره سال های 1993 تا 1999 این کشور هنوز در حال آزمایش سخت تولید ترکیبات سانتریفیوژهای p1  بود. تهران گفت که تا سال 1997 تنها منابع انسانی محدودی، به پروژه اختصاص داده شده بود و تقریباً در  1998 مطالعات نظری و عملی که در دانشگاه امیر کبیر برنامه ریزی شده بود به آن اضافه گردید. در این رابطه سؤالات فنی کارکنان AEOI (سازمان انرژی اتمی ایران) از شبکه تهیه، اطلاعات قابل دسترسی برای آژانس فراهم کرد و این اظهارات ایران را مورد تائید قرار می دهد.

18- ایران اعلام کرده است که آن کشور با موفقیت سانتریفیوژ های P1 را در پایان دهه 1990 مورد آزمایش قرار داده و اینکه درآن زمان تصمیمی برای حرکت به جلوبا مقدار زیادی ازسانتریفیوژهای تحقیق وتوسعه و درنهایت با یک تاسیسات غنی سازی اتخاذ گردید. ایران اظهار داشت که پیش از اتخاذ تصمیم برای ساخت تاسیسات در نطنز آن کشور مکانهایی را در هشتگرد کرج، نطنز  و اصفهان مورد بررسی قرار داده است.طی این دوره فعالیتهای گروه تهیه شدت یافته و تجهیزات خلاء و همین طور مواد خام ویژه نظیر فولادهای نیکل دار و آلومینیوم با قدرت بالا که از خارج تهیه شده اند. ایران نامها و اسامی، اماکن، فعالیت های کارگاههایی را که در تولید داخلی ترکیبات سانتریفیوژ درگیر بودند را ارائه داده که بسیاری از آنها متعلق به سازمان های صنعتی نظامی است.(پاراگراف 37 ، GOV/2004/11). اطلاعات فراهم شده از سوی ایران در خصوص زمان بندی این خریدها و مبالغ مربوطه منطبق با یافته های آژانس است.

A.1.3)  به دست آوردن فناوری سانتریفیوژ P2 

19- ایران اعلام کرده است که به منظور جبران آن برای کیفیت ضعیف ترکیبات سانتریفیوژ P1 که از شبکه تهیه گرفته است، شبکه در سال 1996 با ایران در دبی دیدار و نقشه کلی کاملی از سانتریفیوژ P2 را فراهم کرده است. این اظهارات در مصاحبه ای که آژانس با اعضای کلیدی و مهم شبکه داشت مورد تائید قرار گرفت.

20- ایران تکرارکرده است که گرچه طرح ها ونقشه ها درسال 1996به دست آمده اند، اما تا سال 2002 هیچ کاری درخصوص  سانتریفیوژها شروع نشد. بر اساس گفته مدیر ارشد فعلی و قبلی AEOI ، ایران هنوز (در آن زمان) تواناییهای علمی برای راه اندازی و اداره سانتریفیوژ تولیدی را نداشته است. آژانس تدارک معتبری در رابطه با اعلام اطلاعات در خصوص زمان واقعی تملک سانتریفیوژها و ترکیبات آنها طی این دوره را نداشته است.

سال 2002 ، AEOI قراردادی را با یک شرکت خصوصی برای تولید یک سانتریفیوژ P2 ، GOV/2004/11 پارگراف 45) با پایان برد. در 5 نوامبر 2007 آژانس یک نسخه ای از قرارداد را که محتوای آن شامل مصاحبه های پیشین با مالک شرکت مذکور بود ، کسی که برای مصاحبه اخیر در این موقع در دسترس نبود، دریافت کرد. قرارداد در مارس سال 2003 به پایان  رسید، اما مالک شرکت گفته است که او به کار در خصوص طرح خود تا ژوئن سال 2003 ادامه می دهد.

22- مالک شرکت در مصاحبه های پیشین خود گفته است که او قادر بوده است تا تمامی مواد خام و اقلام کوچک را به استثنای چرخ ها، روغن ها و مغناطیس ها، ازمنابع داخلی به دست بیاورد منابعی که  برای فراهم کردن اطلاعات هم اکنون برای آژانس قابل دسترسی هستند. مالک گفته است که او 150 مغناطیس با جزئیات و مشخصاتی از p2  به دست آورده و تلاش کرده است تا دهها هزار دیگر خریداری کند، اما این دستورات و درخواست ها از سوی تهیه کنندگان لغو شده اند. AEOI گفته است که مالک شرکت پس از پایان قرار دادش با AEOI ، باید مغناطیس های اضافی را برای AEOI  تامین کند، اما تلاش هایش که هماهنگ با اطلاعاتی است که از طریق بازرسان در اختیار آژانس قرار گرفته  به شکست انجامید.

ایران اذعان کرده است که چرخان های (روتور) ترکیبی برای سانتریفیوژهای p2 در کارگاهی تولید شده بود که این کارگاه در محیط و محوطه یک سازمان صنایع دفاعی (DIO)  قرار داشته است. (GOV/2004/34 پاراگراف 22)

23- بر اساس دیدارهای بازرسان آژانس از کارگاه p2  در سال 2004 ، و بررسی قرار داد مالک شرکت، پیشرفت گزارش ها و گزارش های روزنانه و اطلاعات در دسترس درخصوص تهیه تحقیقات، آژانس نتیجه گرفت که بیانیه های ایران در خصوص محتوای فعالیت های اعلام شده سانتریفیوژ تحقیق و توسعه p2 موسوم به R&D هماهنگ با یافته های آژانس است.

نمونه های محیطی گرفته شده ازاماکن وسایت های اعلام شدهR&D وهمچنین ازتاسیسات نشان نمی دهد که مواد دراین آزمایشات استفاده شده است.

A . 2 ) منبع آلودگی :

24- در 15 سپتامبر سال 2007 آژانس برای ایران سؤالاتی را در رابطه با منبع آلودگی ناچیز اورانیوم در دانشگاه فنی مطرح کرد و درخواست دسترسی به اوراق و افراد و همین طور تجهیزات مربوطه و مکانها برای نمونه گیری ارائه کرد. سؤالات علاوه منشا آلودگی ناچیز تجهیزات، پاراگراف 24 GOV/2006/53 ، به ماهیت این تجهیزات نیز مربوط می شد و استفاده از تجهیزات و اسامی و نقش افراد و همچنین هویت افراد درگیر را هم در نظر گرفته بود( که شامل PHRC بود).

بر اساس برنامه کاری، ایران باید پاسخ هایی را برای سؤالات فراهم نموده و به درخواست مبنی بر دسترسی در چند هفته آتی پاسخ دهد.

A.3) اوراق مربوط به فلز اورانیوم:

25- در 8 نوامبر سال 2007 آژانس یک نسخه از اوراق 15 صفحه ای مربوط به توضیح شیوه تبدیل اورانیوم UF6  را به فلز اورانیوم و قالب ریزی و تبدیل آن به نیم کره را دریافت کرد.ایران تکرار کرده است که این اوراق به همراه اوراق مربوط به سانتریفیوژ P1 در سال 1987 دریافت شده است.

آژانس این اسناد را در اختیار پاکستان کشوری که منشا آلودگی از آنجا بود، قرار داد. ایران اظهار داشته است که تبدیل مجدد واحد با قالب ریزی تجهیزات ذکر شده در مطلب یک صفحه ای ارائه شده در سال 1987 ، مورد پیگیری شبکه تهیه قرار نگرفت. جدای از آزمایش تبدیل UF4 به فلز اورانیوم در مرکز تحفقیقات هسته ای تهران (پاراگراف 2 ضمیمه GOV/2004/60  ) آژانس هیچ نشانه ای از هیچ تبدیل مجدد UF6  و قالب ریزی (عمل پرتابل) در فعالیت ایران ندیده است، لیکن باید گفته شود که تبدیل ناچیز UF6  به فلز اورانیوم در خط تاسیسات تبدیل اورانیوم (UCF) در طرح اطلاع رسانی پرسشنامه برای UCF اعلام شده است.(ضمیمه GOV/2003/75 پاراگراف یک).

 3- این خط زمانی که از سوی بازرسان آژانس راستی آزمایی شد و مورد تائید قرار گرفت، ساخته نشده بود.

A.4) پلونیوم 210

26- درسپتامبر سال 2007 آژانس سؤالات مکتوبی را در رابطه با فعالیت های مربوط به پلونیوم ایران به این کشور داد و درخواست دسترسی به اوراق، افراد و تجهیزات مربوطه را کرد.

سؤالات علاوه بر مطالعه فحوا و اهداف پلونیوم 210  (پاراگراف 28 GOV/2004/11) این مسئله را مطرح می کرد که آیا هیچگونه تملک بیسموتی از خارج انجام شده و یا تلاشی در این باره صورت گرفته بود و اینکه آیا هرگونه مطالعه نظری در این رابطه و یا تحقیق و توسعه در ایران انجام شده بود.

بر طبق برنامه کاری ایران باید پاسخ هایی را برای سؤالات و درخواست دسترسی ها در چند هفته آینده فراهم آورده باشد.

A.5) معدن گچین

27- در 15 سپتامبر سال 2007 آژانس سؤالات مکتوبی را در رابطه با معدن گچین به ایران ارائه داد و خواستار دسترسی به اوراق ، افراد و تجهیزات مربوطه شد. سؤالات علاوه مالکیت منطقه و زمین معدن و ماشین آلات مسائل دیگری را نیز می شد و در آن آمده بود؛ چرا فعالیت های صورت گرفته در این مکان زمانی که زیربنای مناسبی در نقطه دیگر دسترس بوده صورت گرفته است و اینکه چرا فعالیت های AEOI  در معدن در حدود سال 1993 (پاراگراف 26 ، GOV/2005/67 ) متوقف شده است. بر اساس برنامه کاری، ایران باید پاسخ هایی را برای سؤالات و درخواست های دسترسی در چند هفته آینده فراهم آورد.