شک نیست برای برقراری آرامش جهانی، گفتگو امری ضروری و اجتناب ناپذیر است، که باید با در نظر گرفتن شرایط و پیش زمینه های لازم به آن پرداخت تا اختلافها و تضادهای فکری و مناقشاتی که امروز جهان را در بر گرفته از بین بروند .
چند سالی است بحث گفتگوی ادیان و تمدنها مورد توجه رهبران دینی قرار گرفته و اقدامهایی نیز در این راستا صورت گرفته، این فعالیتها با وجود اینکه بی نتیجه نبوده، اما نتایج خاص و تأثیرگذاری نیز در پی نداشته اند .
البته همین که موضوع گفتگو، مورد توجه قرار گرفته و در مورد راهکارهای تقویت و ارتقاء آن صحبت شود، اتفاقی ارزشمند است که انتظار می رود پس از سالها، از مرحله حرف و دستورالعمل خارج شده، شکلی عملی به خود گرفته و نتایج در قالب فعالیتها و برخوردهای دینی و فرهنگی نمود عینی داشته باشند .
لازم است ادیان مختلف، با در نظر گرفتن اصول اخلاقی و همچنین نقطه اشتراک اصلی که همان یگانه پرستی است، تفاوتهای ظاهری دیگر را کنار گذاشته، در فضایی سرشار از تسامح و تساهل با یکدیگر ارتباط برقرار کرده، از بروز اختلافهای جزئی و کلی جلوگیری کنند .
دنیای امروز پوشیده از غبارهایی است که می توان با یکرنگی و همدلی به راحتی آنها را زدود و به آرامش دست یافت .
آرامش جهانی، بستری فراهم می کند تا مشکلاتی چون فقر و بیماری، بدون در نظر گرفتن مذهب و ملیت مورد توجه جدی (خارج از پیام و شعار) قرار گرفته و به منظور برطرف کردن آنها، به درستی اقدام کرد .
رسیدن به چنین جایگاهی دنیای زمینی را سرشار صلح، آرامش، دوستی و محبت خواهد کرد که هر کس با توجه به شرایط خود، در این راستا گام برداشته و در پی کسب رضای خالق هستی است.
در این میان، یکی از مهمترین موانع برای گفتگوهای دینی، نداشتن اطلاعات و دانش کافی دو طرف از یکدیگر است .
در گفتگوهای دینی نباید توجه خاصی به تنوع مذاهب در هر کدام از ادیان وجود داشته باشد. زمانی که وارد گفتگو می شویم باید بدانیم دو دیدگاه مختلف وجود دارد که باید با سعه صدر و تأکید بر مشترکات به توافقهای اساسی و سازنده ای دست یابند ، در چنین شرایطی گفتگوها سازنده و ارزشمند بوده، به سمت دنیایی که آرامش روحی و روانی همگانی بر آن حاکم است پیش خواهیم رفت .
نظر شما