وجود گونه های مختلف آبزی از یک طرف و عمق زیاد خور که در برخی نقاط به بیش از 70 متر می رسد از سوی دیگر آنرا به یکی از شگفتی های طبیعت مبدل کرده است.
اما نکته تاسف بار این است که این منطقه با ارزش، آلوده ترین نقطه خلیج فارس به حساب می آید. جاری شدن فاضلاب سمی چند مجتمع پتروشیمی از یک طرف و گذر کشتی های نفت‌کش از سوی دیگر مشکلات زیست محیطی بسیاری را برای مردم و آبزیان این منطقه ایجاد کرده است.
دکتر نبوی رئیس محیط زیست دریایی سازمان حفاظت از محیط زیست در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: خورموسی یک محیط نیمه بسته است که بصورت یک شبکه بسترهای گلی در بندر امام و بندر ماهشهر شکل گرفته اند و ورود آلاینده هایی مثل جیوه در این منطقه بسیار خطرناک است. با توجه به اینکه برخی واحدهای صنعتی از جیوه به عنوان کاتالیزور استفاده می کنند، می توان گفت خطرات زیادی در این منطقه ایجاد می شود.
معاون محیط زیست دریایی سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به اینکه استفاده از جیوه در بستر گلی تولید متیل جیوه می کند تصریح کرد: در صورتی که آلاینده هایی مثل جیوه در این منطقه تصفیه نشود اثرات بدی را برای دریا، آبزیان دریا و در یک چرخه زمانی برای انسان به عنوان استفاده کننده از این آبزیان خواهد داشت.
مهندس نبوی تاکید کرد: پیشنهاد ما این است که واحدهای صنعتی یا ترکیبات جیوه را از پروسه فعالیتهای خود حذف کنند و یا هر چه زودتر با ایجاد سیستم تصفیه از ایجاد چنین مشکلاتی جلوگیری نمایند.
بی شک یکی از مهمترین آلودگی های موجود در این خور وجود فلزات سنگین بخصوص جیوه است که نقش مهمی در ایجاد اختلالات عصبی در انسان، کم سویی چشم، تاثیر در جنین زنان حامله و ... دارد و بی شک عدم مقابله با آن در گذر زمان حوادث هولناکی را باخود به همراه خواهد داشت.
دکتر سید محمد رضا فاطمی در گفتگو با خبرنگار مهر استفاده از جیوه به عنوان کاتالیزور در صنعت را بسیار خطرناک عنوان کرد وگفت: جیوه دومین آلاینده خطرناک دنیا بعد از قلع به حساب می آید و در میزان بسیار کم، تاثیرات بسیار زیادی را ایجاد می کند.
دکتر فاطمی با اشاره به تاثیر شدید جیوه بر انسان ها بخصوص آدمهای سالخورده و خانم های حامله اضافه کرد: یکی از آلوده ترین نقاط دریایی ایران خور موسی است که در نزدیکی مجتمع پتروشیمی قرار دارد و ما به مردم توصیه می کنیم که از ماهی هایی که در این منطقه صید می شود به هیچ وجه استفاده نکنند.
وی با تاکید براینکه جیوه یک معضل در صنعت جامعه ماست گفت: ما باید سریعا روشهای جدید کاتالیزور را در صنعت مورد استفاده قرار دهیم و واحدهای صنعتی را موظف نماییم پسابهای خود را وارد دریا نکنند.
به گزارش مهر، اگر این نکته را بپذیریم که جیوه تنها عنصری است که در کتاب محیط زیست برای آن هیچگونه استانداردی تعریف نشده ، بی شک احساس مسئولیت سازمانهای ذیربط در زمینه حذف جیوه از صنعت به خصوص در منطقه نیمه بسته خورموسی که یکی از مناطق حایز اهمیت از لحاظ شیلات است، توقع زیادی نیست، اما اینکه تا چه میزان مسئولین در این زمینه از قدرت احساس خود بهره می گیرند و تا چه میزان واژه دلسوزی را هجا می کنند سوالی است که پاسخی برای آن نمی توان یافت.
دکتر احمد سواری در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: متاسفانه این منطقه یک منطقه ویژه پتروشیمی به حساب می آید و استفاده از ترکیباتی از جمله جیوه، آمونیاک، ترکیبات آلمینیوم دار، فنول ها و... در آن مشکلات زیست محیطی زیادی را ایجاد نموده است.
وی با اشاره به این که درپالایشگاهها برای تبدیل مواد شیمیایی به مواد دیگر از جیوه استفاده می کنند گفت: این جیوه معمولاً باید در سیستم گردش کند و در صورت خروج از سیستم به آب دریا می ریزد و آب دریا را آلوده می کند.
وی افزود: متاسفانه هنوز یک سیستم مطمئن با بازدهی زیاد که بتواند از ورود این مواد سمی به درون آب جلوگیری کند وجود ندارد.
مدیر گروه علوم دریایی گروه زیست دریایی دانشگاه علوم وفنون دریایی خرمشهر با اشاره به اینکه مهمترین تاثیر جیوه بر روی بدن ایجاد اختلالات عصبی است، تصریح کرد: برخی مواد شیمیایی مثل جیوه، سرب، آرسنیک، سیانور و... نقشی در بدن انسان یا هر موجود زنده دیگر ندارند لذا به عنوان یک ماده اضافی وارد بدن می شوند و ترکیبات آنها در بدن یک ترکیب سمی است و در هر کجای بدن قرار گیرند آن بخش را نابود می کنند .
وی افزود: صنایع و پالایشگاههای خور موسی نیاز به یک پایش مرتب دارند ومسئولین باید بودجه ای را به این مسئله اختصاص دهند و گرنه باید منتظر اتفاق هولناکی در این منطقه باشیم.
دکتر سواری با اشاره به افزایش مداوم صنایع و پالایشگاهها در این منطقه گفت: برای کاهش آلودگی در خور موسی باید استانداردهای زیست محیطی را عمل کنیم و بی شک در برنامه های کوتاه مدت جلوی خیلی از آلودگی ها را می توان گرفت.
وی اضافه کرد: مطمئناً با تصفیه های اولیه به راحتی می توان 30 تا 40 درصد از مشکل آلودگی پالایشگاهها را رفع کرد.
دکتر سواری از راههای دیگر کاهش آلودگی تبدیل ترکیبات سمی به غیر سمی با زدن ازن و یا دادن سرما و گرما عنوان کرد و گفت: یکی از اقداماتی که می تواند جلوی ورود پساب آلوده صنایع و پالایشگاهها را در این منطقه بگیرد ته نشین کردن پسابها و مدفون کردن رسوب های باقیمانده در جاهای بی خطر است.
به گزارش مهر، بی تردید همکاری تمامی مسئولان ذیربط در ارائه راهکارهای مناسب و سریع برای از بین بردن این آلودگی ها نیاز جدی این منطقه به شمار می رود.
مسئولین باید بدانند که در صورت کوتاهی در پاکساری این منطقه آلوده هر لحظه باید در انتظار بروز حادثه ای جبران ناپذیر در خوریات خور موسی باشیم.
نظر شما