به گزارش خبرنگار مهر، باگنو که با استقبال بیش از حد ظرفیت محل اجرا مواجه شده و به وجد آمده بود، در ابتدا به تماشاگران این موضوع را یادآور شد که تمام عروسک‌ها و وسایل اجرایی او را دست‌ها و بدنش تشکیل می‌دهند. وی تاکید کرد نمایش مورد نظر را برای گروه سنی کودک و نوجوان اجرا می کند.
این جملات توسط مترجم وی در کنار صحنه به فارسی برگردانده می‌شد. این کار ارتباط دانشجویان با نمایش را افزایش می‌داد. وی همچنین از مخاطبان با خوشرویی دعوت به حضور می‌کرد و تنگی جا که باعث شده بود تماشاگران داخل صحنه نمایش بنشینند، باعث ناراحتی این نمایشگر ایتالیایی نشد.
باگنو برای مخاطبان گفت که یکروز برای اجرای نمایش از ایتالیا به فرانسه می‌رفت و برای اینکه بتواند عروسک‌هایش را از گمرک ترخیص کند، مجبور به توضیح طولانی مدت برای مامور گمرک شده و همین موضوع وی را به شدت ناراحت کرده بود.
کارگردان نمایش "یکبار یک پرنده" ابتدا از دوران مدرسه رفتن خود شروع کرد و این موضوع بستر لازم را به وجود آورد تا این بازیگر به نقش یک کودک بازیگوش و پرتحرک دربیاید. وی بر این مسئله تاکید داشت که همچنان در دوران کودکی خود مانده و جست و خیزهای کودکانه می کرد.
وی پس از اجراء نمایشی درباره خودرو، کنار صحنه رفت و یک تکه کاغذ رنگی از آنجا برداشت و با همان تکه کاغذ چیزهای بسیار متفاوتی مانند خرطوم، دم و ... برای بینندگان درآورد و سپس با بیان داستانی درباره ورود یک کبوتر به محل تحصیل در دوره کودکی و رفتن دنبال آن، با همان تکه کاغذ به خوبی روی ذهن مخاطب تاثیر گذاشت.
در ادامه وی تکه ای دیگر کاغذ برداشت و ابتدا با قیچی و سپس با استفاده از یک منگنه شکل‌های مختلف ساخت. دریا، ماه، خورشید، قایق و در ادامه گل و زنگوله را با همان تکه کاغذ اولیه و بریدن و منگنه کردن آن به وجود آورد که بسیار مورد توجه و تشویق دانشجویان قرار گرفت.
آلبرت باگنو در بخشی دیگر از نمایش خود یک پرنده ساخت. وی حین ساخت این موجودات با درآوردن صدای سوت از دهان خود آهنگ‌های مختلف را می‌نواخت و همین مسئله باعث سرگرمی مخاطب در مدت زمانی می شد که وی مشغول ساخت یک پرنده بود یا حتی وقتی ساخته های خود را حرکت می داد.
وی در بخشی از نمایش تمامی تکه کاغذهایی را که در گوشه صحنه قرار داده بود به میان صحنه آورد و از آنها استفاده کرد. وی کاغذها را شکل می داد و حیوانات مختلف را به وجود می آورد. همچنین سعی می کرد نگاه و پاسخ مخاطبان را هم داشته باشد. وی برای بریدن برخی کاغذها از تماشاگران کمک می گرفت.
این بازیگر و کارگردان ایتالیایی در پایان نمایش با استفاده از دست خود کوچکترین نمایش جهان ـ به گفته خودش ـ را اجرا کرد. وی به انگشت شصت خود شخصیت داد و آن را به حرکت درآورد. پس از مدتی نیز از هر دو دست خود برای ایجاد بازی در صحنه و نشان دادن شخصیت‌های کوچک استفاده کرد.
نظر شما