به گزارش خبرنگار مهر در بهشهر، آیت الله حاج شیخ ابوالحسن ایازی در سال 1310 خورشیدی در خانواده ای روحانی در رستمکلا بهشهر دیده به جهان گشود.
وی در زمان خفقان رضاخان وارد دبستان شد و تا زمان اخراج رضا خان از کشور در دبستان گذزارند و پس از شهریور 1320 که فضای باز در کشور پدید آمد به فراگیری دروس حوزوی ابتدا نزد والد گرانقدرش حضرت آیت الله حیدر ایازی (ره) پرداخت.
پدر آیت الله، علامه ایازی نیز از عالمان فرهیخته ای بود که در حوزه علمیه قم دوران زعامت آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی به تحصیل اشتغال داشته و سپس به حوزه علمیه نجف اشرف در دوران اعلام اربعه حضرات آیات حاج سید ابوالحسن اصفهانی و میرزای نائینی و آقا ضیاء عراقی و حاج شیخ محمد حسن اصفهانی تشرف یافته و از حرص علوم آن عالمان کم نظیر بهره مند و موفق به اخذ اجازه اجتهاد از علمای نجف و قم شد.
آیت الله حاج شیخ ابوالحسن ایازی سپس به حوزه علمیه کوهستان و مدتی نیز در حوزه علمیه ساری مشغول به تحصیل بود آنگاه به حوزه علمیه قم وارد و مدت 12 سال در قم محضر آیات عطام آیت الله بروجردی و طباطبایی و امام خمینی(ره) و صدر و دیگر بزرگان بهره برد.
آنگاه به حوزه علمیه نجف اشرف مهاجرت و مدت هشت سال در آن حوزه در محضر آیات عظام حکیم شاهرودی، خویی، زنجانی، خلی، مدرسی و آملی در جوار باب مدینه علم نبوی به خوشه جنبی پرداخت و پس از آن به دعوت آیت الله حاج شیخ محمد کوهستانی از نجف به مازندران مراجعت کرده و به تشکیل حوزه علمیه اهتمام ورزید که تا پایان عمر شریف به تربیت، تعلیم و تهذیب نفس همت گمارد.
وی از پشتوانه محکم اخلاقی و اعتقادی برخوردار بوده و در تواضع و فروتنی مثال زدنی و بی نظیر بوده و دارای خلق و خوی انبیاء و اولیاء الهی بوده است.
وی واقف به امور سیاسی بوده و بر اوضاع سیاسی احاطه داشته است و با تربیت طلاب علوم دینی تاثیر بسزایی در رشد فرهنگ دینی داشته است که به برکت همان شور و شوق این حوزه در حال حاضر با حضور قریب به 200 تن از طلاب علوم دینی و اساتید مجرب به فعالیت خویش ادامه می دهد.
آیت الله ایازی در دوران عمر چهل ساله اش بالغ بر چهار هزار تن طلبه عالم، خطیب، امام جمعه و جماعت و قاضی و مبلغ را تربیت کرده است.
این عالم ربانی در دوم محرم 1380 هجری شمسی دارفانی را وداع گفت.
نظر شما