به گزارش خبرگزاری مهر، در این شماره عنایت سمیعی در مطلبی با عنوان "جزء و جزئیات" درباره کتاب "از یاد رفتن" محمدحسین محمدی نوشته است : اندازه گیری تجربه زمانی بر حسب ساعت عمدتا در دو سطح به هم بافته داستان تحقق می یابد: الف - ساختار روایی و ب - رابطه اشخاص و رویدادها با زمان که موجب می شود اندازه گیری زمان کمی به کیفی تبدیل گردد. تطور زمانی اگر نگوییم مستلزم چالش شخصیتهای متعدد با تجربه زمانی است، دست کم شخصیتی چندلایه می طلبد که ابعاد زمان را بازآفرینی کند.
نقد داستانهای "ساعت گرگ و میش" ژیلبرت سسبرون از علی سلیمی، "من که حرفی ندارم" نوشته آلبرتو موراویا توسط الهام عظیم، "چه کسی موتسارت را کشت؟" نوشته ارنست ویلهلم هاینه از رسول عبد المحمدی، "خاطرات سرد" شیوا کریمی از فرشته احمدی، "قبضه قدرت" چسلاو میلوش از شاهرخ تندرو صالح، "کلمات" ژان پل سارتر از شهلا زرلکی، "اخگر" نوشته شاندور مارای از آرش نقیبیان و "رمان پلیسی" نوشته ایمره کرتس از جواد ماه زاده از عناوین سومین دفتر نگره هستند.
فتح الله بی نیاز در مطلبی با عنوان "چرا در ایران ادبیات اعترافی نداریم" با نگاهی فرهنگ شناختی به ادبیات اعترافی می نویسد: برخلاف جامعه ما که چندان انس و الفتی با ادبیات اعترافی ندارد - و این هم بی ارتباط با خودشیفتگی مان نیست - ادبیات غرب به دلیل موجه بودن موضوع اعتراف و پیوند کلیسا با این امر، جایگاه خاصی دارد. در این ادبیات نویسنده جهان درون و بیرون خود را، واقعیت خویشتن را که بسی فراتر از عینیت اوست به خواننده انتقال می دهد و اینکه تا چه حد و مرزی پیش می رود بر ما نامکشوف است... به لحاظ روان شناسی کسی دست به نوشتن داستان اعترافی می زند که دچار خودشیفتگی نشده و نسبت به توانمندیهای خود متوهم نشده باشد. در این نوع از ادبیات، نویسنده به گذشته و موقعیت کنونی خود می پردازد...
دفتر سوم "نگره" در هزار نسخه، 159 صفحه و با قیمت 2000 تومان روی پیشخوان دکه های مطبوعاتی است.
نظر شما