به گزارش خبرگزاری مهر، تاکنون فرضیه های زیادی در خصوص علل انقراض دایناسورها ارائه شده است. اکنون دانشمندان موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تکزاس در آستین با ارائه یک نقشه برداری بسیار دقیق سه بعدی از حفره "چیکسولاب" که در پی برخورد شهاب سنگ عظیمی که در سواحل شبه جزیره "یوکاتان" در مکزیک شکل گرفته است به نتایج جدیدی در خصوص علل انقراض دایناسورها دست یافتند.
این نتایج می تواند تئوری را که در خصوص علل انقراض دایناسورها در 65 میلیون سال قبل توضیح می دهد، تغییر دهد.
در حقیقت اکثر دانشمندان معتقدند که این حفره، اولین محلی است که انقراض دایناسورها از آن آغاز شده است.
براساس گزارش ساینس دیلی، این تصاویر و نقشه های جدید نشان می دهند که این شهاب سنگ در آبهای عمیقتر از آنچه که تاکنون تصور می شد سقوط کرده است. از سقوط این شهاب میزان بسیار زیادی از آب این منطقه بخار شده و به اتمسفر زمین رفته است. میزان انتشار این بخار آب 5/6 برابر بیشتر از آن چیزی است که محاسبات گذشته تخمین زده بودند.
همچنین در اثر برخورد این شهاب سنگ با این سایت، میزان زیادی مواد غنی از گوگرد تبخیر شده اند. این مواد با بخار آب واکنش داده و گازهای سولفات را در هوا پراکنده اند.
به گفته این دانشمندان، افزایش تراکم این مواد در اتمسفر که در اثر این برخورد ایجاد شده است نتایج غم انگیزتری هم در تغییرات آب و هوایی داشته است. در واقع انتشار گازهای سولفاتی موجب سرد شدن هوا می شود که در اثر این سرد شدن، بارانهای اسیدی باریده اند.
به ویژه افزایش بارانهای اسیدی می تواند توضیح دهد که چرا گونه هایی که در سدهای مرجانی و در آبهای دریاهای کم عمق زندگی می کردند نسبت به مهره داران ساکن خشکی از شانس بیشتری برای ادامه حیات برخوردار بودند.
این محققان معتقدند که انقراض دایناسورها و 70 درصد از گونه های زنده دیگر در 65 میلیون سال قبل تنها یک دلیل نداشته است و ترکیبی از تغییرات محیطی که در محلهای و مقیاسهای مختلف اتفاق افتاده است، علت این انقراض بوده است.
نظر شما